Το μασάζ είχε ξεκινήσει εδώ και εβδομάδες σε όλα τα μεγάλα Δυτικά ΜΜΕ: οι στρατιωτικές επιτυχίες της Ρωσίας στο ουκρανικό μέτωπο, έγραφαν και έλεγαν, και οι τεράστιες ελλείψεις του Κιέβου σε έμψυχο και άψυχο υλικό, πρόσθεταν, καθιστούν απαραίτητο να δώσουν άδεια οι Δυτικές χώρες να χρησιμοποιηθούν τα όπλα που δίνουν στην Ουκρανία όχι πια για άμυνα, αλλά για πλήγματα βαθιά μέσα στο ρωσικό έδαφος. Στην πραγματικότητα η χρήση αυτή είχε αρχίσει και χωρίς ρητή άδεια (εξάλλου συνήθως είναι οι ίδιοι οι Δυτικοί «δωρητές» που χειρίζονται τα οπλικά συστήματά τους σε ουκρανικό έδαφος): χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρόσφατο χτύπημα μιας ρωσικής εγκατάστασης προειδοποίησης για επίθεση διηπειρωτικών πυραύλων στο Κρασνοντάρ. Χτύπημα που, πέρα από το ζήτημα της κλιμάκωσης, προκαλεί κι άλλα ερωτήματα: σε τι εξυπηρετούσε την ουκρανική άμυνα μια επίθεση σε εγκατάσταση που αφορά έναν γενικευμένο πυρηνικό πόλεμο; Εκτός κι αν οι κλόουν του Κιέβου είναι σίγουροι ότι η κλιμάκωση την οποία τόσο διακαώς επιθυμούν (δηλαδή η κατά μέτωπο αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας, αφού δεν επαρκεί το ουκρανικό κρέας για κανόνια) θα φτάσει σύντομα σε αμοιβαία πυρηνική εξολόθρευση με εξαπόλυση διηπειρωτικών πυραύλων…
Εν πάση περιπτώσει, το μασάζ απέδωσε: τσαλαπατώντας όλες τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις τους, οι ΗΠΑ δήλωσαν επισήμως, δια στόματος Μπλίνκεν, ότι «ο πρόεδρος Μπάιντεν ενέκρινε το αίτημα της Ουκρανίας για χρήση αμερικανικών όπλων εντός του ρωσικού εδάφους». Την ίδια στιγμή ο Ζελένσκι δήλωνε, ενώ υπέγραφε διμερή συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με τη Σουηδία: «Βλέπετε πώς η Ρωσία προσπαθεί να επεκτείνει τον πόλεμο; Μόνο όλοι μαζί μπορούμε να σταματήσουμε τη μοσχοβίτικη τρέλα». Ασχολίαστο! Το Κρεμλίνο, διά στόματος διαφόρων αξιωματούχων, σήκωσε το γάντι. Ο πρώην πρόεδρος Μεντβέντεφ έκανε την πιο απειλητική δήλωση: «Υποθέτουμε ότι όλα τα Δυτικά όπλα μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία βρίσκονται υπό τον άμεσο έλεγχο ΝΑΤΟϊκού προσωπικού. Δεν πρόκειται πλέον για βοήθεια, αλλά για απευθείας συμμετοχή στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Υπάρχει μια συνεχής κλιμάκωση της ισχύος των χρησιμοποιούμενων όπλων του ΝΑΤΟ, άρα η στρατιωτική σύγκρουση με τη Δύση εξελίσσεται σύμφωνα με το χειρότερο δυνατό σενάριο. Ως εκ τούτου, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει σήμερα τη μετάβαση της σύγκρουσης στο τελικό της στάδιο»…
Πριν ή αμέσως μετά τις αμερικανικές δηλώσεις, και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (το Λονδίνο, το Παρίσι, η Βαρσοβία, το Ελσίνκι κ.λπ., αλλά και το Βερολίνο) ανακοίνωσαν ότι άναψαν το πράσινο φως στο καθεστώς του Κιέβου, να χρησιμοποιεί τα όπλα που του έδωσαν και κατά ρωσικού εδάφους. Μετά τις πρώτες ρωσικές απειλές, άρχισαν οι διευκρινίσεις (και από τις ΗΠΑ): «Όχι παντού, μόνο όσον αφορά το μέτωπο του Χάρκοβο». Αυτά όμως είναι αστεία που μπαγιατεύουν μέσα σε ώρες. Όσοι στρουθοκαμηλίζουν ενώ η ανθρωπότητα ολόκληρη ρουφιέται στον προθάλαμο ενός Γ΄ Παγκόσμιου Πολέμου (μην ξεχνάμε ότι και το Ισραήλ και η Ταϊβάν «βοηθούν» στην ίδια κατεύθυνση), ας σκεφτούν την αντίδραση-προειδοποίηση του Ούγγρου πρωθυπουργού Όρμπαν: «Η μετάβαση στον πόλεμο δεν γίνεται με ένα βήμα. Υπάρχουν τρία στάδια: συζήτηση, προετοιμασία, καταστροφή. Τώρα ολοκληρώνουμε τη συζήτηση και μπαίνουμε στο στάδιο της προετοιμασίας. Δεν είμαστε πια μακριά από την καταστροφή». Το ότι ένας Όρμπαν ακούγεται πιο λογικός από το ανφάν γκατέ της δημοκρατικής, προοδευτικής κ.λπ. Ευρώπης, είναι επίσης ένα τεράστιο πρόβλημα. Όλα σχετικά είναι βέβαια, ιδίως εάν η Γηραιά Ήπειρος γίνει ολοκαύτωμα… για χάρη ποιου ακριβώς, είπαμε;
