του Μπομπ Αβακιάν*
Υπάρχει ένα παλιό ρητό που λέει ότι μια από τις πρώτες απώλειες του πολέμου είναι η αλήθεια. Αυτό αποδεικνύεται έντονα με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Και οι δύο πλευρές –όχι μόνο οι Ρώσοι, αλλά και οι ΗΠΑ και οι «σύμμαχοί» τους, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης της Ουκρανίας– επιδίδονται σε άγριες διαστρεβλώσεις. Για τους ανθρώπους σε αυτήν την ιμπεριαλιστική χώρα που ζούμε, τις ΗΠΑ, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να γνωρίζουν και να εξετάζουν κριτικά αυτά που διαδίδονται από τους «δικούς μας» κυβερνήτες, και να τα αντιπαραβάλλουν με την πραγματικότητα.
Η αλήθεια είναι ότι αυτά που παρουσιάζονται ως «ειδήσεις» από τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι στην πραγματικότητα μια μαζική προπαγανδιστική επίθεση των ιμπεριαλιστών «μας», γεμάτη χονδροειδείς διαστρεβλώσεις. Εδώ θα μιλήσω για μια συγκεκριμένη –και ιδιαίτερα επικίνδυνη– διάστασή της: την αντίληψη ότι ο Πούτιν είναι σαν τον Χίτλερ και ότι «αν δεν τον σταματήσουμε τώρα, στην Ουκρανία, σύντομα θα εισβάλει και σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων και χωρών του ΝΑΤΟ». Ένα συναφές και πολύ επικίνδυνο επιχείρημα είναι ότι «δεν μπορούμε να αφήσουμε τον φόβο ενός Γ΄ Παγκόσμιου Πολέμου να μας εμποδίσει να κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο για να σταματήσουμε την επιθετικότητα του Πούτιν»…
Επειδή το διακύβευμα και οι πιθανές συνέπειες είναι τόσο βαθιές και οι κίνδυνοι τόσο μεγάλοι –εμπλέκοντας το ίδιο το μέλλον της ανθρωπότητας, ή μάλλον το αν η ανθρωπότητα έχει μέλλον– είναι απαραίτητο να φέρουμε στο φως το τι πραγματικά συμβαίνει, ποιοι είναι οι στόχοι των διαφόρων αντιμαχόμενων δυνάμεων, και πού βρίσκονται τα συμφέροντα των μαζών της ανθρωπότητας.
Οι πολύ πραγματικοί κίνδυνοι
Μια βασική πτυχή είναι ότι υπάρχει σήμερα στον κόσμο μια ισχυρή επιθετική στρατιωτική συμμαχία, το ΝΑΤΟ, με επικεφαλής τις ΗΠΑ. Και κάτι ακόμη καθοριστικής σημασίας: τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία διαθέτουν χιλιάδες πυρηνικά όπλα. Αυτοί και μόνο οι παράγοντες σημαίνουν ότι η κατάσταση σήμερα είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που οδήγησε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο… Γι’ αυτό τόσο η Ρωσία όσο και οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ προσπαθούν να επιτύχουν τους στόχους τους χωρίς να έρθουν σε άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με τον πυρηνικά εξοπλισμένο αντίπαλό τους.
Ωστόσο, όπως έχει αποδειχθεί ξανά και ξανά, τα γεγονότα –ιδιαίτερα η δυναμική του ίδιου του πολέμου, όταν αυτός ξεκινήσει– μπορούν να «προσπεράσουν» τις προθέσεις και να οδηγήσουν σε συνέπειες που καμία από τις δύο πλευρές δεν ήθελε ή δεν προέβλεπε στην αρχή. Στην τρέχουσα κατάσταση, με τον πόλεμο στην Ουκρανία, υπάρχει ένας πολύ ρεαλιστικός κίνδυνος μια τέτοια δυναμική να οδηγήσει σε πραγματικά τρομερές συνέπειες: την πιθανότητα πολέμου μεταξύ των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και της Ρωσίας, με τη χρήση πυρηνικών όπλων…
Το αποτέλεσμα που μπορεί να έχει η αμερικανική προπαγανδιστική επίθεση στη δημιουργία μιας «κοινής γνώμης» υπέρ της άμεσης εμπλοκής των ΗΠΑ είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο… Αυτό υπογραμμίζει ακόμη περισσότερο γιατί είναι ζωτικής σημασίας να μην υποκύπτουμε στην αδυσώπητη προπαγάνδα των «δικών μας» ιμπεριαλιστών και των ΜΜΕ τους, με την εξαιρετικά διαστρεβλωμένη, μονόπλευρη παρουσίαση της ρωσικής επιθετικότητας ως κάποιου είδους ακραίου εγκλήματος πολέμου που «μόνο ένας αυταρχικός τρελός σαν τον Πούτιν» θα πραγματοποιούσε – όταν είναι γεγονός ότι οι ΗΠΑ είναι ένοχες για πολύ χειρότερα εγκλήματα πολέμου, σε όλη την ιστορία τους, και μέχρι σήμερα… Η αντιπαράθεση μεταξύ των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ από τη μία πλευρά και της Ρωσίας από την άλλη, δεν είναι μια σύγκρουση μεταξύ «δημοκρατίας και απολυταρχίας», αλλά μεταξύ αντίπαλων ιμπεριαλιστών.
