Ποιοι είναι οι Σημιτάνθρωποι; Και τι θα… ψηφίσουν;
Είναι πολλά τα πρωτότυπα αυτών των εκλογών. Σχεδόν «σημεία και τέρατα». Δεν προλαβαίνει κανείς να παρακολουθήσει το γαϊτανάκι των αλλεπάλληλων μεταπηδήσεων πολιτικών παραγόντων και πάσης φύσης «αστέρων» στα καθεστωτικά ψηφοδέλτια και τους δορυφόρους. Τα κίνητρα είναι προφανή, το βασικότερο η διάσωση και των «φυσικών προσώπων» και των «μαγαζιών». Γνωρίζουν πολύ καλά πως το φάσμα της πολιτικής πτώχευσης τους απειλεί περισσότερο από ποτέ στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση. Και δυστυχώς για όλους αυτούς εκτίθενται. Κοινώς, τους έχει πάρει ο κόσμος χαμπάρι.
Κι οι Σημιτάνθρωποι; Ούτε στον πάγκο, ούτε στην εξέδρα, επέλεξαν το ρόλο της υπολογισμένης αποστασιοποίησης: Γιώργος Φλωρίδης, Αλέκος Παπαδόπουλος, Αρίστος Δοξιάδης, Πάσχος Μανδραβέλης και οι λοιποί -αντιλαμβάνεσθε- οι πολιτικοί και πνευματικοί πιστοί του καθαρόαιμου εκσυγχρονισμού. Είναι αυτοί οι πιο προβεβλημένοι ενός ολόκληρου «χώρου», που καμώνεται πως τάχα τώρα είναι έξω από το βρόμικο χορό του πολιτικού, οικονομικού, εκδοτικού και καθηγητικού κατεστημένου, που από τα κυβερνητικά και όχι μόνο πόστα της σχεδόν σαραντάχρονης δικομματικής μονοκρατορίας ρήμαξε τη χώρα και τώρα λυσσάει για να διασωθεί εν μέσω της γενικής κατάρρευσης. Βέβαια, μην τους αδικήσουμε και τούτους, ο Λουκάς Παπαδήμος και οι «φίλοι» του, με τον Τάσο Γιαννίτση μεταγραφή από τους προηγούμενους, συνθέτουν την άλλη «φράξια» που ακροβολίζεται κι αυτή ενόψει των αναμενόμενων μετεκλογικών διεργασιών.
Όλοι τους πρωταγωνίστησαν στη σημιτική «εποποιία». Δεν ξεχνιούνται ο άγριος νεοφιλελευθερισμός, τα σκάνδαλα και η αστυνομοκρατία, μην πούμε για Ίμια και γκρίζο Αιγαίο, με την «ισχυρή Ελλάδα» να παραδίδεται ως αεροπλανοφόρο και διάδρομος για τις νατοϊκές σφαγές στα Βαλκάνια και το Ιράκ. Ε, αυτοί οι ίδιοι είναι που χρίζουν τώρα τους… εαυτούς τους, ως τελικούς σωτήρες της χώρας, μετά θάνατον. Πώς λέμε «χαριστική βολή»; Έτσι, εντελώς έτσι. Εννοείται πως γνωρίζουν καλά ότι το τελικό χρίσμα θα δοθεί «αρμοδίως». Αλλά δεν είναι προκλητικό να παριστάνουν τους άμωμους ιδεολόγους, τους άσπιλους πρωτοπόρους του ευρωπαϊκού εξορθολογισμού, τους αδιάλλακτους πολέμιους του λαϊκισμού και των συντεχνιών;
Είναι το πλέον φτηνό και παλαιοπολιτικό στερεότυπο. Φρόντισαν να μη λερώσουν το φιλοτεχνημένο προφίλ τους. Απείχαν χαρακτηριστικά από τη διαδοχή του ΠΑΣΟΚ και δεν πήραν θέση, ώς ώρας, στην πιο «κρίσιμη εκλογική μάχη». Μήπως ο Κ. Σημίτης ψήφισε Βενιζέλο ή μήπως θα λάβει μέρος στην προεκλογική περίοδο; Ίσως με καμία δήλωση-χρησμό… Ξέρουν αυτοί. Αλλά τώρα πια (τους) ξέρει κι ο κόσμος. Είναι οι Σημιτάνθρωποι. Δεν υπάρχουν τα ονοματεπώνυμά τους στα ψηφοδέλτια, αλλά πίσω από το παραβάν και μέσα στην κάλπη υπάρχει ο τρόπος να τους μαυρίσουμε και αυτούς οριστικά.
