Τα ουσιαστικά ζητήματα δεν άνοιξαν ούτε σε αυτές τις φοιτητικές εκλογές
Το σχέδιο «Αθηνά» συνεχίζει την ολοκληρωτική διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και κινείται στη ρότα μιας Δημόσιας Παιδείας με ελάχιστη χρηματοδότηση, με πλήρη πια έλεγχο από τα συμβούλια διοίκησης, με μείωση των φοιτητών, με εξυπηρέτηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Οι φοιτητές, που σε λίγες μέρες ψηφίζουν για τα διοικητικά συμβούλια των συλλόγων τους, ξέρουν καλά το μαύρο μέλλον που τους επιφυλάσσεται στην κατεχόμενη, τροϊκανή Ελλάδα. Καταλαβαίνουν, επίσης, έστω στοιχειακά, έστω αυθόρμητα, ότι η αποτροπή αυτής της κατάστασης σημαίνει να αγωνιστούν για μια Τριτοβάθμια εκπαίδευση που από θύμα των μνημονίων θα μετατραπεί σε πρωταγωνιστική δύναμη για τη διέξοδο και για μια μεγάλη αλλαγή στη χώρα.
Μολονότι οι φοιτητικές εκλογές δίνουν την ευκαιρία να ανοίξει σοβαρά αυτή η απαραίτητη συζήτηση, οι συνδικαλιστικές «ανάγκες» επιμένουν να την κλείνουν. Οι πραγματικές ανάγκες παρόλα αυτά, την φέρνουν και την ξαναφέρνουν στο προσκήνιο. Οι ερωτήσεις είναι πιεστικές και απαντήσεις αναζητούνται: Για να διατηρηθεί η δυνατότητα να πορευτούμε έξω από τις τροϊκανές συνθήκες και σ’ έναν διαφορετικό προσανατολισμό, χρειάζεται επιστημονικό δυναμικό, εγχώρια έρευνα, «χώρος» για προοδευτική διανόηση. Χωρίς τριτοβάθμια εκπαίδευση, χωρίς νέα μυαλά και υποδομές, η χώρα θα είναι μονίμως έρμαιο και δύσκολα θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της. Οι ίδιες αυτές ανάγκες φωνάζουν δυνατά και καλούν για ένα πολιτικό ρεύμα αλλαγής και μέσα στα πανεπιστήμια. Στον αγώνα που εδώ και τρία χρόνια δίνει ο ελληνικός λαός, ένα σημαντικό μερίδιο αντιστοιχεί και στη νεολαία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, την οποία η πραγματικότητα τη σπρώχνει να αγωνιστεί για ένα πανεπιστήμιο:
– που θα στεγάσει το δικαίωμά της στη μόρφωση. Για να μείνει στην Ελλάδα, να μη μεταναστεύσει, να μορφωθεί, να προσφέρει και να της προσφέρει αυτή η χώρα.
– που θα ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους του. Κανείς φοιτητής να μην αντιμετωπίζει μόνος του τα ζητήματα της επιβίωσης. Σε αυτή τη βάση, όλα είναι απαραίτητα: ταμεία αλληλεγγύης, δωρεάν σίτιση, φοιτητικά εισιτήρια, και τόσα ακόμα που για να διεκδικηθούν απαιτούν οργάνωση και την πίστη ότι «όλοι μαζί» και «κανείς μόνος του», θα τα καταφέρουν καλύτερα.
– που θα συμβάλει στην ανασυγκρότηση της χώρας. Η γνώση μπορεί και πρέπει να γίνει δύναμη ανατροπής. Για να αλλάξουν όλα και να συμβάλουν οι νέοι στη δημιουργία μιας άλλης Ελλάδας, χωρίς τα μνημόνια, τις τρόικες και τις επιλογές τόσων χρόνων που οδήγησαν εδώ.
