Οι παραδοσιακές ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ συνεχίζουν να υποχωρούν εκλογικά και να κινούνται προς τα δεξιά, αλλά διατηρούν ακόμη σημαντικές δυνάμεις. Οι δυνάμεις της άκρας δεξιάς αναπτύσσονται δυναμικά, αλλά δεν καταφέρνουν να κυριαρχήσουν και λόγω των δικών τους εσωτερικών αντιθέσεων. Ενώ οι εναλλακτικές στα αριστερά είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες. Σ’ αυτές επικρατεί ο αποπροσανατολισμός και ο κατακερματισμός, διαχρονικό χαρακτηριστικό των δυνάμεων του συγκεκριμένου χώρου. (1)
Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ δεν είναι μόνο ο καθρέπτης ενός σημαντικού μέρους του ευρωπαϊκού τοπίου, είναι κάτι παραπάνω: είναι η καρδιά της Ευρώπης. Δυστυχώς η Γερμανία ακόμη και σήμερα φαίνεται να μην διαθέτει αυτό που ονομάζουμε κυρίαρχο κράτος (2). Τούτο προκύπτει κυρίως από τον ρόλο της στη διεθνή σκηνή, όπου, μια Γερμανία χωρίς όραμα (όπως η Ευρώπη [3]) συνεχίζει να μην ενεργεί, αλλά απλώς να αντιδρά βιαστικά σε γεγονότα που διαμορφώθηκαν από άλλους.
Η περίπτωση της Ρωσίας είναι εμβληματική. Όταν ξέσπασε η ουκρανική σύγκρουση, ευρωπαίοι ηγέτες όπως ο Scholz και ο Γάλλος πρόεδρος Macron ήταν απρόθυμοι να συμμετάσχουν στην εκστρατεία στρατιωτικής βοήθειας για την υποστήριξη της Ουκρανίας που προωθείται από τις ΗΠΑ του Προέδρου Biden. Αναζήτησαν στιγμές διαλόγου με τη Μόσχα, χωρίς ωστόσο να έχουν το θάρρος να βγουν από τη γραμμή και να αμφισβητήσουν ανοιχτά την Ουάσιγκτον (4).
Τώρα, αντιμέτωποι με τη διαπραγματευτική πρωτοβουλία του Τραμπ, και μην θέλοντας να παραδεχτούν την ήττα τους επί του πεδίου αλλά και επί της ιδεολογίας, συνεχίζουν να προβάλλουν εντέχνως το ιδεολογικό χάσμα που τους χωρίζει από τον Αμερικανό πρόεδρο, παραμένοντας πιστοί στις κατευθύνσεις της προηγούμενης κυβέρνησης (5). Γράφω εντέχνως διότι, όπως θα δούμε στη συνέχεια, ουσιαστικά υποκύπτουν στα αιτήματα του Τραμπ.
Αντί να αναλάβουν πρωτοβουλία ανοίγοντας παράλληλα ένα ευρωπαϊκό τραπέζι διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία, κάτι που οι ΗΠΑ ρητά απαγόρευαν επί Biden, ενώ τώρα το κάνουν οι ίδιες, σκοπεύουν να συνεχίσουν τη σύγκρουση με κάθε κόστος, επικαλούμενες τον φανταστικό κίνδυνο μιας ρωσικής κατάκτησης της Ευρώπης (6).
Η γερμανική πολιτική ελίτ, εκπροσωπούμενη από το CDU/CSU και τα κόμματα της απερχόμενης κυβέρνησης, παραμένει αγκυροβολημένη στο ατλαντικό ιδεώδες που προωθεί τη «δημοκρατία και τις φιλελεύθερες αξίες» (7), καταδικάζοντας τη Ρωσία χωρίς καμία επιφύλαξη, ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζει την απερίγραπτη σφαγή του Ισραήλ (8) στη Γάζα και την ολοένα και πιο βίαιη ισραηλινή εκστρατεία στη Δυτική Όχθη.
