της Έλενας Πατρικίου*
Αρνούμενη να συνυπογράψει την είσοδο ενός τρανς Φυσικού στο γυναικείο Kολέγιο Newnham του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, επιμένοντας ότι ένας άντρας που επί 40 χρόνια έζησε επωφελούμενος από τα κοινωνικά αντρικά προνόμια δεν μπορεί αίφνης να εισβάλλει στους γυναικείους χώρους υπό το πρόσχημα της χειρουργικής κατασκευής ενός «κόλπου», η Γκριρ εκρίθη «τρανσφοβική» και έγινε στόχος των queer φοιτητικών ομάδων που εκβιάζουν με ανεκδιήγητες απειλές όσα πανεπιστήμια τολμούν να την προσκαλέσουν.
Ύστερα, ήρθε η σειρά παλιών αγωνιστριών. Η Τι Γκρέις Άτκινσον, η Κάθι Σάρατσαϊλντ έγιναν στόχοι του τρανς ακτιβισμού γιατί συνέχιζαν να υπερασπίζονται τις γυναίκες και τις λεσβίες. Η Τζούλι Μπίντελ απειλήθηκε όταν έγραψε πως, επιδιώκοντας να μοιάσουν με το πορνογραφικό στερεότυπο για τις γυναίκες, οι τρανς το ισχυροποιούν. Η Μίριαμ Μπεν Σαλόμ, η πρώτη λεσβία του στρατού των ΗΠΑ, εκδιώχθηκε από το Pride του Μιλγουόκι. Η Μεριλού Σίνγκλετον, ριζοσπάστρια φεμινίστρια μαία, κινδύνεψε να της αφαιρεθεί η άδεια εξάσκησης επαγγέλματος γιατί αρνήθηκε να συμφωνήσει πως το φύλο το «επιβάλλουν οι γιατροί κατά τη γέννηση» και ότι οι μαίες πρέπει να πάψουν να μεταχειρίζονται τις λέξεις «έγκυος», «γυναίκα» και «μητέρα».
Όσο ψηφίζονται νόμοι που διευκολύνουν την αλλαγή ταυτότητας, όσο τα κράτη ανέχονται ή αγνοούν (Ελλάδα) τη στείρωση των «τρανς» παιδιών από τα 11 με την παροχή ορμονών αναστολής της εφηβείας, και τον ακρωτηριασμό κοριτσιών και αγοριών από τα 13, όσο τα μίντια προβάλλουν τους διάσημους «τρανς» ως πραγματικές γυναίκες, τόσο η αποθράσυνση των τρανς ακτιβιστών θεριεύει. Φέτος, είδαμε τρανς ακτιβιστές:
– να εισβάλουν στα εγκαίνια της Φεμινιστικής Βιβλιοθήκης του Βανκούβερ και να σκίζουν ιστορικές αφίσες και βιβλία,
– να διακόπτουν το Συνέδριο της USPATH και να διώχνουν διάσημους καθηγητές, με αίτημα την «ελεύθερη πρόσβαση στις ορμόνες και τις επεμβάσεις, χωρίς ιατρική γνωμάτευση και συνταγές, από την παιδική ηλικία»,
– να εκδιώκουν λεσβιακές εβραϊκές ομάδες και ομάδες Ιρανών ομοφυλόφιλων από τα αμερικάνικα Pride,
– να αλώνουν με καδρόνια το Λεσβιακό Pride του Σαν Φρανσίσκο και να διώχνουν τις λεσβίες που δεν δέχονται ως ερωτικούς συντρόφους τους «τρανς γυναίκες με θηλυκά πέη»,
– να απειλούν το Left Forum της Νέας Υόρκης ώστε να ακυρωθεί εκδήλωση για τη χρημαδότηση των τρανς οργανώσεων από τις πολυεθνικές φαρμακευτικές,
– να πετυχαίνουν την αφαίρεση άρθρων από το φεμινιστικό φιλοσοφικό περιοδικό HYPATIA,
– να ακυρώνουν συζήτηση για τους τρανς που επιστρέφουν στο φύλο τους (detransitioners) στο Συνέδριο της Φιλαδέλφειας για την Υγεία των τρανς.