– κομμάτι της αγωνιζόμενης κοινωνίας. Οι φοιτητές μπορούν να προσφέρουν τις δικές τους «υπηρεσίες». Πώς π.χ. οι φοιτητές Ιατρικής θα πλαισιώσουν τα κοινωνικά ιατρεία και θα δώσουν μάχη για να μην κλείσουν νοσοκομεία; Πώς οι γεωπόνοι θα στηρίξουν τα κινήματα «χωρίς μεσάζοντες» και τους αγρότες; Πώς θα συμβάλουν μηχανικοί και τεχνικοί σ’ ένα κίνημα παραγωγικής ανασυγκρότησης; Πώς όλοι θα ξεκινήσουν φροντιστήρια σε μαθητές που δεν έχουν χρήματα;
Αυτά και πολλά ακόμη όφειλαν να βρίσκονται και να βρεθούν στο επίκεντρο για να φυσήξει ένας καινούργιος δημιουργικός αέρας στις σχολές, για να απομονωθεί το «ακαδημαϊκό» τροϊκανό κατεστημένο που διαχειρίζεται τη διάλυση, για να ξαναγίνουν οι σχολές ένας κοινωνικός χώρος, να κερδίσει η συλλογικότητα, να μπει τέλος στη μιζέρια, τη μοναξιά, την εκτόνωση, την εντατικοποίηση. Προϋπόθεση όμως γι’ αυτά είναι ένα πανεπιστήμιο με Πολιτική, μ’ έναν νέο συνδικαλισμό. Δεμένο με την ανάγκη μιας μεγάλης αλλαγής στη χώρα. Και χωρίς ένα φοιτητικό κίνημα καρικατούρα, χωρίς εργολαβική αντιμετώπιση της φοιτητικής πλειοψηφίας, χωρίς κομματοκρατία και γραφικές πρωτοπορίες. Να ένα πεδίο όπου η Αριστερά θα μπορούσε να έχει καθοριστική συμβολή. Αρκεί να μιλήσει για τα ουσιαστικά και αυτά που δίνουν προοπτική στη νεολαία μας.
«Η χώρα μάς έχει ανάγκη»
Μιλάμε με την Πασχαλιά Σουρβίνου, 1ο έτος στο ΤΕΙ Αθήνας
Πώς βλέπεις το Σχέδιο Αθηνά;
Αποτελεί άλλη μια μεγάλη πληγή για τη δημόσια παιδεία. Το γεγονός ότι εξελίχθηκε με έναν τόσο άτσαλο τρόπο, χωρίς να προηγηθεί κανένας διάλογος με τους καθηγητές, τους φοιτητές και τις τοπικές κοινωνίες δείχνει ότι δεν έγινε με σκοπό τη βελτίωση της παιδείας αλλά για την καταστροφή της. Στο χώρο που βρίσκομαι έγιναν ελάχιστες κινητοποιήσεις και ο λόγος είναι η άγνοια πολλών συμφοιτητών μου, αλλά και η έλλειψη πίστης ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Παρατηρείται κύμα φυγής νέων επιστημόνων στο εξωτερικό. Εσύ έχεις σκεφτεί να φύγεις;
Οι νέοι σήμερα δεν μπορούν να συμβιβαστούν με αυτά που τους προσφέρονται σαν ζωή. Βλέποντας την κατάσταση της χώρας και με τη σκέψη ότι έχουν ένα και δυο πτυχία, σιχαίνονται την ιδέα ότι θα είναι άνεργοι, χωρίς δυνατότητα να δουλέψουν σε ό,τι σπούδασαν, μην έχοντας κανένα μέλλον στη χώρα μας αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι. Αλλά η λύση δεν είναι να βγεις έξω, πρέπει να κάτσεις και να παλέψεις για τη θέση σου ως επιστήμονας εδώ. Η χώρα μάς έχει ανάγκη. Εγώ σκέφτομαι να μείνω, τόσο για μένα όσο και γι’ αυτούς που έφυγαν και φεύγουν, ελπίζοντας πως όταν έρθει η στιγμή θα βοηθήσουν έστω κι από μακριά.
Στις 17 Απρίλη γίνονται οι φοιτητικές εκλογές. Τι σκέφτεσαι γι’ αυτές;
Κατά την άποψή μου οι φοιτητικές εκλογές δεν αντιπροσωπεύουν τους φοιτητές. Καταρχάς οι παρατάξεις κυρίως με τον τρόπο που υπάρχουν αυτή τη στιγμή παρασιτούν και δυσκολεύουν τη ζωή όλων μας. Οι παρατάξεις της Αριστεράς βρίσκουν τον εχθρό η μία στην άλλη, δεν ακούν τους φοιτητές, ζουν στο δικό τους κόσμο. Είμαι σχεδόν ένα χρόνο φοιτήτρια και θα ήθελα πάρα πολύ να παρακολουθήσω μια συνέλευση που να βγάλει αποτέλεσμα και να είναι ανθρώπινη κι όχι μια ζούγκλα. Οι φοιτητές χρειάζονται να μπορούν να εκφράζονται, να δρουν και θα ήθελαν δίπλα τους συλλογικότητες που να τους βοηθούσαν σε αυτά κι όχι απλώς πλαίσια τα οποία διαφέρουν μόνο στη διάρκεια της κατάληψης. Οι φοιτητικές εκλογές υποτίθεται βγάζουν έναν εκπρόσωπο, για μένα το μόνο που βγάζουν είναι μιζέρια και πολλές φορές μέχρι και ξύλο. Είναι λογικό οι περισσότεροι συμφοιτητές μου να απομακρύνονται από τέτοιες διαδικασίες. Η ύπαρξη των εκλογών είναι σωστή, η ύπαρξη των παρατάξεων -έτσι όπως είναι τώρα- είναι αυτή που μ’ ενοχλεί.
