Το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» για τον εκφοβισμό του εκλογικού σώματος, εμπίπτει στις διατάξεις περί τρομοκρατίας, λόγω της βλάβης που προκλήθηκε στην ελληνική οικονομία και όχι μόνο. Του Μάκη Καβουριάρη.
Η άνοδος των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 6ης Μαΐου, η οποία συνεχίστηκε με την ίδια δυναμική στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, αποτελεί μοναδικό φαινόμενο εκλογικής ανόδου ενός κόμματος της ριζοσπαστικής Aριστεράς, στη μεταπολεμική Ευρώπη. Με εξαίρεση το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα στις εκλογές του 1976 που έφτασε το 34,4%.
Λίγο έλειψε να έρθουν τα πάνω-κάτω στην Ευρώπη και να σχηματιστεί κυβέρνηση της Αριστεράς. Πλην των Λακεδαιμονίων του Περισσού, οι οποίοι ενδεχομένως και να περίσσευαν. Αυτή ήταν η εικόνα που έβγαινε από τις αντιδράσεις των ανθρώπων, όταν και όπου ανοιγόταν κουβέντα για την κατάσταση της χώρας και για τις εκλογές. Αυτό έδειχναν και ορισμένες δημοσκοπήσεις της περιόδου, ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτό έβγαινε και από τον έκδηλο πανικό αυτών που οδήγησαν τη χώρα στο μηχανισμό στήριξης και την καταστροφική, για την οικονομία και την κοινωνία, πολιτική των μνημονίων.
Μπροστά στο ενδεχόμενο της αριστερής διακυβέρνησης οι μνημονιακές δυνάμεις, στην Ελλάδα και την Ευρώπη, χρησιμοποίησαν όλα τα επιχειρήματα που θα μπορούσαν να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο. Ποντάροντας στο φόβο του εκλογικού σώματος για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την επιστροφή στη δραχμή. Η ιδιότυπη αυτή τρομοκρατία των πολιτών, με το πλασματικό δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», προκάλεσε βλάβη στην οικονομία με τη μαζική απόσυρση των καταθέσεων. Τις τελευταίες μέρες πριν από τις εκλογές η απόσυρση των καταθέσεων έφτασε τα 500 με 800 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα.
Σύμφωνα με Μ.C. Boire, (Terrorism Reconsidered as Punishment. Towards an evolution of the acceptability of terrorism as a method of social change or maintenance, Stanford Journal of International Law, Spring 1985), συστατικό στοιχείο για τον ορισμό της τρομοκρατίας είναι «η επιδίωξη της μεταβολής της συμπεριφοράς εκείνων που αποτελούν τον πρωταρχικό στόχο της ενέργειας, ώστε να υποχρεωθούν να υποστηρίξουν ή να προωθήσουν τις πολιτικές επιδιώξεις των τρομοκρατών» Βλ. Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, τέως υπουργός και ευρωβουλευτής της Ν.Δ, στο κείμενο του για την Πολιτική και νομική σημασία της τρομοκρατίας: www.eppgroup.eu/Press/pfocus/docs/terrorism_el.doc
Η αγωνία ενός σημαντικού τμήματος του εκλογικού σώματος για τον κίνδυνο της επιστροφής στη δραχμή εκφράστηκε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου με την αύξηση της δύναμης της Ν.Δ κατά 633.555 ψήφους, σε σχέση με τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε σε αύξηση της εκλογικής του δύναμης κατά 593.788 ψήφους ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις και δεν μπόρεσε να καλύψει τη διαφορά των δύο ποσοστιαίων μονάδων που τον χώριζαν από τη Ν.Δ στις εκλογές της 6ης Μαΐου. (Βλ. Ανάλυση του Μανόλη Δρεττάκη για τα εκλογικά αποτελέσματα στην Αυγή της 19/6/2012).
Παρά τη νίκη της Ν.Δ και την αποτροπή της αριστερής διακυβέρνησης, ένα είναι βέβαιο. Οι πολιτικές δυνάμεις που οδήγησαν στα μνημόνια και υποσχέθηκαν την εκτέλεσή τους έχουν περιορισμένο κοινωνικό βάρος.
