Αυτές τις μέρες η Ιταλία ζει έντονες και κρίσιμες στιγμές. Η αιτία δεν είναι άλλη από την απόφαση της «οικουμενικής» κυβέρνησης Ντράγκι να επιβάλλει το λεγόμενο Green Pass (υγειονομικό πιστοποιητικό), συνοδευόμενο από μια ευρεία δέσμη απαγορεύσεων και τιμωρητικών περιορισμών σε όσους δεν το έχουν ή αρνούνται να το επιδείξουν. Έτσι η γειτονική χώρα μπαίνει κι αυτή στην «πρωτοπορία» αυτών που υιοθετούν μέτρα ακραίου αυταρχισμού και ανηλεούς πειθάρχησης, επιχειρώντας να επιβάλλουν ένα βαθύ διχασμό στις κοινωνίες τους στο όνομα τάχα της καταπολέμησης της πανδημίας. Χθες μπήκαν σε ισχύ όλες οι απαγορεύσεις, και σήμερα αναμένεται κύμα νέων μαζικών διαμαρτυριών σε πολλές ιταλικές πόλεις.
Την ίδια στιγμή, οι «προοδευτικοί» κολαούζοι του Ντράγκι σχεδιάζουν επίσης να διαδηλώσουν σήμερα κατά του φασισμού… Αφορμή η επίθεση, το προηγούμενο Σάββατο, μιας μικρής ομάδας νεοφασιστών εναντίον της έδρας του συνδικάτου CGIL στη Ρώμη, η οποία συνέπεσε χρονικά με τη διαδήλωση 80.000 ανθρώπων ενάντια στο Green Pass. Η επίθεση των νεοφασιστών (που η αστυνομία δεν έκανε τίποτα για να την εμποδίσει, ενώ την ίδια στιγμή χτυπούσε με αύρες νερού και έπνιγε στα χημικά τον κυρίως όγκο των διαδηλωτών κοντά στο κοινοβούλιο) αποδείχθηκε χρησιμότατη για να συκοφαντηθεί συλλήβδην το κίνημα ενάντια στο Green Pass ως αντιεμβολιαστικό, ακροδεξιό ή/και νεοφασιστικό.
Αριστερή αναφυλαξία;
Δυστυχώς, αυτού του είδους την προπαγάνδα δεν την αναπαράγουν μόνο τα «αριστερά» δεκανίκια της κυβέρνησης Ντράγκι, αλλά και μεγάλο μέρος της (μικρής) «ανταγωνιστικής» αριστεράς. Αυτή η σχεδόν εχθρική στάση κλιμακώνεται τις τελευταίες εβδομάδες παρ’ όλο που στο κίνημα εναντίον του Green Pass συμμετέχουν δραστήρια τόσο τα συνδικάτα βάσης όσο και αναρχικές και αριστερές συλλογικότητες. Ίσως, πάλι, ακριβώς αυτή η δραστηριοποίηση να είναι που ενοχλεί το εν λόγω τμήμα της μη κυβερνητικής αριστεράς, το οποίο φαίνεται να θεωρεί ότι το κίνημα κατά του Green Pass είναι αποπροσανατολιστικό και αντικειμενικά(…) υπονομεύει την «καθαρά» ταξική πάλη (απολύσεις, ασφάλεια και προστασία στους χώρους εργασίας, ακρίβεια, πρόσκαιρη εργασία). Με όλη τη δυσαναλογία, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η στάση αυτή θυμίζει –τουλάχιστον σαν κατάσταση πνευμάτων– την αντίστοιχη του ΚΚΕ τον Δεκέμβρη 2008 και τον καιρό των Πλατειών…
Κι αυτή η αριστερά, όμως, συναντά όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες να εξηγήσει στον κόσμο της, που πλειοψηφικά συμμετέχει στο κίνημα ενάντια στο Green Pass, για ποιο λόγο ευθυγραμμίζεται με τη γραμμή της συγκυβέρνησης και των ελίτ. Είναι χαρακτηριστικό ότι τη Δευτέρα τα συνδικάτα βάσης (όλα μαζί, για πρώτη φορά) κάλεσαν σε απεργία ενάντια στο Green Pass στην οποία πήρε μέρος ένα εκατομμύριο εργαζομένων, και 100.000 διαδήλωσαν στη Ρώμη και άλλες πόλεις. Έτσι τις τελευταίες μέρες υπάρχουν ελιγμοί, ώστε να μην αποκοπεί το τμήμα αυτό της «ανταγωνιστικής» αριστεράς από τη βάση που του έχει απομείνει.
