Tου Χρήστου Παναγή. Παρακολουθώ ακίνητος τη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, τους μουσικούς, τους σολίστ, το μαέστρο, απολυμένους, να αποδίδουν το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ, στο προαύλιο του ραδιομεγάρου, κόσμος πολύς από κάτω, αρκετοί βουβοί, συγκινημένοι.
Τους νιώθουμε δικούς μας ανθρώπους, δείχνουν στα μάτια μας άξιοι, ταλαντούχοι, ευαίσθητοι κι αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτός είναι ο κόσμος που μας αξίζει.
Παραδίπλα στη μεγάλη οθόνη της ελεύθερης ραδιοτηλεόρασης, οι αποκρουστικές πλέον δηλώσεις τους, γιατί η οθόνη αυτή στο προαύλιο της ΕΡΤ δεν παραμορφώνει και τους δείχνει όπως είναι, γυμνούς.
Κλείσατε τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση γιατί από τις συχνότητές της ξέφευγαν αλήθειες, φωνές, εικόνες, μουσικές και φώτιζαν το σκοτάδι που το καθεστώς ως όρο επιβίωσής του θέλει να επιβάλλει. Παρά τους εγκάθετους διορισμένους από το καθεστώς « παπαγάλους», συμβούλους, διευθυντές, τις άνωθεν εντολές, τις πιέσεις και τις απειλές, συχνά η πληροφορία, η έρευνα, το πολιτιστικό γεγονός, ξέφευγαν, έφταναν στα σπίτια μας κι ήταν μια όαση. Γιατί εκτός από την απολύτως ελεγχόμενη ειδησεογραφική προπαγάνδα των δελτίων σας, τα φτηνά σίριαλ και τα πρωινάδικα των διαπλεκόμενων καναλιών σας καμιά άλλη εικόνα και κανένας ήχος δεν θέλετε να μεταδίδεται, γιατί αρκούν δυο λέξεις, ένα πλάνο για να αποκαλύψουν το ψέμα σας.
Τα φανταχτερά χρώματα του λάιφ στάιλ σας, είναι φτηνές νερομπογιές και ξέβαψαν κι από κάτω τους υπάρχει μόνο μαύρο, σκοτάδι πραγματικό.
Ενώ πίσω από το μαύρο πέπλο που με μια κίνηση και λίγες διμοιρίες δυνάμεων καταστολής πήγατε να επιβάλετε υπάρχει η ζωή κι η ελπίδα, ο πολιτισμός και το φως. Νομίσατε ότι η ηγεμονία σας και η υπεροχή σας ήταν καθολική και θα σας έβγαινε άλλη μια κίνηση σαν τόσες που προηγούμενα δοκιμάσατε.
Νομίσατε ότι μας είχατε -επιτέλους- καθηλώσει στον καναπέ, κουρασμένους, απογοητευμένους κι ανήμπορους ακόμα και να πατήσουμε το off στο τηλεκοντρόλ.
Μας είχατε ανίκανους να καταλάβουμε, να κρίνουμε, ακόμα και να διαβάσουμε τρεις γραμμές από το άρθρο 44 του Συντάγματος… σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης… να εκδίδει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου…
Αλαζόνες της εξουσίας, εκτιμήσατε λάθος και τώρα πασχίζετε να επαναφέρετε την τάξη. Συναντήσεις, αποφάσεις δικαστηρίων, δηλώσεις, επικοινωνιακό σόου.
Πόσο ψέμα, πόση υποκρισία πόση αναλγησία χωράει σε μια οθόνη.
Φαντάζομαι, ως λύτρωση για το δίκιο που μας πνίγει, ένας άνθρωπος να έβγαινε στις οθόνες και μπροστά σ΄ όλο τον κόσμο, σ΄ όλη τη χώρα να τους κατακεραύνωνε κι, επιτέλους, να φώναζε: Αχρείοι, εγκληματίες, μισάνθρωποι πώς καταστρέφετε τις ζωές τόσων ανθρώπων κι όμως ψύχραιμοι ατάραχοι σχεδόν χαμογελάτε;
Παίζετε παιχνίδια εξουσίας, «επικοινωνίας», τη Θέμιδα την κουρέψατε και με σκισμένα ρούχα την περιφέρετε στα κανάλια σας, της υπαγορεύετε «αποφάσεις», χρησμούς σαν της Πυθίας, διφορούμενους, για να κερδίζετε χρόνο για την εξουσία σας. Για να ξεγελάτε τον κόσμο με ερμηνείες, δήθεν διαφωνίες και διαβουλεύσεις, δήθεν υπερασπιστές αρχών δημοκρατίας. Εσείς οι ολιγάρχες που επιβάλλετε παρά τη θέλησή μας και αυτοαναγορευτήκατε νομοθέτες, δικαστές κι εκτελεστές ταυτόχρονα… Τελειώνουν οι μέρες σας, φεύγει το σκοτάδι κι έρχεται το φως της πραγματικής δημοκρατίας και του πολιτισμού.
