Σε δήμους και ΔΕΚΟ συνεχίζουν ακάθεκτες
Συνήθως, όταν ξεκινά μια συζήτηση για την εργασία στη χώρα μας, προκύπτει αυτόματα ένας μεγάλος νοητός διαχωρισμός μεταξύ εργαζομένων στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, και των εργαζομένων στον ιδιωτικό. Οι πρώτοι θεωρούνται προνομιούχοι, ενώ οι δεύτεροι, οι μόνοι που νιώθουν στο πετσί τους τις δυσμενείς επιπτώσεις του μνημονιακού καθεστώτος.
Δεν είναι, ασφαλώς, έτσι. Το Δημόσιο αποτελεί το δοκιμαστικό σωλήνα, στον οποίο οι νέες μορφές ημι-εργασίας δοκιμάζονται, για να επεκταθούν στην υπόλοιπη οικονομία. Ας στρέψουμε το βλέμμα στους ΟΤΑ. Τα συσσωρευμένα προβλήματα των εργαζομένων στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εξαιτίας της εφαρμογής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που με ιδιαίτερη ένταση οξύνθηκαν τη μνημονιακή περίοδο, έρχεται η πλειονότητα των δημοτικών Αρχών –που στήριξαν με τη στάση τους τις αντεργατικές επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων– να τα διογκώσει, επιχειρώντας την ιδιωτικοποίηση τομέων και υπηρεσιών των δήμων, με «άλλοθι» μνημονιακούς νόμους και μέτρα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο τομέας της καθαριότητας. Είναι γεγονός ότι σε μια σειρά από δήμους σε όλη τη χώρα επιχειρείται η ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας από πρόθυμους υπηρέτες μνημονιακών πολιτικών που ουσιαστικά εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων και όχι των δημοτών. Όπως τονίζουν οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, που πραγματοποίησαν συγκέντρωση στο υπουργείο Εσωτερικών για το θέμα, «γνωρίζουν καλά οι αιρετοί που το πράττουν ότι καταργώντας το δημόσιο χαρακτήρα της υπηρεσίας, το κόστος υπερδιπλασιάζεται αποφέροντας κέρδη στους εργολάβους και μεγαλύτερες επιβαρύνσεις στις πλάτες των ήδη οικονομικά εξαθλιωμένων από τα μνημονιακά μέτρα δημοτών». Οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και η μετατροπή των ΦΟΣΔΑ (οι αρμόδιοι φορείς της Πρωτοβάθμιας Αυτοδιοίκησης για την εξειδίκευση και υλοποίηση των στόχων και των δράσεων των Περιφερειακών Σχεδίων Διαχείρισης Στερεών αποβλήτων) από ΝΠΔΔ σε Α.Ε. στη διαχείριση απορριμμάτων δεν εξυπηρετούν το κοινωνικό σύνολο και τους εργαζομένους. Αντίθετα, αποτελούν το όχημα εμπέδωσης των εργολαβιών που αναλύσαμε παραπάνω, επιφέρουν την άλωση των εργασιακών σχέσεων στη χώρα και επιβάλλουν την επισφάλεια, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και το φθηνό μεροκάματο. Αυτά, σταδιακά επεκτείνονται σε ολοένα περισσότερες υπηρεσίες και μεταπηδούν και στον ιδιωτικό τομέα.
«Απροσεξίες» με συνέπειες
Οι καιροί είναι εξαιρετικά δύσκολοι και δεν συγχωρούνται «αστοχίες». Ας είμαστε περισσότερο προσεκτικοί, γιατί μέσα στη λαίλαπα της μνημονιακής πολιτικής οι ανταγωνιστικές ιδέες για κοινωνική οικονομία, συνεταιριστικά εγχειρήματα και εταιρίες λαϊκής βάσης, χρησιμοποιούνται με βάση την αντίληψη που απορρέει από τη νεοφιλελεύθερη λογική των Συνθηκών της Ε.Ε., για να περιτυλίγουν με εύσχημους χαρακτηρισμούς την ανταγωνιστικότητα και το χώρο του κέρδους ιδιωτικών εταιριών. Οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ) αποτέλεσαν εργαλείο στα χέρια της πλειοψηφίας των αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για την καταβαράθρωση των εργασιακών σχέσεων, με θύματα τους εργαζόμενους που λειτουργούν στις συνθήκες ενός σύγχρονου δουλεμπορίου, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα και με επισφαλή και περιορισμένου χρόνου εργασία.
Έχει γίνει κανόνας
Δεν είναι όμως μόνο οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα πεδία εφαρμογής. Εργαζόμενοι σε πολλούς τομείς, όπως στη ΔΕΠΑ και στη ΔΕΣΦΑ, εκφράζουν την ανησυχία τους για την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων. Οι εργαζόμενοι, σε συνάντησή τους με τον υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Π. Λαφαζάνη, ζήτησαν μετ’ επιτάσεως να ανατραπεί το απαράδεκτο καθεστώς της παροχής προσωπικού στις δύο εταιρείες τα τελευταία 20 τουλάχιστον χρόνια, μέσω εργολαβιών, για κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών τους, γεγονός που δημιουργεί εργαζόμενους δύο ταχυτήτων. Ό,τι υπήρχε περιορισμένα πριν από χρόνια, τώρα έχει γίνει κανόνας. Την ίδια στιγμή οι ΣΔΙΤ, που εκτός από αντεργατικός δούρειος ίππος είναι μεγάλη πηγή διαφθοράς, δεν καταργούνται, άμεσο χρονοδιάγραμμα πρόσληψης μόνιμου προσωπικού δεν υπάρχει, η κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής σχέσης εργασίας (Κοινωφελής, Ορισμένου Χρόνου και Έργου) δεν έχει εξαγγελθεί. Θα αφοπλίσει η κυβέρνηση την πλειοψηφία των αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από το «οπλοστάσιο» που δημιούργησαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων ή θα αγνοεί το πρόβλημα των ολοένα επεκτεινομένων εργολαβιών, με τις γνωστές επιπτώσεις στις ζωές των εργαζομένων και των πολιτών;
Ηλίας Σταθάτος