Κι οι Σημιτάνθρωποι; Ούτε στον πάγκο, ούτε στην εξέδρα, επέλεξαν το ρόλο της υπολογισμένης αποστασιοποίησης: Γιώργος Φλωρίδης, Αλέκος Παπαδόπουλος, Αρίστος Δοξιάδης, Πάσχος Μανδραβέλης και οι λοιποί -αντιλαμβάνεσθε- οι πολιτικοί και πνευματικοί πιστοί του καθαρόαιμου εκσυγχρονισμού. Είναι αυτοί οι πιο προβεβλημένοι ενός ολόκληρου «χώρου», που καμώνεται πως τάχα τώρα είναι έξω από το βρόμικο χορό του πολιτικού, οικονομικού, εκδοτικού και καθηγητικού κατεστημένου, που από τα κυβερνητικά και όχι μόνο πόστα της σχεδόν σαραντάχρονης δικομματικής μονοκρατορίας ρήμαξε τη χώρα και τώρα λυσσάει για να διασωθεί εν μέσω της γενικής κατάρρευσης. Βέβαια, μην τους αδικήσουμε και τούτους, ο Λουκάς Παπαδήμος και οι «φίλοι» του, με τον Τάσο Γιαννίτση μεταγραφή από τους προηγούμενους, συνθέτουν την άλλη «φράξια» που ακροβολίζεται κι αυτή ενόψει των αναμενόμενων μετεκλογικών διεργασιών.
Όλοι τους πρωταγωνίστησαν στη σημιτική «εποποιία». Δεν ξεχνιούνται ο άγριος νεοφιλελευθερισμός, τα σκάνδαλα και η αστυνομοκρατία, μην πούμε για Ίμια και γκρίζο Αιγαίο, με την «ισχυρή Ελλάδα» να παραδίδεται ως αεροπλανοφόρο και διάδρομος για τις νατοϊκές σφαγές στα Βαλκάνια και το Ιράκ. Ε, αυτοί οι ίδιοι είναι που χρίζουν τώρα τους… εαυτούς τους, ως τελικούς σωτήρες της χώρας, μετά θάνατον. Πώς λέμε «χαριστική βολή»; Έτσι, εντελώς έτσι. Εννοείται πως γνωρίζουν καλά ότι το τελικό χρίσμα θα δοθεί «αρμοδίως». Αλλά δεν είναι προκλητικό να παριστάνουν τους άμωμους ιδεολόγους, τους άσπιλους πρωτοπόρους του ευρωπαϊκού εξορθολογισμού, τους αδιάλλακτους πολέμιους του λαϊκισμού και των συντεχνιών;
Είναι το πλέον φτηνό και παλαιοπολιτικό στερεότυπο. Φρόντισαν να μη λερώσουν το φιλοτεχνημένο προφίλ τους. Απείχαν χαρακτηριστικά από τη διαδοχή του ΠΑΣΟΚ και δεν πήραν θέση, ώς ώρας, στην πιο «κρίσιμη εκλογική μάχη». Μήπως ο Κ. Σημίτης ψήφισε Βενιζέλο ή μήπως θα λάβει μέρος στην προεκλογική περίοδο; Ίσως με καμία δήλωση-χρησμό… Ξέρουν αυτοί. Αλλά τώρα πια (τους) ξέρει κι ο κόσμος. Είναι οι Σημιτάνθρωποι. Δεν υπάρχουν τα ονοματεπώνυμά τους στα ψηφοδέλτια, αλλά πίσω από το παραβάν και μέσα στην κάλπη υπάρχει ο τρόπος να τους μαυρίσουμε και αυτούς οριστικά.
Σχόλια
