Ένα απατηλό δίλημμα με κερασάκι το δουλεμπόριο. Του Γιώργου Κατερίνη.
Ηλιακτίδα, Άρσις, Πολύνοια, Ρηξικέλευθος, anthropomania κ.ά. εναντίον ΙΝΕ ΓΣΕΕ, ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ κ.λπ. Κάπως έτσι παρουσιάστηκε η διαμάχη για το πρόγραμμα «κοινωφελούς εργασίας» που υλοποιεί το υπουργείο Εργασίας.
Οι «παλιές, καλές και δραστήριες» Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που έχουν να επιδείξουν έργο και δράσεις, εναντίον των «δήθεν» ΜΚΟ, που κρύβουν πολιτικές και κομματικές παρεμβάσεις και ιδρύθηκαν μόνο και μόνο για τη διαχείριση και εκμετάλλευση του προγράμματος για «ρουσφετολογικά οφέλη». Η δημοσιοποίηση των διοικητικών συμβουλίων των διαφόρων φορέων που υπέβαλαν προτάσεις ως δικαιούχοι των προγραμμάτων ανά Περιφέρεια, ήταν πράγματι αποκαλυπτική. Όχι τόσο για τα ονόματα αυτά καθ’ αυτά, αλλά για την ιδιότητα κάθε οργάνωσης.
Ξεχωρίζουν οι οργανώσεις με τα εύηχα ονόματα, που συνασπισμένες σε ένα δίκτυο προσπαθούν να υπερασπιστούν την… τιμή και την υπόληψη των γνήσιων ΜΚΟ. Οργανώσεις που παρουσιάζουν πράγματι σημαντικό έργο όπως το Χαμόγελο του Παιδιού, αλλά και άλλες που έχουν ως στόχους την ανάπτυξη του εθελοντισμού, την προβολή του Ελληνισμού, τη διάδοση των Δρόμων της Ελιάς και την ποιότητα ζωής (ΒΙΟΖΩ), παρουσιάζονται να διαθέτουν τη «διαχειριστική επάρκεια» για να αναλάβουν εργολαβικά την ενοικίαση εργαζομένων.
Ακολουθούν διάφοροι παραγωγικοί φορείς (εργοδοτών φυσικά), οι οποίοι έπιασαν το νόημα της «κοινωφελούς εργασίας», όπως η σύμπραξη Αλληλεγγύη Κρήτης, ο Εμποροβιομηχανικός Σύλλογος Μεσολογγίου, η Ένωση Ξενοδόχων Νάξου, οι οποίοι έσπευσαν να υπογράψουν μνημόνια συνεργασίας με αντίστοιχους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι «ευαίσθητες» σε κοινωφελείς σκοπούς οργανώσεις της εκκλησίας, όπως η Ακαδημία Δημητριάδος και το Κέντρο Έρευνας και Ανάπτυξης της Ι.Μ. Σύρου.
Και τέλος, όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις: το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, που υποτίθεται αγωνίζεται για να αποκαλύψει ζητήματα εργασιακών σχέσεων και να τεκμηριώσει θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και όργανα πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση της εργασίας και υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων, όπως το Εργατικό Κέντρο Ορεστιάδας.
Όλοι αυτοί οι ετερόκλητοι φορείς έσπευσαν να αγκαλιάσουν ένα πρόγραμμα που ψευδεπίγραφα αφορά τη «Δημιουργία θέσεων απασχόλησης μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα». Όπου οι θέσεις αυτές αναφέρονται σε φορείς του Δημοσίου ή των οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά με μια ειδοποιό διαφορά: απαιτούν κι έναν ενδιάμεσο φορέα για να «προσλάβει» τους ανέργους και να τους διαθέτει στους παραπάνω φορείς, με το αζημίωτο φυσικά.
Όσες είναι χαρακτηρισμένες ΜΚΟ, αλλά και όσες πρόλαβαν να βαφτιστούν ως τέτοιες, διαγκωνίζονται για το διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν των 8,5 εκατ. ευρώ, που θα εισπράξουν ως προμήθεια για τη… μεσιτεία τους! Μια εξαιρετικά επωφελής μπίζνα για κάποιους με προκάλυψη την κοινωφελή εργασία, σε συνδυασμό με την πολιτική επιβίωση κάποιων άλλων. Ένας εκβιαστικός μηχανισμός αποδοχής εργασιακών όρων δουλεμπορικής γαλέρας του μεσαίωνα σε βάρος χιλιάδων ανέργων. Μια μηχανή εξαπάτησης και ομηρίας ανθρώπων που στοιβάζονται στις ουρές της ανεργίας.
Πίσω, λοιπόν, από το θόρυβο περί ρουσφετολογικών προσλήψεων, κρύβεται επιμελώς ένα καθεστώς ενσωμάτωσης χιλιάδων ανέργων στο σύστημα της προσωρινής κακοπληρωμένης απασχόλησης, χωρίς δικαιώματα και συμβατικούς όρους εργασίας. Και, δυστυχώς, σε αυτό το καθεστώς έσπευσαν να προσφέρουν κάλυψη και πολιτική αποδοχή πολλοί αυτοδιοικητικοί και συνδικαλιστικοί παράγοντες. Ένα πρόγραμμα που έπρεπε να συναντήσει την καταδίκη και τη χλεύη ως πολιορκητικός κριός στις εργασιακές σχέσεις, ανάγεται στη σφαίρα της αξιοκρατίας.
Προγράμματα ανακύκλωσης ανέργων και δουλεμπορίας
• Ποιοι είναι δικαιούχοι των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας:
Μακροχρόνια άνεργοι, κοινωνικές ομάδες που αντιμετωπίζουν κίνδυνο αποκλεισμού από την αγορά εργασίας, άνθρωποι με χαμηλό οικογενειακό εισόδημα.
• Τι δικαιούνται από τη συμμετοχή τους:
Μέχρι 5 μήνες εργασίας με μεικτό μισθό 625 ευρώ το μήνα.
• Τι χάνουν:
Μετά την πεντάμηνη κοινωφελή απασχόλησή τους χάνουν το δικαίωμα επιδότησης ανεργίας, εφόσον το είχαν ή δεν το τεκμηριώνουν.
• Σε τι ελπίζουν:
Να «επαναπροσληφθούν» για άλλους 5 μήνες, εφόσον, εν τω μεταξύ, μείνουν άνεργοι ή απασχολούνται «μαύρα», ώστε να θεωρηθούν εκ νέου μακροχρόνια άνεργοι.
