Οι εκλογές ενός προαναγγελθέντος αποτελέσματος

Του Μάκη Καβουριάρη. Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση συγκρούονται τα διαφορετικά, για την διακυβέρνηση της χώρας, προγράμματα των κομμάτων που διεκδικούν την εξουσία και ζητάνε τη νομιμοποίησή τους από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.

Αυτή τη φορά, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η Ν.Δ. και το ΠAΣΟΚ, τα κόμματα από τα οποία, όπως προβλέπεται, θα προκύψει το κυβερνητικό σχήμα μετά τις εκλογές, προτείνουν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα: Την πιστή και απαρέγκλιτη εφαρμογή του Μνημονίου. Άλλωστε, τι διαφορετικό μπορεί να κάνει το ένα σε σχέση με το άλλο, όταν έχουν ψηφίσει και έχουν δεσμευτεί στο ίδιο πρόγραμμα και για χρονικό ορίζοντα που ξεπερνάει κατά πολύ την τετραετία.
Η εκλογική αναμέτρηση ανάμεσά τους η οποία, όσο πιο σκληρή θα είναι (που σίγουρα θα είναι) τόσο πιο ανούσια και γελοία θα φαίνεται, θα περιοριστεί, από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ στο τι παρέλαβε από την Ν.Δ., και από την πλευρά της Ν.Δ., στα λάθη που έγιναν από τη πλευρά του ΠΑΣΟΚ, μέχρι την ένταξή μας στο ΔΝΤ και την επιβολή του πρώτου Μνημονίου, με στόχο την ταύτιση του Βενιζέλου με τον Παπανδρέου.
Τίποτα δεν θα πουν για την ταμπακέρα. Για το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα. Θα συνεχίζουν, όμως, να δηλώνουν πρόθυμοι και έτοιμοι για τα νέα μέτρα του Μνημονίου που θα επιτείνουν την ύφεση, τη φτώχεια, την κοινωνική και πολιτική κρίση. Ο τρομοκρατικός λόγος για «την Ευρώπη ή το χάος», οι συγγνώμες γενικώς περί λαθών, οι σπαραξικάρδιες τύψεις για τις θυσίες των Ελλήνων, οι επικλήσεις για την είσοδο της χώρας σε αναπτυξιακή τροχιά και οι επιθέσεις εναντίον της Aριστεράς, θα αποτελέσουν τον καμβά πάνω στον οποίο θα κεντήσουν την προεκλογική τους καμπάνια.
Προαναγγελθέν, λοιπόν, το αποτέλεσμα και γνωστή η πολιτική που τα δύο κόμματα του Μνημονίου θα ακολουθήσουν. Εξού και η αμηχανία των πολιτών που παραμένουν εγκλωβισμένοι στη λογική του μονόδρομου και στις πολιτικές που προτείνουν τα δύο αυτά κόμματα.
Η Αριστερά, με τις πολλαπλές εκδοχές της και τις αντιθέσεις της, τις εν πολλοίς, ψευδεπίγραφες αντιθέσεις της, δεν μπορεί να μετατρέψει την, εναντίον του Μνημονίου, κοινωνική πλειοψηφία σε δύναμη ανατροπής του πολιτικού συσχετισμού που επιτρέπει τη συνέχιση της διακυβέρνησης της χώρας από τις δυνάμεις της κρίσης, της ανεργίας, της φτώχειας και της διάλυσης της κοινωνικής συνοχής. Σε μια εξαιρετική συγκυρία για τις ιδέες και τις αξίες της αριστεράς, μοναδικής στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, δεν πραγματώνει την μεγάλη συνάντηση της κοινωνίας με τα οράματα και τις προτάσεις της για μια άλλη κοινωνία. Με δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοπρέπεια δημοκρατία και συμμετοχή.
Εντούτοις βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Ας τον πορευτούμε με συνέχεια και συνέπεια.

Σχόλια