Το 2021 ξεκίνησε τον δειλό βηματισμό του. Η πανδημία του κορωνοϊού είναι σίγουρο ότι θα σημαδέψει και αυτή τη χρονιά, πιθανά και τις επόμενες. Είναι το γεγονός που σφραγίζει όλες τις εξελίξεις, διεθνείς και εσωτερικές. Παράλληλα είναι και πεδίο πολλαπλής πάλης και απαιτείται μια στάση.
Το «σύμπτωμα» και οι σχεδιασμοί των ελίτ
Η πανδημία του κορωνοϊού αποτελεί «σύμπτωμα» της δομικής και πολύπλευρης κρίσης του καπιταλισμού. Η σχέση ανθρώπου-φύσης έχει διαταραχθεί σε τέτοιο βαθμό που εμφανίζονται, παλιές ή νέες, αρρώστιες με μεγαλύτερη ένταση από ποτέ. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη η εμφάνιση μιας πανδημίας. Ο τρόπος που είναι οργανωμένες οι κοινωνίες, οι χώρες και το πλανητικό χωριό, η καταστροφή και η υπερεκμετάλλευση της φύσης από το καπιταλισμό είναι οι αιτίες που τη γέννησαν.
Άρα δεν έχουμε να κάνουμε «απλά» με ένα ζήτημα υγείας. Η πανδημία συνδέεται με τη δομική κρίση του καπιταλισμού και επηρεάζει την πολιτική, την οικονομία, τη γεωπολιτική, την επιστήμη, την οργάνωση του συστήματος υγείας και βέβαια την ταξική πάλη και την πολιτική δράση.
Το σίγουρο είναι ότι το τίμημα θα το πληρώσουν οι κοινωνίες, οι λαοί και οι υποτελείς τάξεις. Αυτός είναι ο σχεδιασμός των ελίτ που έχουν κυνικά προϋπολογίσει τον θάνατο μερικών εκατομμυρίων ανθρώπων από τον κορωνοϊό, που έτσι και αλλιώς τους θεωρούν «αναλώσιμους». Παράπλευρή «απώλεια» θα είναι και ο ψυχολογικός τραυματισμός παιδιών και νέων και όχι μόνο. Την ίδια στιγμή οι κοινωνίες εκπαιδεύονται να ζουν μέσα σε τέσσερις τοίχους ή να παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα για ένα μεροκάματο. Και ο σχεδιασμός περιλαμβάνει και την επιβολή μιας νέας κοινωνικής μοντελοποίησης που θα θυμίζει έντονα τις δυστοπίες των ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Αυτή θα είναι η νέα κανονικότητα που οι ελίτ ευαγγελίζονται.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, δομικής και πολύπλευρης κρίσης του καπιταλισμού, η διέξοδος που σχεδιάζεται από τις ελίτ είναι να δημιουργηθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις για μια νέα μεγάλη εκτίναξη του κεφαλαίου, δηλαδή μιας εξόδου του κεφαλαίου από την κρίση με τους δικούς του όρους. Αυτή η αναδιάρθρωση έχει στόχο την απαξίωση και την καταστροφή κεφαλαίου και παραγωγικών δυνάμεων, και κυρίως την πολύπλευρη απόρριψη από την εργασία και την παραγωγή ενός τεράστιου τμήματος των εργαζομένων παγκοσμίως. Οι διακηρύξεις για τη λεγόμενη «Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση» και τη «Μεγάλη Επανεκκίνηση», στοχεύουν μεταξύ άλλων και σε αυτό.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες της πανδημίας και της δομικής και πολύπλευρης κρίσης του καπιταλισμού, η διέξοδος που σχεδιάζεται από τις ελίτ είναι να δημιουργηθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις για μια νέα μεγάλη εκτίναξη του κεφαλαίου, δηλαδή μια εξόδου του κεφαλαίου από την κρίση με τους δικούς του όρους
Την ίδια στιγμή δεν πρέπει να αποκλείεται το ενδεχόμενο ενός πολέμου μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες. Μέσα στην πανδημία οξύνονται οι γεωπολιτικές αντιθέσεις και τα διάφορα διεθνή κέντρα «αρπάζονται» πιο άγρια από ότι πριν. Συσσωρεύονται λοιπόν οι όροι που μπορούν να οδηγήσουν στην απώλεια του ελέγχου και της όποιας διαχείρισης γίνεται ως τώρα.