«Πληβειακή απειθαρχία»
Είναι πασιφανής πλέον η αδυναμία να κρατηθεί μια επαμφοτερίζουσα στάση απέναντι στο τσαλαπάτημα των συνταγματικών εγγυήσεων και στον αυταρχικό πυρετό των ελίτ, που νομίζουν ότι με τέτοια μέτρα θα ξεμπερδέψουν μια και καλή και σε όλα τα μέτωπα με την «πληβειακή απειθαρχία». Κι αυτή η αδυναμία επιτείνεται από το γεγονός ότι τώρα μπαίνει στην αντιπαράθεση και ένα «σκληρό» τμήμα της εργατικής τάξης, όπως είναι για παράδειγμα οι λιμενεργάτες. Αυτοί δουλεύουν κατά βάση σε ανοιχτούς χώρους και σε ποσοστό 40% είναι ανεμβολίαστοι. Σύμφωνα με τη νομοθεσία που τέθηκε σε εφαρμογή χθες, πολλοί από αυτούς θα τιμωρηθούν με «αναστολή», δηλαδή θα απολυθούν. Τώρα λοιπόν, ενωμένες και οι δύο κατηγορίες εργατών που βάσει του σχεδίου των ελίτ θα έπρεπε να αλληλοσπαράσσονται (εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι), δηλώνουν ότι η Ιταλία θα νεκρώσει αν η κυβέρνηση δεν πάρει πίσω τις απειλές της.
Ήδη μια σειρά ιταλικές πόλεις με λιμάνια συγκλονίζονται από τη συνεύρεση στους δρόμους των σκληροτράχηλων λιμενεργατών με το υπόλοιπο κίνημα No Green Pass, καθώς είναι καθημερινές οι διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες (βλ. φωτογραφίες). Οι λιμενεργάτες της Τεργέστης, με ένα σωματείο γνωστό σε όλους για τη μαχητικότητά του, έχουν στείλει τελεσίγραφο: αν έστω ένας αποκλειστεί από τη δουλειά εξαιτίας του Green Pass, θα μπλοκαριστεί κάθε δραστηριότητα στο λιμάνι. Και οι τομείς των μεταφορών και των Logistics πιθανόν να μπλοκαριστούν, αφού πολλοί οδηγοί δεν έχουν εμβολιαστεί, και άλλοι είναι ξένης υπηκοότητας, αρκετοί εκ των οποίων εμβολιασμένοι με «μη αναγνωρισμένα» εμβόλια, όπως το ρωσικό Sputnik…
Ελιγμοί και αντιδράσεις
Η κυβέρνηση Ντράγκι από τη μια καλλιεργεί κλίμα «επικείμενου χάους», προσπαθώντας –δίχως επιτυχία μέχρι στιγμής, παρά τις εξ ευωνύμων βοήθειες…– να υποδαυλίσει τον κοινωνικό αυτοματισμό, κι από την άλλη φοβάται μια κατά μέτωπο σύγκρουση. Ελίσσεται λοιπόν κι αυτή τώρα, ζητώντας από τις εταιρίες να αναλάβουν το κόστος των τεστ, ώστε να μην επιβαρυνθούν οι εργαζόμενοι, ενώ εξετάζει το ενδεχόμενο να μην επεκτείνει το Green Pass τόσο όσο αρχικά σχεδίαζε.
Συμπερασματικά: οι συντριπτικά περισσότεροι όσων κινητοποιούνται ούτε ανεύθυνοι είναι, ούτε περιθωριακοί, ούτε ακροδεξιοί (αν και η απουσία από τις κινητοποιήσεις μεγάλου μέρους αυτών που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί αφήνει κενά προς κάλυψη…). Πρόκειται για ικανό τμήμα των λαϊκών τάξεων, ήδη χτυπημένο βαριά από την «κεντροαριστεροδεξιά» διαχείριση της πολύπλευρης κρίσης, και προδομένο από πολιτικές δυνάμεις στις οποίες είχε επενδύσει ελπίζοντας σε ένα αξιοπρεπέστερο μέλλον. Τώρα όλες αυτές συγκυβερνούν υπό τον Ντράγκι, και τους κουνάνε και το δάχτυλο. Το ζήτημα κάθε άλλο θα λήξει με διατάγματα και συκοφαντίες, κι όλοι θα υποχρεωθούν να πάρουν σαφή θέση. Ακόμη κι αν δεν πρόκειται για «καθαρά» ταξική πάλη…
