Ηκοινοβουλευτική ομάδα των αποχωρησάντων βουλευτών από τον ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε και το όνομα της είναι «Νέα Αριστερά». Σε αυτή έχουν προσχωρήσει οι: Έφη Αχτσιόγλου, Αλέξης Χαρίτσης, Νάσος Ηλιόπουλος, Δημήτρης Τζανακόπουλος, Θεανώ Φωτίου, Σία Αναγνωστοπούλου, Μερόπη Τζούφη, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Πέτη Πέρκα, Χουσείν Ζειμπέκ και Φερχάτ παρουσίασαν στον παρόντα σχηματισμό του . Φίλης, Ν. Μπούτσης, Π. Σκουρλέτης, Δ. Βίτσας, Γ. Σταθάκης και Ν. Μπίστης.
Στο ευρωκοινοβούλιο όλα δείχνουν ότι προς το παρόν –έρχονται οι ευρωεκλογές– η ομάδα που εκπροσωπείται από τον Δ. Παπαδημούλη. Μάλιστα φαίνεται πως σύμφωνα με τις δηλώσεις των παραπάνω ο νέος «φορέας» έχει το βλέμμα στραμμένο στις ευρωεκλογές όπου φιλοδοξεί σε ένα καλό αποτέλεσμα ενώ στη συνέχεια ενδέχεται να σχηματιστεί πέρα από την κοινοβουλευτική ομάδα και ο αντίστοιχος κομματικός φορέας. Όπως και να έχει, η εξέλιξη αυτή αποτελεί ένα ακόμη βήμα για την αναμόρφωση του κέντρου του πολιτικού συστήματος. Είτε η Νέα Αριστερά αποτελεί κόμμα μιας χρήσης είτε όχι, σκοπεύει να κατακτήσει κάποιο χώρο και κατά την αναδιάταξη του κέντρου να παίξει έναν ρόλο σε προσκολλήσεις και ρυμουλκήσεις, είτε με το κέντρο είτε με το αριστερά που θα ήθελε να είναι ΣΥΡΙΖΑ αλλά…
ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ της νέας ΚΟ θα είναι ο Α. Χαρίτσης που με τις δηλώσεις του στην παρουσίασή της έδωσε τον τόνο για όσα θα ακολουθήσουν. Σύμφωνα λοιπόν με τον ίδιο, η «νέα» αριστερά είναι περήφανη για την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, για την οικονομική και την εργατική πολιτική ενώ δεν ξεχνά και το «διαμάντι» της Συμφωνίας των Πρεσπών. Επομένως είναι ερώτημα σε τι ακριβώς στέκονται αυτοκριτικά και τι πλήγωσε το αξιακό τους σύστημα, αν αυτά δεν είναι ένα μνημόνιο, η δημοκρατική εκτροπή του δημοψηφίσματος, ο συμβιβασμός με τις ελίτ που τάχα θα έβαζαν στη θέση τους και οι τεμενάδες στις ΗΠΑ με τις Πρέσπες – ίσως να εννοούν τον Π. Πολάκη. Όπως επίσης απορία προξενεί και τι νέο έχει να δώσει αυτή η «αριστερά» δεδομένου ότι δικαιωματισμό αμερικανικής κοπής σε συνδυασμό με αντιδεξιές κορώνες πουλάει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε βέβαια και η υποτίμηση των εθνικών ζητημάτων, που θέτουν σοβαρά ερωτήματα για την ύπαρξη της χώρας με σκοπό την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων, είναι και αυτή μια ιδιαίτερα καινούργια πολιτική στάση. Εξάλλου τις «Πρέσπες του Αιγαίου» του Ν. Φίλη φαίνεται πως ετοιμάζεται να τις δεχτεί όλο το πολιτικό σύστημα με τη σφραγίδα της Ν.Δ. Ακόμη και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο φάνηκε η «νέα» προσφορά τους με το «παρών» σε διατάξεις για το νομοσχέδιο που αφορά το καθεστώς λειτουργίας των servicers των τραπεζών, αφού οι εν λόγω διατάξεις είναι ευρωπαϊκή οδηγία και πρέπει να εφαρμοστούν – άσε που τη ζητούσαν από το 2021 και τέλος πάντων κάτι πρέπει να γίνει και με τους servicers. Τόσο απλά, τόσο καλά, εφαρμόζονται παλιά πασόκικα κόλπα που ο ΣΥΡΙΖΑ τα προώθησε με ζηλευτές πιρουέτες.
