Οι λεγόμενες εκλογές στα κατεχόμενα, της 19ης Οκτωβρίου, είναι υπόθεση της Άγκυρας. Γιατί τα κατεχόμενα είναι μιας πλήρως ελεγχόμενη περιοχή και λειτουργεί ως μια μικρή Τουρκία. Τα σημερινά κατοχικά δεδομένα προετοιμάζονταν από την περίοδο πριν την ανεξαρτησία, στα πρώτα χρόνια μετά την ίδρυση του νέου κράτους, και πλέον το τουρκικό «όραμα» οικοδομείται βαθμηδόν από την εισβολή του 1974 και εντεύθεν.
Η Άγκυρα δεν ρισκάρει. Ακόμη και να ευνοεί έναν από τους λεγόμενους υποψήφιους, δεν πρόκειται να αφήσει τον όποιον πιθανόν προκύψει να ασκήσει δική του πολιτική. Το πλαίσιο είναι συγκεκριμένο, καθορίζεται από το καθεστώς της Άγκυρας και ακολουθείται από τους εγκάθετους. Τα περιθώρια αυτόνομων κινήσεων είναι περιορισμένα, και το γνωρίζουν τούτο όσοι προσβλέπουν στην εξουσία, και πολύ περισσότερο εκείνοι που κάθονται στην καρέκλα του ηγέτη του κατοχικού καθεστώτος. Η Τουρκία όταν και όποτε θεωρεί αναγκαίο παρεμβαίνει για να στηρίξει εκείνον που θεωρεί ότι είναι χρησιμότερος. Κι αυτό μπορεί να το κάνει διά μέσου των εποίκων αλλά και μιας καθεστηκυίας τάξης, που έχει δημιουργήσει για να ελέγχει και εκ των έσω την κοινωνία στα κατεχόμενα. Πρόκειται για το κατεστημένο των προνομιούχων. Είναι αυτοί που, μεταξύ άλλων, πήραν περισσότερο μερτικό από τα λάφυρα του πολέμου. Κλεμμένες ελληνοκυπριακές περιουσίες και οφίκια.
Οι έποικοι καθορίζουν
Η ενίσχυση του τουρκικού πληθυσμού στα κατεχόμενα αποτελεί στρατηγικό στόχο της Τουρκίας, που μεθοδικά προωθείται και υλοποιείται βαθμηδόν. Παράλληλα και σε συνάρτηση με αυτό, επιχειρείται η ισλαμοποίηση των κατεχομένων και η πλήρης εναρμόνιση της κοινωνίας με την τουρκική. Η τουρκοποίηση των κατεχόμενων περιοχών γίνεται μέσα από τον πληθυσμό, την εκπαίδευση, τη θρησκεία, τα έργα υποδομής και την πλήρη εξάρτηση. Η Τουρκία ανέλαβε από το 1974 και εντεύθεν να πληρώνει τον λογαριασμό για τη συντήρηση του παράνομου καθεστώτος. Παράλληλα, πληρώνει για σχέδια υποδομής. Το νερό και ο ηλεκτρισμός αποτελούν δύο βασικές ανάγκες, που χωρίς αυτές δεν μπορεί να επιβιώσει το παράνομο καθεστώς, ούτε και ο πληθυσμός. Οπότε ελέγχει και το πολιτικό σύστημα. Και οι πολιτικοί, επειδή το γνωρίζουν, προσαρμόζονται με τις υποδείξεις της Άγκυρας. Συνεπώς θα πρέπει όλα να ενταχθούν σε ένα πλαίσιο, που ξεκινά από την πλήρη εξάρτηση και έλεγχο και καταλήγει στις ψευδοεκλογές. Σε αυτές τις λεγόμενες εκλογές, είναι σαφές πως καθοριστικός παράγοντας είναι οι έποικοι.
Οι Τουρκοκύπριοι αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης επιλογής, κατώτερης κατηγορίας. Η Τουρκία, αντιμετωπίζει τους έποικους ως πρώτης κατηγορίας «πολίτες», οι οποίοι σιγά-σιγά συμμετάσχουν και στις δομές του ψευδοκράτους. Τα στοιχεία που κατά καιρούς παρουσιάζονται αναφέρουν ότι σταθερά και συστηματικά παραχωρούνται «υπηκοότητες». Κι αυτό γίνεται με εντολές της Άγκυρας, η οποία ενίοτε πιέζει όταν οι «διαδικασίες» δεν τρέχουν με γοργούς ρυθμούς. Γιατί, όμως, να γίνεται τούτο τη στιγμή που πρόκειται για μια υπηκοότητα που δεν αναγνωρίζεται; Αυτή η πρακτική συνδέεται με την τουρκοποίηση της περιοχής και την εκτόπιση των Τουρκοκυπρίων. Την αποξένωση των Τουρκοκυπρίων από τις δομές του κατοχικού καθεστώτος, που βαθμηδόν καθίστανται μειοψηφία. Αυτό φαίνεται να επιβάλλει ο τουρκικός σχεδιασμός.