Τι πρέπει να κάνουμε εμείς – Τι είναι προς το συμφέρον της Ανθρωπότητας
Από όλα αυτά θα έπρεπε να είναι σαφές ότι τα συμφέροντα των λαϊκών μαζών σε όλες τις χώρες που εμπλέκονται, και σε όλη την ανθρωπότητας γενικότερα, βρίσκονται σε θεμελιακή αντίθεση προς εκείνα των ιμπεριαλιστών και των δύο πλευρών αυτής της σύγκρουσης. Με βάση αυτή την αντίληψη, τι καλούμαστε να κάνουμε;
Θα ήταν φυσικά προς το συμφέρον των λαϊκών μαζών παγκόσμια να μπει άμεσα τέρμα στις ενέργειες των ιμπεριαλιστών και στις δύο πλευρές αυτού του πολέμου. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι εμείς –οι λαϊκές μάζες στις χώρες που εμπλέκονται αλλά και ο κόσμος συνολικά– δεν καθορίζουμε και δεν μπορούμε να καθορίσουμε άμεσα και με απευθείας όρους το τι θα κάνουν οι διάφορες κυβερνήσεις…
Η αντιπαράθεση μεταξύ των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ από τη μία πλευρά και της Ρωσίας από την άλλη, δεν είναι μια σύγκρουση μεταξύ «δημοκρατίας και απολυταρχίας», αλλά μεταξύ αντίπαλων ιμπεριαλιστών
Αυτό που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε τώρα –ενόσω αυτοί οι ιμπεριαλιστές διατηρούν την εξουσία– είναι να μιλήσουμε και να δράσουμε ενάντια στη στρατιωτική επιθετικότητα όλων των πλευρών, με σκοπό να συμβάλουμε ώστε να εξαναγκαστούν να κάνουν πίσω από αυτή την επιθετικότητα (συμπεριλαμβανομένης τόσο της έμμεσης όσο και της άμεσης εμπλοκής στον πόλεμο), όπως έχει συμβεί στο παρελθόν – και χαρακτηριστικά στον πόλεμο του Βιετνάμ τη δεκαετία του 1970, όταν η μαζικοποίηση της αντίστασης συνέβαλε στο να αναγκαστούν οι ΗΠΑ να αποσυρθούν από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξήγαγαν στο Βιετνάμ.
Οι άνθρωποι στη Ρωσία που βγήκαν και μίλησαν και έδρασαν με θάρρος ενάντια στον πόλεμο της χώρας τους στην Ουκρανία θα έπρεπε να τύχουν υποστήριξης. Αλλά, ταυτόχρονα, οι υποκριτικές κινήσεις των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ (και των συμμάχων τους), που χρησιμοποιούν αυτήν την εναντίωση στη ρωσική επιθετικότητα προκειμένου να ενισχύσουν και να ενδυναμώσουν την υποστήριξη στις «Δυτικές» ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και ενέργειες – θα έπρεπε και αυτές να βρουν απέναντί τους σταθερή την αντίθεση μας.