Στις 13 Σεπτέμβρη όμως η βία ασκήθηκε στο Λονδίνου πάνω σε μία 60χρονη γυναίκα. Με αφορμή την επικείμενη ψήφιση του νόμου για την «έμφυλη ταυτότητα», που καταργεί τη νομική έννοια του φύλου και την αντικαθιστά με τον «έμφυλο αυτοπροσδιορισμό», οργανώθηκε συζήτηση με θέμα «Τι είναι η έμφυλη ταυτότητα» και ομιλητές την Τζούλια Λονγκ, πανεπιστημιακό, λεσβία και φεμινίστρια, και τον Μιράντα Γιάρντλεϊ, τρανσέξουαλ άντρα θεωρητικό και ακτιβιστή υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων που απειλούνται από αυτούς τους νόμους. Οι συνήθεις απειλές ανάγκασαν το πρωί της 13ης Σεπτεμβρίου τη Βιβλιοθήκη (όπου θα φιλοξενούνταν η εκδήλωση) να ανακοινώσει τη ματαίωσή της.
Αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν με απλή παράδοση στη μοίρα. Ο Μιράντα Γιάρντλεϊ ανακοίνωσε το μεσημέρι πως η εκδήλωση θα γίνει: όσοι ήθελαν να την παρακολουθήσουν, θα συγκεντρώνονταν στη «Γωνία των Ομιλητών» στο Χάιντ Παρκ, για να πάνε με τα πόδια στον τόπο διεξαγωγής, ο οποίος έμενε μυστικός. Στη ιστοσελίδα του Action For Trans Health London στο Facebook, οι τρανς άρχισαν να ψάχνουν όλα τα μπαρ, βιβλιοπωλεία, μαγαζιά σε λογική απόσταση από το σημείο συνάντησης και να τηλεφωνούν για να τα απειλήσουν με βίαιες πράξεις εάν φιλοξενούσαν τη συζήτηση. Ταυτόχρονα οι φράσεις «Θέλω σήμερα να γαμήσω φεμινίστριες», «Θέλω να πεθάνουν όλες», «Θέλω να τους σπάσω τα μούτρα» γέμιζαν τα σχόλια της ιστοσελίδας.
Τελικά οι τρανς ανακοίνωσαν πως θα συγκεντρωθούν μισή ώρα νωρίτερα και θα παραστήσουν πως δέχονται επίθεση από φεμινίστριες. Όντως, όταν γυναίκες όπως η σοσιαλίστρια συνδικαλίστρια Ρουθ Σέρβοτκα και η ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των παιδιών Λίλι Μέιναρντ άρχισαν να καταφτάνουν, οι τρανς ήταν ήδη εκεί με πανό του τύπου «Σκοτώστε τις φεμινίστριες» και ντουντούκες από τις οποίες φώναζαν «Το μίσος μάς επιτίθεται».
Η 60χρονη Μαρία ΜακΛάσλαντ κινηματογραφούσε το γεγονός, όταν ξαφνικά, όπως φαίνεται στο βίντεο του επεισοδίου, δύο κουκουλοφόροι και δύο ασκεπείς όρμησαν και άρχισαν να τη γρονθοκοπούν: έσπασαν την κάμερα, έριξαν κάτω τη Μαρία και άρχισαν να την κλοτσάνε. Κάποιος προσπάθησε να την πνίξει. Όταν ήρθε η αστυνομία, είχαν ήδη διαφύγει. Οι γυναίκες ξεκίνησαν για το σημείο όπου θα γινόταν η συζήτηση, με τους τρανς να ακολουθούν φωνάζοντας συνθήματα. Στον δρόμο, εμφανίστηκε ξανά ο ένας δράστης, όρμησε στον Μιράντα και του άρπαξε το κινητό.
Παρόλο που οι τρανς έμειναν έξω από την αίθουσα φωνάζοντας συνθήματα μίσους, η εκδήλωση έγινε, έστω και σε ατμόσφαιρα φόβου. Ο Μιράντα Γιάρντλεϊ στην εισήγησή του στάθηκε ακριβώς σ’ αυτό το σημείο: αν οι λέξεις πάψουν διά νόμου να έχουν νόημα, αν «γυναίκα» μπορεί να είναι κάθε άντρας με φούστα και μέικαπ που δέρνει πραγματικές γυναίκες, πώς θα μπορούμε πια να μιλήσουμε για την καταπίεση που ζούμε;
ΥΓ: Μόλις έγινε γνωστό το επεισόδιο, η ιστοσελίδα του Action For Trans Health London στο Facebook εξαφανίστηκε. Από το επόμενο πρωί, δεκάδες τρανς φασίστες αναρτούν δηλώσεις χαράς για το γρονθοκόπημα της 60χρονης γυναίκας που «τα ήθελε, γιατί προκαλούσε». Θυμάστε πού έχουμε ξανακούσει αυτή τη φράση;
* Δημοσιεύθηκε την 1η Οκτωβρίου 2017 στην Εφημερίδα των Συντακτών (στήλη «Νησίδες»). Η φωτογραφία και η λεζάντα της είναι της συγγραφέως. Ο υπότιτλος είναι φράση από το άρθρο.