Εν τω μεταξύ, η γερμανική οικονομία συνεχίζει να βρίσκεται σε στασιμότητα σε μεγάλο βαθμό λόγω των αυτοκαταστροφικών κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Ρωσία και της αύξησης των τιμών της ενέργειας (9).
Αντί να προσπαθήσουν να κλείσουν αυτό το καθόλου ευχάριστο κεφάλαιο της ευρωπαϊκής ιστορίας, η Γερμανία και η Ευρώπη φαίνονται αποφασισμένες να ξεκινήσουν μια κούρσα εξοπλισμών (10).
Ο Merz, ο σχεδόν βέβαιος διάδοχος του Scholz, φαίνεται να υποστηρίζει το σχέδιο. Στον απόηχο της εκλογικής νίκης, ο ηγέτης του CDU δήλωσε ότι «για μένα η απόλυτη προτεραιότητα θα είναι η ενίσχυση της Ευρώπης όσο το δυνατόν γρηγορότερα ώστε, βήμα προς βήμα, να επιτύχουμε πραγματικά την ανεξαρτησία από τις Ηνωμένες Πολιτείες». Μένει να γίνει κατανοητό σε τι συνίσταται αυτή η «ανεξαρτησία», προφανώς κατανοητή κυρίως με στρατιωτική έννοια. Διότι είναι γνωστόν ότι ο Merz, πρώην στέλεχος του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού κολοσσού BlackRock, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διευκόλυνση της αγοράς γερμανικών εταιρειών από Αμερικανούς επενδυτές.
Παρά τις προσπάθειες να απογειωθεί η ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία μετά το ξέσπασμα της ουκρανικής σύγκρουσης, σύμφωνα με την έκθεση για την ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα που συνέταξε ο πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, οι ευρωπαϊκές χώρες συνεχίζουν να αγοράζουν το 78% του πολεμικού υλικού τους εκτός της Ένωσης (63% από τις ΗΠΑ). Για να μην αναφέρουμε τον ρόλο που διαδραματίζουν οι βιομηχανίες του αμερικανικού στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος στον αμυντικό τομέα πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Το 25% της συμμετοχής της Rheinmetall, μιας κορυφαίας εταιρείας στη γερμανική πολεμική βιομηχανία, βρίσκεται στα χέρια μεγάλων αμερικανικών χρηματοοικονομικών ομίλων: BlackRock, Bank of America, Goldman Sachs, Capital Group κ.ά.
ΩΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ, προφανώς παράδοξο, προκύπτει ότι, σε πλήρη αντίθεση με όσα ισχυρίζονται, οι Merz, Macron και Starmer, παίζουν το παιχνίδι του Τραμπ, υποσχόμενοι να αναλάβουν το οικονομικό και στρατιωτικό βάρος της άμυνας της Ουκρανίας, όπως θέλει ο Λευκός Οίκος, και εμπλουτίζοντας τη βιομηχανία όπλων και τους οικονομικούς γίγαντες των ΗΠΑ! Μεγαλύτερη εξάρτηση από αυτή δεν νομίζω να υπάρχει!
Στο μεταξύ, η επιμονή για την ύπαρξη ενός νέου Σιδηρού Παραπετάσματος στην Ευρώπη και η αυξανόμενη ευρωπαϊκή δυσπιστία προς την Κίνα θα αφήσουν τη γηραιά ήπειρο στο περιθώριο της ευρασιατικής διαδικασίας ολοκλήρωσης, και οικονομικά εξαρτημένη από τις ΗΠΑ. Ενώ η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών θα χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογηθούν περαιτέρω περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες και το κοινωνικό κράτος, προσοχή, σε πλήρη ιδεολογική συμφωνία με τον Τραμπ και Μασκ…
Προσοχή, το σχέδιο της προέδρου της Ε.Ε. προβλέπει αύξηση των αμυντικών δαπανών σε εθνικό επίπεδο και όχι σε ενιαία ευρωπαϊκή βάση! Γεγονός που θα εξαναγκάσει, ειδικά τα κράτη μέλη που έχουν πρόβλημα με τους ευρωπαϊκούς δημοσιονομικούς κανόνες, να προβούν μετά βεβαιότητας στην ανακατανομή των δαπανών εις βάρος των κοινωνικών. Ήδη στη γειτονική Ιταλία η αντιπολίτευση υπολογίζει ότι περίπου τριάντα δισ. ευρώ κινδυνεύουν να μετακινηθούν από τις κοινωνικές δαπάνες!