Επίσης σημαντικές πλευρές είναι η οικονομία και η επιστήμη. Στο πεδίο της οικονομίας οι ελίτ επιδιώκουν να λειτουργήσει και να συνεχίσει να υπάρχει ένας οικονομικός κύκλος μέσα σε ένα περιβάλλον τεράστιας ύφεσης. Δεν επιθυμούν να σταματήσει η οικονομία όπως έγινε στην αρχή της πανδημίας και έτσι προχωρούν σε μια οικονομική διαχείριση που περιλαμβάνει και την επιδοματική πολιτική σαν εργαλείο. Την ίδια στιγμή αυτή η επιδοματική πολιτική γίνεται το μέσο για να κρατηθούν οι εργαζόμενοι σε διεθνή κλίμακα σε μια κατάσταση σχετικής ηρεμίας. Αυτό εξυπηρετείται και από την καλλιέργεια φόβου μέσα από τα ΜΜΕ και τους λοιπούς μηχανισμούς χειραγώγησης. Στο πεδίο της επιστήμης γίνεται ξεκάθαρο ότι τα κονδύλια και οι έρευνες για εμβόλια και φάρμακα υπηρετούν τους σχεδιασμούς που προαναφέρθηκαν. Παράλληλα έχουμε «αναβάθμιση» της σχέσης του κράτους με τους ιδιώτες ενώ οι επιστημονικές επιτροπές που στήνονται έχουν τον ρόλο στήριξης της πολιτικής κατεύθυνσης των ελίτ.
Η βασική αντίθεση
Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι χρειάζεται να αμφισβητηθεί αν όλα όσα γίνονται από μεριάς των κυβερνήσεων έχουν γνώμονα την καταπολέμηση της πανδημίας και την προστασία της δημόσιας Υγείας. Γιατί ουσιαστικά δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση ενώ έμμεσα προωθούν η ανοσία της αγέλης. Η προτεραιότητα είναι πάντα η οικονομία ενώ παράλληλα προωθείται η περιστολή του δημόσιου χώρου και διευρύνεται η καταστολή και η επιτήρηση. Επιδίωξη των ελίτ είναι ο μεγαλύτερος έλεγχος των πληθυσμών και η λειτουργία των νευραλγικών τομέων της οικονομίας με θυσία τους εργαζόμενους.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο γίνεται κατανοητό ότι η πολιτική και ταξική πάλη τροποποιείται και πρέπει να αναζητηθούν νέες μορφές και τρόποι έκφρασής της. Για να γίνει αυτό πρέπει να ξεκαθαριστεί αρχικά ποια είναι η βασική αντίθεση. Και αυτή δεν είναι άλλη από την ανάγκη προστασίας της υγείας και της συνοχής της κοινωνίας κόντρα σε ελίτ, διευθυντήρια, κυβερνήσεις και μέτρα, κόντρα στην επιχειρούμενη αναδιάρθρωση και κοινωνική μοντελοποίηση. Εκτός αν πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει ένα ενιαίο μέτωπο κεφαλαίου, κοινωνιών και υποτελών τάξεων ενάντια στον κορωνοϊό, όπως νομίζει η πλειοψηφία της Αριστεράς στη χώρα μας και διεθνώς.
Την ίδια στιγμή πρέπει να ληφθούν υπόψη τρία πράγματα. Πρώτο, στις κοινωνίες κυριαρχεί ένας σοκ και ένας φόβος γύρω από όσα συμβαίνουν. Δεύτερο, οι ελίτ σχεδιασμένα κατηγορούν σαν αρνητές και «ψεκασμένους» όσους αμφισβητούν την πολιτική τους. Και τρίτο, η προστασία της ζωής θα πρέπει να χρωματιστεί από το όραμα για μετάβαση σε μια άλλη κοινωνική οργάνωση. Άρα η αμφισβήτηση θα πρέπει να ειδωθεί και σε σχέση με τις αιχμές που προωθεί πιεστικά αυτό το διάστημα η παγκοσμιοποιητική πτέρυγα: «Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση», «Μεγάλη Επανεκκίνηση», «Πράσινη Οικονομία» κ.λπ.
Από όλα τα παραπάνω ξεπροβάλει αναντίρρητη η ανάγκη να συμβάλλουμε όλοι ώστε να δημιουργηθούν στοιχεία μιας άλλης συνείδησης γύρω από αυτά τα θέματα. Να καλλιεργηθούν μορφές αυτοπροστασίας και συλλογικής προστασίας, μέτρα συνεργασίας στην κοινωνία, στους χώρους που ζουν, σπουδάζουν, δουλεύουν κ.λπ. οι άνθρωποι. Και να οργανωθεί ο κόσμος ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει όσο καλύτερα και αποτελεσματικότερα γίνεται τους σχεδιασμούς των ελίτ και την πανδημία.