Τα βασικά σημεία που ορίζουν έναν προσανατολισμό:
Φυσικά, η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα της Ρωσίας είναι ανάγκη να καταδικαστεί. Αλλά επειδή μιλάμε ειδικά για ανθρώπους της χώρας μας –η οποία, πρέπει να επαναλάβουμε, κρατά τα πρωτεία σε τέτοιες πράξεις επιθετικότητας– είναι θέμα βασικής αρχής και τεράστιας σημασίας το να μην αναπαράγουμε τις θέσεις και να μην υπηρετούμε τις επιδιώξεις των «δικών μας» ιμπεριαλιστών. Αντίθετα, είναι αναγκαίο να κάνουμε απόλυτα καθαρή την αντίθεσή μας στις στοχεύσεις και στις πράξεις αυτών των ιμπεριαλιστών (των ΗΠΑ), που χρησιμοποιούν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία όχι σαν έναν τρόπο για να προάγουν την «ειρήνη» ή το «δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση», αλλά σαν μέσο για τη διευρυμένη εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των ΗΠΑ – που βρίσκονται σε αντίθεση με τα αντίστοιχα των αντιπάλων τους Ρώσων ιμπεριαλιστών.
Έτσι, προκειμένου να ακολουθήσουμε αυτήν την ουσιώδη αρχή, οποιαδήποτε αντίθεση προς τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ιδιαίτερα μάλιστα από ανθρώπους τούτης εδώ της «δικής μας» ιμπεριαλιστικής χώρας, θα έπρεπε να συνοδεύεται από μια καθαρή και συγκεκριμένη στάση αντίθεσης απέναντι στο ρόλο που παίζουν οι ΗΠΑ παγκόσμια – συμπεριλαμβανομένων των πολέμων που διεξάγουν ακατάπαυστα και των τρόπων με τους οποίους επεμβαίνουν βίαια σε άλλες χώρες.
Και συνολικά, στις χώρες που ανήκουν στο ΝΑΤΟ (ή που συμπαρατάσσονται με άλλους τρόπους με τις ΗΠΑ), οι άνθρωποι εκεί, μαζί και εκείνοι που τοποθετούνται ή κινητοποιούνται ενάντια στη ρωσική επιθετικότητα απέναντι στην Ουκρανία, χρειάζεται να υψώσουν το ανάστημά τους, να αναγνωρίσουν και να αντιδράσουν ενεργητικά ενάντια στους τρόπους με τους οποίους οι άρχουσες τάξεις των δικών τους χωρών επιζητούν να κάνουν κακή χρήση της αντίθεσης προς την επιθετικότητα της Ρωσίας, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις δικές τους αντιδραστικές επιδιώξεις.
Για ακόμα μια φορά, μιλώντας με ουσιαστικούς όρους:
Προκειμένου να μπει τέλος στους πολέμους που διεξάγουν αυτοί οι ιμπεριαλιστές, μαζί και στα άλλα μαζικά τους εγκλήματα, είναι απαραίτητο να μπει τέλος σε ολόκληρο το σύστημά τους, το οποίο συνεχώς προκαλεί τέτοιους πολέμους που επιφέρουν τρομερές καταστροφές και τεράστια βάσανα. Οι πόλεμοι αυτοί αποτελούν απειλή για την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας (παράλληλα με τη συνεχιζόμενη και επιταχυνόμενη καταστροφή του περιβάλλοντος, για την οποία οι ίδιοι αυτοί ιμπεριαλιστές είναι επίσης πρωτίστως υπεύθυνοι).
Σίγουρα, το κρίσιμο μάθημα που πρέπει να πάρει ο κόσμος από τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι ότι η ανθρωπότητα δεν έχει το περιθώριο πλέον να αφήσει τους ιμπεριαλιστές οποιασδήποτε πλευράς να συνεχίζουν να κυβερνούν τον κόσμο και να μάχονται για το ποιος θα κυριαρχήσει, με την πολύ πραγματική και δυσοίωνη απειλή που αυτό θέτει για το μέλλον και την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας.
Όπως έχω αναλύσει εδώ αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, με όσα εξελίσσονται στον κόσμο στις μέρες μας και με όλους τους κινδύνους και τις δυσκολίες που αυτά ενέχουν, βρισκόμαστε σε μια από εκείνες τις σπάνιες εποχές που η επανάσταση σε αυτήν εδώ την ιμπεριαλιστική χώρα (τις ΗΠΑ) γίνεται δυνατή. Και όλο και πιο επειγόντως αναγκαία.
* Ο Μπομπ Αβακιάν είναι ιστορική μορφή του βορειοαμερικανικού ριζοσπαστικού κινήματος των δεκαετιών 1960-70 και ιδρυτής του Επαναστατικού Κ.Κ. των ΗΠΑ. Εδώ δημοσιεύονται αποσπάσματα από άρθρο του που αναρτήθηκε στις 22/4/2022 στην ιστοσελίδα του RCP (revcom.us).