Ψευδοδίλημμα
Στις αυριανές «εκλογές» (κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ενός γύρου) το δίλημμα που τίθεται είναι Τατάρ ή Ερχιουρμάν. Καλλιεργείται δε και στις ελεύθερες περιοχές το δίλημμα τούτο, με έντονο το στοιχείο της ψευδαίσθησης ότι εάν επιλεγεί ο Τουφάν Ερχιουρμάν τότε ανοίγει ο δρόμος για τη λύση. Το ποια λύση και τι εννοούν με αυτό είναι ξεκάθαρο. Ο Τουρκοκύπριος ακτιβιστής, Οζ Καραχάν, σε συνέντευξή του στον Φιλελεύθερο δίνει την απάντηση: «Δίλημμα δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η πραγματικότητα: Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον Ερχιουρμάν και τον Τατάρ. Και δεν μπορεί να υπάρξει. Η Τουρκία έχει παίξει αυτό το παιχνίδι πολλές φορές. Για να συντηρήσει την κατοχή και τον εποικισμό ακολουθεί μια απλή στρατηγική. Δημιούργησε και στήριξε τον Ραούφ Ντενκτάς και αργότερα τον απαξίωσε για να υποστηρίξει τον Ταλάτ στη δεκαετία του 2000. Με τη σημερινή πραγματικότητα του εποικισμού και της συνεχιζόμενης καταπίεσης, σχεδόν κανένας Τουρκοκύπριος δεν μπορεί να μιλήσει έξω από τις θέσεις της Τουρκίας στο Κυπριακό»…
Είναι σαφές πως οι λεγόμενοι υποψήφιοι επενδύουν στις ψήφους των εποίκων. Γιατί είναι μια μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων. Επειδή γνωρίζουν πως χωρίς να κερδίσουν από αυτή τη δεξαμενή οι πιθανότητές τους να επικρατήσουν περιορίζονται. Ο «προοδευτικός» Ερχιουρμάν επαναλαμβάνει συνεχώς για τα «δικαιώματα» των εποίκων, που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Τους αντιμετωπίζει ως ενιαίο πληθυσμό και υπόσχεται για την επόμενη τους ημέρα σε περίπτωση που θα επιτευχθεί συμφωνία στο Κυπριακό. Τους υπόσχεται να τους νομιμοποιήσει. Μιλώντας σε έποικους ανέφερε πως «δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να γίνονται διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά μας με έναυσμα το με ποιον και πού παντρεύτηκαν οι γονείς τους, τον τόπο γέννησης των ιδίων ή των γονιών τους. Και θα σταθούμε όρθιοι απέναντι σε όσους προσπαθούν να κατακερματίσουν, να αποξενώσουν, να διαχωρίσουν τους ανθρώπους μας για οποιονδήποτε λόγο. Θα ενώσουμε, θα κάνουμε ένα όλους τους ανθρώπους μας στη βάση της ισότητας».
Η προτίμηση Άγκυρας
Η Τουρκία προτιμά τον Ερσίν Τατάρ, κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι αυτή την περίοδο μεταβαίνουν στα κατεχόμενα πολλοί αξιωματούχοι της τουρκικής κυβέρνησης και του κοινοβουλίου. Οι επισκέψεις συνδέονται με την ενίσχυση του Τατάρ. Αλλά είναι προφανές πως την Άγκυρα δεν την ανησυχεί το ενδεχόμενο να κερδίσει και ο Ερχιουρμάν, αν και ο Τατάρ θεωρείται το απόλυτο φερέφωνο.
Είναι προφανές πως η ψηφοφορία στα κατεχόμενα δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί εκτός του πλαισίου της στρατηγικής επιδίωξης της Τουρκίας για την Κύπρο. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα είναι μεγάλα, περνούν από την Κύπρο, και γι’ αυτό και δεν ρισκάρει οτιδήποτε ενδεχομένως θα τα επηρεάσει.
Συνεπώς, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, παιχνίδι μοιράζει η Άγκυρα, η οποία επιβάλλει πολιτικές, διαμηνύοντας ότι δεν θα ανεχθεί «ανταρσίες». Αυτό το γνωρίζουν και όσοι θα κερδίσουν τις «εκλογές».
Ψήφισμα για δυο κράτη στη ψευδοβουλή
Λίγα 24ωρα πριν τις λεγόμενες εκλογές στα κατεχόμενα, με εντολές της Άγκυρας, συνήλθε η ψευδοβουλή και ενέκρινε ψήφισμα, σύμφωνα με το οποίο η επιδιωκόμενη από τουρκικής πλευράς λύση του Κυπριακού είναι αυτή των δύο κρατών. Υιοθέτησε, δηλαδή, το προφανές, το γνωστό σε όλους. Με αυτό τον τρόπο, ωστόσο, «δεσμεύεται» ο διαχειριστής του Κυπριακού, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα αύριο Κυριακή, στις παράνομες εκλογές. Αν και το «ψήφισμα» μιας παράνομης οντότητας δεν έχει νομική βάση, είναι άκυρο, ωστόσο στέλνονται διά της ενέργειας αυτής μηνύματα από την κατοχική πλευρά, η οποία εδραιώνει τη θέση της για λύση δύο κρατών στην Κύπρο. Η κίνηση αυτή προδήλως ευνοεί τον Τατάρ, ωστόσο, ευρύτερα αξιολογώντας τις εξελίξεις, είναι σαφές ότι πρόκειται για μια ενέργεια που θα αξιοποιηθεί στη συνέχεια, όταν και όποτε υπάρξει κινητικότητα στο Κυπριακό.
