Από την πίσω πόρτα μπαίνουν οι ιδιώτες και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. Της Ιωάννας Ραδαίου.
Την Τετάρτη, 3 Αυγούστου, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κουτρουμάνης, παρουσίασε στην κυβερνητική επιτροπή για την ανεργία το νέο πρόγραμμα «Κοινωφελούς Εργασίας». Το πρόγραμμα αυτό είχε προαναγγελθεί με τυμπανοκρουσίες ως ένα βασικό εργαλείο για την καταπολέμηση της ανεργίας, το οποίο προβλέπει πεντάμηνη απασχόληση για 55.000 ανέργους και αμοιβή 625 ευρώ μικτά σε φορείς του Δημοσίου και Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) Α’ και Β’ βαθμού. Οι προσλήψεις των «ωφελούμενων», όπως χαρακτηρίζονται οι εργαζόμενοι, θα γίνονται από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), που θα υπογράφουν «μνημόνιο» συνεργασίας με τους ενδιαφερόμενους φορείς. Με άλλα λόγια, οι ΜΚΟ θα «δανείζουν» ανθρώπινο δυναμικό στο Δημόσιο!
Και μπορεί, βέβαια, η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) που βγήκε (ΦΕΚ Β/613/15-4/11) να αναφέρει ότι «τα προγράμματα δεν μπορούν να αφορούν σε πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο πεδίο που θα υλοποιηθεί το έργο», ωστόσο με μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο βλέπουμε πως οι θέσεις που ζητούν οι φορείς είναι για εκπαιδευτικούς, νηπιαγωγούς, ψυχολόγους, εργάτες που θα απασχοληθούν στις υπηρεσίες πρασίνου, απασχολούμενους σε παιδικούς σταθμούς, ΚΑΠΗ, στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» και αλλού. Αν, δηλαδή, αυτές οι θέσεις δεν θεωρούνται πάγιας και διαρκούς ανάγκης, τότε ποιες θεωρούνται;
Προσπαθούν, ωστόσο, οι φορείς και ειδικά η Τοπική Αυτοδιοίκηση να καλύψουν με αυτόν τον τρόπο τα κενά που δημιουργήθηκαν από τις απολύσεις των συμβασιούχων, την εφαρμογή του «Καλλικράτη» και τους περιορισμούς που θέτει το Μνημόνιο και η τρόικα στις προσλήψεις προσωπικού. Χρησιμοποιούν, μάλιστα, και το πειστικό επιχείρημα ότι δεν θα επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός του φορέα, αφού η ασφαλιστική κάλυψη και η μισθοδοσία των απασχολούμενων χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ.
Πλήρης διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων
Στο διά ταύτα, όμως, το πρόγραμμα που με τόση ικανοποίηση παρουσίασε ο υπουργός Εργασίας είναι μία ακόμα έκφραση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση, αλλά και της ανηθικότητάς της. Δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί την ανάγκη χιλιάδων συμπολιτών μας για εργασία, προκειμένου να προωθήσει τα σχέδια για την πλήρη κατάργηση του κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων, ενώ χωρίς ντροπή διαλαλεί πως το πρόγραμμα «κοινωφελούς εργασίας» θα βοηθήσει ουσιαστικά στην καταπολέμηση της ανεργίας, την οποία η ίδια δημιουργεί και συντηρεί εδώ και 20 μήνες!
Ας δούμε όμως τι πραγματικά κρύβεται πίσω από αυτό. Πρώτα απ’ όλα, εργοδότης των απασχολούμενων είναι η εκάστοτε ΜΚΟ, που θα τους δανείζει στο Δημόσιο. Αρνούνται μάλιστα οποιαδήποτε ευθύνη σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος. Ανοίγει, λοιπόν, ένα ακόμα παράθυρο για την είσοδο ιδιωτών και επιχειρήσεων στις δημόσιες υπηρεσίες, που, καλυμμένες πίσω από τη μάσκα της κοινωνικής πολιτικής, προωθούν και επιβάλλουν ελαστικές μορφές εργασίας.
Καταργούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αφού ο μισθός ουσιαστικά μετατρέπεται σε χαρτζιλίκι και πολύ είναι! Οι απασχολούμενοι, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα ή συνδικαλιστική κάλυψη, καλούνται να δουλεύουν πλήρες ωράριο και με όλες τις ευθύνες που προβλέπει η θέση τους, κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί.
Το πιο σημαντικό, καταργείται το δικαίωμα της μόνιμης και σταθερής εργασίας και γίνεται μια προσπάθεια να περάσει στη συνείδηση του κόσμου, και ειδικά της νεολαίας, ότι δεν πρόκειται να βρουν μόνιμη δουλειά στο αντικείμενο που σπούδασαν. Αντί αυτού, θα πρέπει να μάθουν να λένε «ευχαριστώ» που τους μετατρέπουν σε σύγχρονους δούλους, να τους πουλάνε κι να τους αγοράζουν όποτε και όσο θέλουν και να αισθάνονται τυχεροί που έχουν δουλειά, έστω και για πέντε μήνες.
Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ κατέθεσε πρόταση και υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με το Δήμο Αλεξάνδρειας, νομιμοποιώντας έτσι ένα πρόγραμμα που καταργεί τα εργασιακά δικαιώματα, τα οποία υποτίθεται ότι προασπίζει!
Και μπορεί, βέβαια, η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) που βγήκε (ΦΕΚ Β/613/15-4/11) να αναφέρει ότι «τα προγράμματα δεν μπορούν να αφορούν σε πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο πεδίο που θα υλοποιηθεί το έργο», ωστόσο με μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο βλέπουμε πως οι θέσεις που ζητούν οι φορείς είναι για εκπαιδευτικούς, νηπιαγωγούς, ψυχολόγους, εργάτες που θα απασχοληθούν στις υπηρεσίες πρασίνου, απασχολούμενους σε παιδικούς σταθμούς, ΚΑΠΗ, στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» και αλλού. Αν, δηλαδή, αυτές οι θέσεις δεν θεωρούνται πάγιας και διαρκούς ανάγκης, τότε ποιες θεωρούνται;
Προσπαθούν, ωστόσο, οι φορείς και ειδικά η Τοπική Αυτοδιοίκηση να καλύψουν με αυτόν τον τρόπο τα κενά που δημιουργήθηκαν από τις απολύσεις των συμβασιούχων, την εφαρμογή του «Καλλικράτη» και τους περιορισμούς που θέτει το Μνημόνιο και η τρόικα στις προσλήψεις προσωπικού. Χρησιμοποιούν, μάλιστα, και το πειστικό επιχείρημα ότι δεν θα επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός του φορέα, αφού η ασφαλιστική κάλυψη και η μισθοδοσία των απασχολούμενων χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ.
Πλήρης διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων
Στο διά ταύτα, όμως, το πρόγραμμα που με τόση ικανοποίηση παρουσίασε ο υπουργός Εργασίας είναι μία ακόμα έκφραση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση, αλλά και της ανηθικότητάς της. Δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί την ανάγκη χιλιάδων συμπολιτών μας για εργασία, προκειμένου να προωθήσει τα σχέδια για την πλήρη κατάργηση του κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων, ενώ χωρίς ντροπή διαλαλεί πως το πρόγραμμα «κοινωφελούς εργασίας» θα βοηθήσει ουσιαστικά στην καταπολέμηση της ανεργίας, την οποία η ίδια δημιουργεί και συντηρεί εδώ και 20 μήνες!
Ας δούμε όμως τι πραγματικά κρύβεται πίσω από αυτό. Πρώτα απ’ όλα, εργοδότης των απασχολούμενων είναι η εκάστοτε ΜΚΟ, που θα τους δανείζει στο Δημόσιο. Αρνούνται μάλιστα οποιαδήποτε ευθύνη σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος. Ανοίγει, λοιπόν, ένα ακόμα παράθυρο για την είσοδο ιδιωτών και επιχειρήσεων στις δημόσιες υπηρεσίες, που, καλυμμένες πίσω από τη μάσκα της κοινωνικής πολιτικής, προωθούν και επιβάλλουν ελαστικές μορφές εργασίας.
Καταργούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αφού ο μισθός ουσιαστικά μετατρέπεται σε χαρτζιλίκι και πολύ είναι! Οι απασχολούμενοι, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα ή συνδικαλιστική κάλυψη, καλούνται να δουλεύουν πλήρες ωράριο και με όλες τις ευθύνες που προβλέπει η θέση τους, κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί.
Το πιο σημαντικό, καταργείται το δικαίωμα της μόνιμης και σταθερής εργασίας και γίνεται μια προσπάθεια να περάσει στη συνείδηση του κόσμου, και ειδικά της νεολαίας, ότι δεν πρόκειται να βρουν μόνιμη δουλειά στο αντικείμενο που σπούδασαν. Αντί αυτού, θα πρέπει να μάθουν να λένε «ευχαριστώ» που τους μετατρέπουν σε σύγχρονους δούλους, να τους πουλάνε κι να τους αγοράζουν όποτε και όσο θέλουν και να αισθάνονται τυχεροί που έχουν δουλειά, έστω και για πέντε μήνες.
Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ κατέθεσε πρόταση και υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με το Δήμο Αλεξάνδρειας, νομιμοποιώντας έτσι ένα πρόγραμμα που καταργεί τα εργασιακά δικαιώματα, τα οποία υποτίθεται ότι προασπίζει!
Σχόλια