Παραπομπές
1) Κ. Μελάς, Περί των αριστερών και συναφών αντισυστημικών κινημάτων, Φρέαρ Ν 04, Φθινόπωρο 2021, https://mag.frear.gr/peri-ton-aristeron-kai-synafon-antisystimikon-kinimaton/
2) Κ. Μελάς, Η αυτοεικόνα του γερμανικού λαού και ο ρόλος της στο μέλλον της Γερμανίας. Αδημοσίευτο κείμενο.
3) Κ. Μελάς, Η Ευρώπη σαστισμένη και πάλι, Νέο Πλανόδιον, 01.03.2022, https://neoplanodion.gr/2022/03/01/he-sastismene-europe
4) Κ. Μελάς, Οι ευρωπαϊκές αρχηγεσίες και ο πόλεμος στην Ουκρανία, Φρέαρ, Ν06, Άνοιξη 2022, https://mag.frear.gr/oi-eyropaikes-archigesies-kai-o-polemos-stin-oykrania/
5) Κ. Μελάς, Το μέλλον της Ευρώπης δεν είναι τόσο άδηλο όσο φαίνεται, Νέο Πλανόδιον, 20.02.2025, https://neoplanodion.gr/2025/02/20/to-mellon-tes-europes/
6) Το επιχείρημα είναι αρκούντως έωλο που δεν αξίζει να το σχολιάσει κανείς, παρότι θα πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτός ο φόβος είναι εγγενής στους πληθυσμούς των χωρών της Βαλτικής και της Πολωνίας. Ειδικά όταν η Πολωνία έχει υποστεί τα πάνδεινα από Ρώσους και Γερμανούς. Όμως αυτός ο φόβος των συγκεκριμένων χωρών θα μπορούσε να καταλαγιάσει αν οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. δημιουργούσαν τις κατάλληλες συνθήκες για μια ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας με βάση τα συμφέροντα της περιοχής και με τη συμμετοχή της Ρωσίας. Η επιθετική πολιτική των ΗΠΑ (κυρίως υπό την ηγεσία των Δημοκρατικών και των κελευσμάτων του Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι) έναντι της Ρωσίας είναι δίχως άλλο η βασική αιτία όλων των τελευταίων εξελίξεων.
7) Κ. Μελάς, Η μετάλλαξη των πολιτικών νοοτροπιών στην Ευρώπη, Φρέαρ Ν07, https://mag.frear.gr/i-metallaxi-ton-politikon-nootropion-stin-eyropi/
8) P. Mishra, Israel and the delusions of Germany’s ‘memory, The Guardian, https://www.theguardian.com/news/2025/jan/30/israel-and-the-delusions-of-germanys-memory-culture
9) Κ. Μελάς, Η Κουρασμένη Γερμανία, https://www.kostasmelas.gr/2025/02/i-koyrasmeni-germania/
10) Λίγο πριν από τις γερμανικές εκλογές , η υπουργός Εξωτερικών Annalena Baerbock είχε αφήσει να εννοηθεί ότι η Ε.Ε. ήταν έτοιμη να δρομολογήσει ένα υπέρογκο πακέτο (700 δισ. ευρώ) για την «ασφάλεια» της Ευρώπης αμέσως μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία. Δες: Maier, Baerbock verplappert sich: Nach der Wahl Milliarden für Ukraine, 17.02.2025 https://www.berliner-zeitung.de/wirtschaft-verantwortung/baerbock-verplappert-sich-nach-der-wahl-milliarden-fuer-ukraine-li.2295623