Γιατί η κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία είναι εναντίον των μνημονίων. Και γιατί ο κόσμος πείστηκε ότι η πολιτική τους δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί την κύρια συνιστώσα του αντιμνημονιακού μετώπου, παρουσιάζει μεγάλη διείσδυση στην κοινωνία. Στη σημερινή συγκυρία είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να ενώσει την κοινωνία με την πολιτική.
Λίγο έλειψε να έρθουν τα πάνω-κάτω στην Ευρώπη και να σχηματιστεί κυβέρνηση της Αριστεράς. Πλην των Λακεδαιμονίων του Περισσού, οι οποίοι ενδεχομένως και να περίσσευαν. Αυτή ήταν η εικόνα που έβγαινε από τις αντιδράσεις των ανθρώπων, όταν και όπου ανοιγόταν κουβέντα για την κατάσταση της χώρας και για τις εκλογές. Αυτό έδειχναν και ορισμένες δημοσκοπήσεις της περιόδου, ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτό έβγαινε και από τον έκδηλο πανικό αυτών που οδήγησαν τη χώρα στο μηχανισμό στήριξης και την καταστροφική, για την οικονομία και την κοινωνία, πολιτική των μνημονίων.
Μπροστά στο ενδεχόμενο της αριστερής διακυβέρνησης οι μνημονιακές δυνάμεις, στην Ελλάδα και την Ευρώπη, χρησιμοποίησαν όλα τα επιχειρήματα που θα μπορούσαν να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο. Ποντάροντας στο φόβο του εκλογικού σώματος για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την επιστροφή στη δραχμή. Η ιδιότυπη αυτή τρομοκρατία των πολιτών, με το πλασματικό δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», προκάλεσε βλάβη στην οικονομία με τη μαζική απόσυρση των καταθέσεων. Τις τελευταίες μέρες πριν από τις εκλογές η απόσυρση των καταθέσεων έφτασε τα 500 με 800 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα.
Σύμφωνα με Μ.C. Boire, (Terrorism Reconsidered as Punishment. Towards an evolution of the acceptability of terrorism as a method of social change or maintenance, Stanford Journal of International Law, Spring 1985), συστατικό στοιχείο για τον ορισμό της τρομοκρατίας είναι «η επιδίωξη της μεταβολής της συμπεριφοράς εκείνων που αποτελούν τον πρωταρχικό στόχο της ενέργειας, ώστε να υποχρεωθούν να υποστηρίξουν ή να προωθήσουν τις πολιτικές επιδιώξεις των τρομοκρατών» Βλ. Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, τέως υπουργός και ευρωβουλευτής της Ν.Δ, στο κείμενο του για την Πολιτική και νομική σημασία της τρομοκρατίας: www.eppgroup.eu/Press/pfocus/docs/terrorism_el.doc
Η αγωνία ενός σημαντικού τμήματος του εκλογικού σώματος για τον κίνδυνο της επιστροφής στη δραχμή εκφράστηκε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου με την αύξηση της δύναμης της Ν.Δ κατά 633.555 ψήφους, σε σχέση με τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε σε αύξηση της εκλογικής του δύναμης κατά 593.788 ψήφους ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις και δεν μπόρεσε να καλύψει τη διαφορά των δύο ποσοστιαίων μονάδων που τον χώριζαν από τη Ν.Δ στις εκλογές της 6ης Μαΐου. (Βλ. Ανάλυση του Μανόλη Δρεττάκη για τα εκλογικά αποτελέσματα στην Αυγή της 19/6/2012).
Παρά τη νίκη της Ν.Δ και την αποτροπή της αριστερής διακυβέρνησης, ένα είναι βέβαιο. Οι πολιτικές δυνάμεις που οδήγησαν στα μνημόνια και υποσχέθηκαν την εκτέλεσή τους έχουν περιορισμένο κοινωνικό βάρος.
Γιατί η κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία είναι εναντίον των μνημονίων. Και γιατί ο κόσμος πείστηκε ότι η πολιτική τους δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί την κύρια συνιστώσα του αντιμνημονιακού μετώπου, παρουσιάζει μεγάλη διείσδυση στην κοινωνία. Στη σημερινή συγκυρία είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να ενώσει την κοινωνία με την πολιτική.
* Ο Μάκης Καβουριάρης είναι πανεπιστημιακός
Σχόλια