«Δεν ξεφεύγεις από το πρόβλημα με συνθήματα»
Μιλάμε με την Άννα Κωστοπούλου, φοιτήτρια στο τμήμα Πολιτικών Δομικών Έργων του ΤΕΙ Κρήτης
Ποια η γνώμη σου για το Σχέδιο Αθηνά; Έγιναν κινητοποιήσεις στο χώρο σου;
Είναι ένα σχέδιο «εξυγίανσης και εξορθολισμού» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας. Πόσο πειστικό μπορεί να είναι κάτι τέτοιο όταν καταρτίζεται απο θυγατρική ιδιωτική εταιρία του Ομίλου ΑΚΜΗ; Επίσης εκτός του ότι πατάει στο Νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, που είχε εγείρει σοβαρές αντιδράσεις από φοιτητές και καθηγητές τα προηγούμενα χρόνια, δεν τέθηκε παρά μόνο σε προσχηματικό διάλογο για ένα μήνα τη στιγμή που σύσσωμες οι ακαδημαϊκές κοινότητες ήταν αντίθετες. Δεν είναι λίγο να κλείνουν τη σχολή σου χωρίς επιστημονικά κριτήρια, αλλά για να γλιτώσουν χρήματα για τους δανειστές. Οι φοιτητές του τμήματός μου κινητοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό, αν και αρχίζει να φαίνεται ότι στη μνημονιακή εποχή δεν αρκεί σαν κοινωνική ομάδα να αντιτίθεσαι σε ένα νομοσχέδιο, χωρίς να στοχεύεις στην κυβέρνηση που το φέρνει.
Ποια η άποψη σου για το μεγάλο κύμα φυγής των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό; Έχεις σκεφτεί να φύγεις;
Είναι μια πραγματικότητα πλέον. Χιλιάδες νέοι του ευρωπαϊκού Νότου αναζητούν μια καλύτερη τύχη κυρίως σε χώρες του Βορρά, κυρίως Γερμανία. Οι παππούδες μας έφευγαν για να βρουν δουλειά ως ανειδίκευτοι εργάτες, εμείς πλεόν ως άνεργοι πτυχιούχοι.
Σίγουρα το έχω σκεφτεί, παρόλα αυτά θέλω να προσπαθήσω να μείνω εδώ να το παλέψω. Να μην τους χαρίσουμε την πατρίδα μας.
Πώς βλέπεις τις φοιτητικές εκλογές που είναι σε λίγες μέρες;
Τα τελευταία χρόνια ο συνδικαλισμός στους φοιτητικούς χώρους έχει εκφυλιστεί αρκετά. Φέτος στις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις μας υπήρχε αγανάκτηση από τον κόσμο για τις παρατάξεις που τόσα χρόνια ήταν όλο λόγια και τσακώνονταν μεταξύ τους, αλλά την κρίσιμη στιγμή που κλείνει η σχολή τους δεν κάνουν τίποτα. Δυστυχώς, κατά κανόνα, και η φοιτητική Αριστερά προσπαθεί να ξεφύγει από το πρόβλημα με εύκολα συνθήματα και γενικολογίες, απο την αντικαπιταλιστική ανατροπή μέχρι τη λαϊκή εξουσία. Θα στηρίξω Αριστερή Ενότητα, την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στις σχολές. Η υπαρκτή αμφισβήτηση και αναζήτηση της πλειοψηφίας του κόσμου, πρέπει να γίνει ρεύμα αλλαγής στις σχολές σαν κομμάτι του λαϊκου κινήματος που θα ανατρέψει τρόικα και μνημόνια, που θα αλλάξει σελίδα στην Ελλάδα.
