Σε ένα σουρεαλιστικό ανέκδοτο που κυκλοφορεί εδώ και χρόνια συναντιούνται δύο χαμένοι περίπολοι, σε ένα πεδίο μάχης. «Εσείς με ποιους είστε, δικοί μας ή με τους άλλους;». Απάντηση: «Μαζί σας»… κι ανταπάντηση: «Χάσατε, εμείς είμαστε με τους άλλους»!
Το θυμηθήκαμε διαβάζοντας στο Ποντίκι την απίστευτη δήλωση του αρμόδιου υπουργού Γ. Μανιάτη για τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Αιγαίο. Διαβάστε τι είπε ο απίθανος που, σημειωτέον, έχει εκδώσει μέχρι και ολόκληρο βιβλίο για το θέμα: «…Δεν θα ήταν σώφρον η ελληνική κυβέρνηση να έβγαινε τώρα σε διακεκαυμένη ζώνη. Καμία εταιρία δεν θα ήθελε να διακινδυνεύσει τα κεφάλαιά της εκεί που το τοπίο είναι ασαφές». Πριν από ένα χρόνο διατεινόταν πως εντός λίγων μηνών «θα γνώριζε το Δημόσιο με ακρίβεια πού και πόσους υδρογονάνθρακες έχει το κοίτασμα της Νότιας Κρήτης». Τώρα ξέρουμε όλοι. Οι «δικοί μας» είναι με τους «άλλους».
Το νέο δόγμα βρίσκει την πιο πανηγυρική και τραγική του εφαρμογή στο Καστελόριζο. Εκεί όπου ο μοιραίος Γ. Παπανδρέου είχε σκηνοθετήσει την είσοδο του ΔΝΤ στη χώρα. Το θυμάστε, πώς ο -υποτίθεται- πρωθυπουργός μιας ανεξάρτητης χώρας, είχε μιλήσει για «απώλεια μέρους της εθνικής κυριαρχίας»; Πώς χωρίζεται η κυριαρχία σε «μέρη»; Και ομολογείς πως τα απεμπόλησες με την αποενοχοποίηση αυτού, που έχει το ακαταλόγιστο ή με τον κυνισμό του στυγνού… επαγγελματία;
Καθ’ όλα, λοιπόν, αναμενόμενο η τούρκικη κρατική εταιρία πετρελαίων να καλεί αμερικανικές και ευρωπαϊκές πολυεθνικές για έρευνες σε κοιτάσματα ακριβώς σε περιοχές της δυνητικής ελληνικής ΑΟΖ, στη «διακεκαυμένη ζώνη» σύμφωνα με τον υπουργό, νότια της Κρήτης και μεταξύ Κύπρου και Καστελόριζου.
Δύο χρόνια τώρα η συνειδητή αδράνεια κατέληξε στο «κλείδωμα» των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας στη ληστρική δανειακή σύμβαση. Από την απώλεια «μέρους» της εθνικής κυριαρχίας οδηγηθήκαμε ακαριαία στη φαλκίδευση της εθνικής υπόστασης και στα καραγκιοζιλίκια των δηλώσεων Μανιάτη για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Βέβαια, τα κανάλια και οι εφημερίδες, που μας «πληροφορούν» για την οποιαδήποτε μεγαλοφυΐα του Λοβέρδου ή της Διαμαντοπούλου το «έπνιξαν» το θέμα κανονικότατα. Είναι η δουλειά τους, άλλωστε, το ξέρουν καλά το παιχνίδι.
Κι ενώ το Αιγαίο «ρευστοποιείται», το ζήτημα των Σκοπίων παραμένει ανοιχτή πληγή, στην Κύπρο προωθούνται τα ιμπεριαλιστικά σχέδια διχοτομικής αποικιοποίησης, ενώ στη Θράκη το τουρκικό προξενείο δεν υποστέλλει όσα απεργάζεται με μοχλό τη μειονότητα, το αντίθετο μάλιστα. Στην παγκόσμια ιστορία και βέβαια στην ιστορία αυτού του τόπου οι οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις συχνά κατέληξαν σε εθνικές καταστροφές και τραγωδίες. Άρα; Και οι «δικοί μας» και οι «άλλοι», όπως αποδεικνύεται, το γνωρίζουν πολύ καλά και εργάζονται αναλόγως. Εμείς;
Το νέο δόγμα βρίσκει την πιο πανηγυρική και τραγική του εφαρμογή στο Καστελόριζο. Εκεί όπου ο μοιραίος Γ. Παπανδρέου είχε σκηνοθετήσει την είσοδο του ΔΝΤ στη χώρα. Το θυμάστε, πώς ο -υποτίθεται- πρωθυπουργός μιας ανεξάρτητης χώρας, είχε μιλήσει για «απώλεια μέρους της εθνικής κυριαρχίας»; Πώς χωρίζεται η κυριαρχία σε «μέρη»; Και ομολογείς πως τα απεμπόλησες με την αποενοχοποίηση αυτού, που έχει το ακαταλόγιστο ή με τον κυνισμό του στυγνού… επαγγελματία;
Καθ’ όλα, λοιπόν, αναμενόμενο η τούρκικη κρατική εταιρία πετρελαίων να καλεί αμερικανικές και ευρωπαϊκές πολυεθνικές για έρευνες σε κοιτάσματα ακριβώς σε περιοχές της δυνητικής ελληνικής ΑΟΖ, στη «διακεκαυμένη ζώνη» σύμφωνα με τον υπουργό, νότια της Κρήτης και μεταξύ Κύπρου και Καστελόριζου.
Δύο χρόνια τώρα η συνειδητή αδράνεια κατέληξε στο «κλείδωμα» των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας στη ληστρική δανειακή σύμβαση. Από την απώλεια «μέρους» της εθνικής κυριαρχίας οδηγηθήκαμε ακαριαία στη φαλκίδευση της εθνικής υπόστασης και στα καραγκιοζιλίκια των δηλώσεων Μανιάτη για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Βέβαια, τα κανάλια και οι εφημερίδες, που μας «πληροφορούν» για την οποιαδήποτε μεγαλοφυΐα του Λοβέρδου ή της Διαμαντοπούλου το «έπνιξαν» το θέμα κανονικότατα. Είναι η δουλειά τους, άλλωστε, το ξέρουν καλά το παιχνίδι.
Κι ενώ το Αιγαίο «ρευστοποιείται», το ζήτημα των Σκοπίων παραμένει ανοιχτή πληγή, στην Κύπρο προωθούνται τα ιμπεριαλιστικά σχέδια διχοτομικής αποικιοποίησης, ενώ στη Θράκη το τουρκικό προξενείο δεν υποστέλλει όσα απεργάζεται με μοχλό τη μειονότητα, το αντίθετο μάλιστα. Στην παγκόσμια ιστορία και βέβαια στην ιστορία αυτού του τόπου οι οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις συχνά κατέληξαν σε εθνικές καταστροφές και τραγωδίες. Άρα; Και οι «δικοί μας» και οι «άλλοι», όπως αποδεικνύεται, το γνωρίζουν πολύ καλά και εργάζονται αναλόγως. Εμείς;
Σχόλια
