«Από τη στιγμή που ‘νόμος είναι το δίκιο του εργάτη’, καθένας ράβει το κοστούμι στα μέτρα του. Το ΠΑΜΕ μπορεί να λέει ότι ‘δίκιο του εργάτη’ είναι το να αποκλείει τα λιμάνια και να απαγορεύει στα κρουαζιερόπλοια να αποβιβάσουν τους επιβάτες -και από πάνω, ν’ ακούνε και ‘την ντουντούκα του Σάββα του Τσιμπόγλου’ σε καραβίσια αγγλικά. Και η Χρυσή Αυγή μπορεί να λέει ότι ‘δίκιο του εργάτη’ είναι να διώχνει τους ξένους μικροπωλητές από τις λαϊκές αγορές».
Έτσι ξεκινάει το άρθρο του στον Αγγελιοφόρο της περασμένης Τετάρτης ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΜ-Θ Μάκης Βοϊτσίδης, για να συνεχίσει κάνοντας αναφορές στην Αριστερά που έφερε την ανομία στον τόπο, τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που ταυτίζονται σε πολλά με την Άκρα Δεξιά και τα σταλινικά μορφώματα που κάποιοι θέλουν να μας επιβάλουν.
Και κάπου εκεί που τρίβεις τα μάτια σου και σκέφτεσαι πού τα βρήκε όλα αυτά ο εκπρόσωπος των εργαζομένων σε έναν κλάδο που πλήττεται βάναυσα, αρκεί να έχεις διαβάσει λίγο Καθημερινή για να διαπιστώσεις ότι δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο από αντιγραφή άρθρου του Πάσχου Μανδραβέλη.
Του γνωστού Πάσχου της κατασκευής ψευδών ειδήσεων, του υπέρμαχου του Μνημονίου, του εχθρού της Αριστεράς, του ανθρώπου που δεν διστάζει να παραποιεί οικονομικά στοιχεία προκειμένου να αποδείξει ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Ο Μάκης Βοϊσίδης με τη σειρά του είναι εκείνος ο εκπρόσωπος των εργαζομένων που έφτασε να προτείνει απολύσεις, προκειμένου να μείνει ανοιχτό το μαγαζί που δουλεύει. Εκείνος ο εκπρόσωπος εργαζομένων που κατάφερε να καταγράψει τον μεγαλύτερο αριθμό απολύσεων ο κλάδος του κατά τη δική του θητεία και όμως να επανεκλεγεί άνετα πρόεδρος της ΕΣΗΕΜ-Θ.
Και κάπου εδώ ξεκινούν οι απορίες. Απορίες για το πώς ένας άνθρωπος που θεωρεί το δίκιο του εργάτη ανομία, είναι σε θέση να υπερασπιστεί συμφέροντα εργαζομένων. Απορία για το θράσος που έχει ένας συνδικαλιστής να στηρίζει ξεδιάντροπα το ντόπιο κεφάλαιο και να μην παραιτείται. Απορία για τους συναδέλφους δημοσιογράφους που ψηφίζουν και ξαναψηφίζουν κάποιον που ταυτίζεται απόλυτα με την πιο σκληρή εργοδοτική άποψη και την πιο αυταρχική εκδοχή του αστικού κράτους.
Απορίες που όμως δεν περιμένουν απάντηση. Αν υπήρχε θα είχε φαντάζομαι δοθεί ήδη. Αυτό που μένει είναι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι του Αγγελιοφόρου και της Μακεδονίας, με τη διαρκή απειλή απολύσεων πάνω από τα κεφάλια τους.
Μπράβο Μάκη! Άξιος ο μισθός σου…
Και κάπου εκεί που τρίβεις τα μάτια σου και σκέφτεσαι πού τα βρήκε όλα αυτά ο εκπρόσωπος των εργαζομένων σε έναν κλάδο που πλήττεται βάναυσα, αρκεί να έχεις διαβάσει λίγο Καθημερινή για να διαπιστώσεις ότι δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο από αντιγραφή άρθρου του Πάσχου Μανδραβέλη.
Του γνωστού Πάσχου της κατασκευής ψευδών ειδήσεων, του υπέρμαχου του Μνημονίου, του εχθρού της Αριστεράς, του ανθρώπου που δεν διστάζει να παραποιεί οικονομικά στοιχεία προκειμένου να αποδείξει ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Ο Μάκης Βοϊσίδης με τη σειρά του είναι εκείνος ο εκπρόσωπος των εργαζομένων που έφτασε να προτείνει απολύσεις, προκειμένου να μείνει ανοιχτό το μαγαζί που δουλεύει. Εκείνος ο εκπρόσωπος εργαζομένων που κατάφερε να καταγράψει τον μεγαλύτερο αριθμό απολύσεων ο κλάδος του κατά τη δική του θητεία και όμως να επανεκλεγεί άνετα πρόεδρος της ΕΣΗΕΜ-Θ.
Και κάπου εδώ ξεκινούν οι απορίες. Απορίες για το πώς ένας άνθρωπος που θεωρεί το δίκιο του εργάτη ανομία, είναι σε θέση να υπερασπιστεί συμφέροντα εργαζομένων. Απορία για το θράσος που έχει ένας συνδικαλιστής να στηρίζει ξεδιάντροπα το ντόπιο κεφάλαιο και να μην παραιτείται. Απορία για τους συναδέλφους δημοσιογράφους που ψηφίζουν και ξαναψηφίζουν κάποιον που ταυτίζεται απόλυτα με την πιο σκληρή εργοδοτική άποψη και την πιο αυταρχική εκδοχή του αστικού κράτους.
Απορίες που όμως δεν περιμένουν απάντηση. Αν υπήρχε θα είχε φαντάζομαι δοθεί ήδη. Αυτό που μένει είναι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι του Αγγελιοφόρου και της Μακεδονίας, με τη διαρκή απειλή απολύσεων πάνω από τα κεφάλια τους.
Μπράβο Μάκη! Άξιος ο μισθός σου…
Λευτέρης Αρβανίτης
Σχόλια
