Μπορεί η τεχνολογία να βοηθήσει στην επικοινωνία των πολιτών προς μια κατεύθυνση άμεσης δημοκρατίας;
Μπορεί οι κοινότητες να αναδείξουν τον εαυτόν τους σε πλαίσιο, εν πρώτοις επικοινωνίας των πολιτών και στη συνέχεια σε αποκεντρωμένα – κέντρα λήψης αποφάσεων;
Μπορεί ο πολιτισμός να επαναφέρει στον λαό την ψυχή του, ώστε να αποκτήσει την ταυτότητα που χρειάζεται για να συγκροτεί την πολιτική του συμπεριφορά;
Μπορεί, από ποιους και με ποιον τρόπο να επαναπροσανατολιστεί η Εκπαίδευση στην παραγωγή πολιτών κι όχι ανδρείκελων με δεξιότητες;
……
Μπορούν ορισμένα πολιτικά αξιώματα να διαρκούν μόνον έναν χρόνο και να λήγουν υπό το κράτος της λογοδοσίας;
Μπορούν οι αριστεροί (κι όχι οι «αριστεροί» που μαγάρισαν τα πάντα) καθώς και όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες να συζητήσουν και πάλι, να διακινήσουν ιδέες, να αναζητήσουν λύσεις; Μπορούν να το κάνουν αυτό κρατώντας την πρωτοβουλία για όσα θα επιχειρούν;
***
Αρκεί η κλασική μαρξική προσέγγιση για το κράτος (εργαλείο στα χέρια της αστικής τάξης ή της εργατικής τάξης), ή η φύση του κράτους (ακόμα και ως εργαλείου ή με τη Γκραμσιανή αντίληψη) μπορεί να επηρεασθεί από το επίπεδο του πολιτισμού που χαρακτηρίζει (και χτίζει) τον λαό, το έθνος και την κοινωνία;
Μπορεί ο λαός να είναι πλήρως ενήμερος, γνώστης και συμμέτοχος στην πολιτική που ασκείται, στις αποφάσεις που λαμβάνονται;
Μπορεί ο λαός να γνωρίζει την Υψηλή Στρατηγική του Κράτους; Μπορεί στη συνέχεια να μετέχει στη διαμόρφωση της εθνικής στρατηγικής και να ελέγχει την εφαρμογή της;
Είναι ουτοπία ή ανάγκη, ή αλλαγή πλεύσης;
Έχουμε πεισθεί ότι ο λαός δεν ξέρει; δεν μπορεί; δεν θέλει; Ότι μόνο να αναθέτει μπορεί; Ότι η αστική δημοκρατία που διολισθαίνει προς την τυραννίδα είναι το κισμέτ της χώρας;
Υπάρχουν τομείς της Οικονομίας που είναι στρατηγικοί; Είναι αυτοί οι τομείς υπόθεση μιας δράκας κρατικοδίαιτων ολιγαρχών ή ο τρόπος της λειτουργίας τους και η ασφάλεια αυτής της λειτουργίας αφορούν στην ευημερία του λαού;
…..
Μπορεί η κοινωνία να βασίζεται σε μία όντως ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, γρήγορη και αξιοσέβαστη. Μπορούν τα ΜΜΕ να λειτουργήσουν σε εκείνο το πλαίσιο δεοντολογίας που θα υπηρετεί τη Δημοκρατία. Μπορεί η Δημόσια Διοίκηση να αναχθεί σε ύψιστο λειτούργημα στην υπηρεσία του λαού; Μπορεί ο λαός να επιβάλλει θεσμική αξιολόγηση και να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις και τα ταμπού πίσω από τα οποία κρύβονται οι πονηροί;
Μπορούμε να μιλήσουμε ξανά για την εντιμότητα, το καθήκον, την καλλιέργεια, την αιδώ, την ευπρέπεια ή ο κυνισμός μας έχει φάει τα σωθικά;
……
Είναι η Ξενοκρατία –εδώ και 200 χρόνια τώρα– ισχυρότερη από την (ανολοκλήρωτη) Επανάσταση του 1821;
Μπορεί να κατηγορείται για λαϊκισμό ο λαός; Μάλιστα από τους δημαγωγούς ή τις τάχα καθώς πρέπει μαριονέτες των Δυνατών;
***
Όλα αυτά και άλλα πολλά (και σπουδαιότερα) τα συζητά ο κόσμος! Τα συζητά όμως απογοητευμένος, χωρίς να πιστεύει ότι «μπορεί να γίνει κάτι». Κι ακόμα χειρότερα:
τα συζητά χωρίς να βλέπει να τα συζητούν εκείνοι που θα ήθελε να τα συζητούν
Όμως οι καιροί βοούν! Εμείς μιλάμε;
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
7•VII•2022