Απορία προξενεί τι νέο έχει να δώσει αυτή η «αριστερά» δεδομένου ότι δικαιωματισμό αμερικανικής κοπής σε συνδυασμό με αντιδεξιές κορώνες πουλάει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε βέβαια και η υποτίμηση των εθνικών ζητημάτων, που θέτουν σοβαρά ερωτήματα για την ύπαρξη της χώρας με σκοπό την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων, είναι και αυτή μια ιδιαίτερα καινούργια πολιτική στάση.
Ο Α. Ο ΧΑΡΙΤΣΗΣ έκανε λόγο και για την προσπάθεια του νέου σχηματισμού να αντιπαρατεθεί όχι μόνο με την εκλογική συρρίκνωση της Αριστεράς αλλά και με την ιστορική της απαξίωση! Γιατί όμως, σε αυτή την απαξίωση οι παραπάνω μάλλον δεν έπαιξαν κανένα ρόλο. Μάλλον δεν ψήφισαν τα μισά νομοσχέδια της Ν.Δ., μάλλον δεν καθύβρισαν όποιον τους έκανε κριτική ως φασίστα και λαϊκιστή, μάλλον δεν συνέβαλαν στον κιτρινισμό και τη συσχέτιση των λίγων προοδευτικών ΜΜΕ της χώρας – σε αυτά μάλλον δεν ήταν εκεί. Αλλά και όλοι τους, προσωπικά ο καθένας, μάλλον δεν είχαν στις παραπάνω θέσεις υπουργών, δεν ήταν οι Ευκ. Τσακαλώτος και Γ. Σταθάκης οι υπ. Οικονομικών που έφεραν τα μνημόνια με ανθρώπινο πρόσωπο, δεν ήταν η Θ. Φωτίου που έλεγε πως στη λιτότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει ο λαός γιατί ξέρεις να κάνει γεμιστά, δεν ήταν ο Ν. Βούτσης πρόεδρος της βουλής μετά το δημοψήφισμα, ο Ν. Ο Φίλης δεν έχει υπερασπιστεί κάθε τύπου παραχώρηση στα ελληνοτουρκικά και εθνικά ζητήματα εν γένει, ούτε ο Δ. Ο Βίτσας έλυνε και έδενε στα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα που βιώνουν όσα εκείνοι έκαναν πρώτοι κλαίνε για αντιδημοκρατία. Απαξίωση στο τετράγωνο λοιπόν και με δεδομένη την ανύπαρκτη πολιτική διαφωνία των αποχωρησάντων που επί της ουσίας εκφράζονται από ένα κόμμα που θα ήθελαν να ελέγξουν και αφού δεν έγινε αυτό αποφάσισαν να κάνουν καινούργιο.
ΤΙΠΟΤΑ το νέο και τίποτα το αριστερό δεν έχει η «Νέα Αριστερά», αντίθετα είναι μια πολυδοκιμασμένη συνταγή για ένα όχι και τόσο νέο ΣΥΡΙΖΑ που δήθεν θα είναι αριστερότερα του υπάρχοντος. Αυτό ωστόσο είδαμε πως πήγε ακόμη και σε στιγμές που υπάρχουν και σημαντικές πολιτικές διαφωνίες, όπως βλέπουμε ότι θα πάει και στην κεντροαριστερή, παγκοσμιοποιητική εκδοχή του. Όσο για την αυτοκριτική, αυτή είναι θεμιτή και απαραίτητη όμως υπάρχει μια στιγμή που άπαξ και κάποιος διασχίσει τον Ρουβίκωνα, όσα έκανε ή δεν έκανε δεν γίνεται να αλλάξουν…
