Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής ήταν λίγο πολύ αναμενόμενες. Οι ηγέτες της Ε.Ε. αποφάσισαν εξάμηνη παράταση των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, οδηγήθηκαν σε συμβιβασμό μπροστά στην επιμονή για βέτο από Ουγγαρία και Πολωνία για το νέο σχέδιο περί «Κράτους δικαίου», δεσμεύτηκαν να μειώσουν τους ρύπους διοξειδίου του άνθρακα και ανέστειλαν για τον προσεχή Μάρτη τη συζήτηση περί κυρώσεων της Τουρκίας λόγω της επιθετικής της στάσης σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου. Τα «σκληρά λόγια» καταδίκης της τουρκικής συμπεριφοράς, που συνοδεύουν το τελικό κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου, καθίστανται περίγελος της Άγκυρας καθώς δεν έχουν να αντιτάξουν τίποτα ουσιαστικό σε πολιτικό και οικονομικό πεδίο στην επιθετικότητα που απειλεί να ανατινάξει την ειρήνη σε ολόκληρη την περιοχή της Ν.Α Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Το μη αναμενόμενο -λέμε τώρα- ήταν η έκφραση ικανοποίησης της ελληνικής πλευράς. Ο περιβόητος διπλωματικός μαραθώνιος του Ν. Δένδια και της ελληνικής διπλωματίας δεν κατάφερε να αξιοποιήσει ούτε καν τη θετική συγκυρία να έχει η Ελλάδα σύμμαχο στην παρούσα Σύνοδο χώρες σαν τη Γαλλία, την Αυστρία, την Ολλανδία κ.ά. Η «εκστρατεία» -προσωπικά του πρωθυπουργού- «για τήρηση των συμφωνημένων» ή ακόμα περισσότερο για επιβολή εμπάργκο όπλων κατά της Τουρκίας χρεοκόπησε ολοσχερώς. Και αντί η ελληνική πλευρά να βγάλει τα συμπεράσματά της για την αναποτελεσματική της πολιτική, να διδαχθεί από τη στάση Ουγγαρίας και Πολωνίας ή έστω να αναλογιστεί τις κινήσεις της επόμενης μέρας, δήλωσε δια του ίδιου του πρωθυπουργού: «Η Ευρώπη έκανε ένα βήμα. Ένα βήμα, το οποίο αποτελεί την πιο ισχυρή μέχρι σήμερα προειδοποίηση στην Τουρκία να αλλάξει συμπεριφορά. Δε σταμάτησε όμως εκεί. Έδωσε εντολή στον ύπατο εκπρόσωπο Ζοζέπ Μπορέλ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υποβάλουν το αργότερο μέχρι το επόμενο Συμβούλιο γραπτή έκθεση που θα αφορά ολοκληρωμένο το φάσμα των ευρωτουρκικών σχέσεων».
Η προστάτιδα της Τουρκίας γερμανική ηγεσία θα γελά ικανοποιημένη με την ελληνική «αντίδραση». Θα γελά με την καρδιά της. Όχι για την αυτογελοιοποίηση της χώρας. Όχι γιατί η Ελλάδα παραμένει δεδομένη και προβλέψιμη στις αντιδράσεις και τη στάση της. Κυρίως γιατί αντιλαμβάνεται ότι η μνημονιακή μετατροπή της χώρας σε νέο-αποικία έχει διαβρώσει σε τέτοιο βαθμό το πολιτικό της προσωπικό που το καθιστά ανίκανο να υπερασπιστεί θεμελιώδη κυριαρχικά δικαιώματα, ακόμα και αυτή την ίδια την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Όχι απλά αποδέχεται την ατιμωρησία της Τουρκίας αλλά πανηγυρίζει κιόλας.
Είδατε κάποια σημαντική αντίδραση στην κυβερνητική στάση από την αντιπολίτευση; Όχι και καθόλου τυχαία. Η πολιτική ελίτ έχει από καιρού αποδεχθεί την τουρκική ατζέντα. Έχει ξεχάσει κυριαρχικά δικαιώματα ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, έχει ξεχάσει την επίδραση στην ΑΟΖ από τα νησιά του Ν.Α Αιγαίου και Καστελόριζου, έχει αποδεχθεί το γκριζάρισμα του Αιγαίου. Θα ήταν πρόθυμη να έρθει σε οποιαδήποτε «επώδυνη συμφωνία» με την Τουρκία, ακόμα και στον αφοπλισμό των νησιών που απειλούνται ευθέως από την Τουρκία, αν δεν αισθανόταν τον κίνδυνο της αποσταθεροποίησης της. Καταφεύγει έτσι στο τέχνασμα του εξευμενισμού μέσω της ατιμωρησίας.
Δεν αντιλαμβάνεται άραγε ότι έτσι φέρνει πιο κοντά τη στιγμή που τα ερευνητικά σκάφη θα αντικατασταθούν από τα γεωτρύπανα που θα κάνουν πάρτι σε ελληνικά νερά; Το αντιλαμβάνεται απόλυτα. Και το ελληνικό πολιτικό προσωπικό και το ευρωπαϊκό ιερατείο. Και οι δύο κερδίζουν χρόνο. Αλλά ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Για τους γερμανούς ιθύνοντες και το μπλοκ των δυνάμεων που τους στηρίζουν, φέρνει πιο κοντά το σχέδιο επέκτασης της επιρροής τους σε Μ. Ανατολή και Β. Αφρική. Για τη χώρα μας φέρνει πιο κοντά επώδυνες ήττες με απρόβλεπτες κοινωνικές επιπτώσεις…
