Οι συνταξιούχοι χτυπήθηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία, στις 9 Μαρτίου 1995 επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου. Στο ίδιο σημείο με το σημερινό. Στη συμβολή Β. Σοφίας και Ηρώδου Αττικού. Οι ομοιότητες είναι καταπληκτικές.
Τότε, οι συνταξιούχοι ζήτησαν συνάντηση με τον πρωθυπουργό. Τώρα συνέβη το ίδιο. Τότε από το Μαξίμου τους παρέπεμψαν στον υπουργό παρά τω πρωθυπουργώ Αντώνη Λιβάνη. Τώρα στον Αλέκο Φλαμπουράρη.
Μετά την καταστολή του ’95, ο Ανδρέας Παπανδρέου διαμήνυσε τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός και διατάχθηκε ΕΔΕ για να αποδοθούν ευθύνες. Απομακρύνθηκαν δύο αστυνομικοί. Τώρα, επίσης, ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης ανακοίνωσε την απαγόρευση χημικών στις διαδηλώσεις συνταξιούχων και εργαζομένων. Και τότε και τώρα, το επίσημο κυβερνητικό σύνθημα, κατόπιν εορτής, είναι ότι οι λαϊκές διαδηλώσεις δεν πρέπει να χτυπιούνται κατ’ αυτό τον τρόπο.
Παρά τις ομοιότητες, η ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης είναι απείρως μεγαλύτερη. Όχι γιατί εμφανίζεται ως αριστερή, αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση δεσμευόταν για την κατάργηση των χημικών επικαλούμενος, ανάμεσα σε άλλα, και το πόσο επικίνδυνα είναι για την υγεία των πολιτών. Τώρα η κυβέρνηση δεν μιλάει για κατάργηση των χημικών και κατόπιν εορτής δεσμεύεται ότι θα απαγορεύσει την χρήση τους στις λαϊκές διαδηλώσεις. Μέχρι νεωτέρας δηλαδή.
Υ.Γ. Η διάταξη που ορίζει με ποιανού ευθύνη καταστέλλεται μια διαδήλωση παραμένει ίδια, όπως ήταν και το 1995.
Γιώργος Πετρόπουλος
