Έχω μια ένσταση με τις κριτικές στα «μέτρα Μητσοτάκη». Διότι δεν είναι μέτρα (μόνο) του Μητσοτάκη. Πέρα από τα κροκοδείλια δάκρυα για τον χαμηλοσυνταξιούχο που θα πληρώνει πρόστιμο, σύμπαν το πολιτικό σύστημα είτε υποστηρίζει ενεργητικά τη λογική της υποχρεωτικότητας είτε κάνει τον ψόφιο κοριό. Ειδικά οι διάφορες αριστερές, σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις τους, επιδίδονται σε αριστουργηματικές πιρουέτες επιχειρώντας να μην ταυτιστούν με τον Μητσοτάκη ενώ τη βρίσκουν με τον βούρδουλα της συγκεκριμένης «διαχείρισης». Πλειοδοτούν κιόλας, ως οι πλέον συνεπείς θεράποντες του Ορθού Λόγου και της Επιστήμης, κατακεραυνώνοντας τον σκοταδισμό των ψεκ. Γι’ αυτό αγαλλιάζουν –σεμνά, να κρατηθούν και τα προσχήματα– όταν ο Μητσοτάκης απολύει μερικές χιλιάδες ψεκ υγειονομικών, ή όταν ο Άδωνης συστήνει στους εργοδότες να απολύουν τους ανεμβολίαστους υπαλλήλους τους.
Είναι άραγε χαζοί αυτοί οι αριστεροί; Δεν βλέπουν ότι έχουμε ήδη κατρακυλήσει σε καταστάσεις απίστευτες, που καταργούν στοιχειώδη δικαιώματα και κατακτήσεις; Δεν υποψιάζονται ότι τα αλλεπάλληλα «μέτρα» (στην Ελλάδα και παντού) συνιστούν μια απέλπιδα προσπάθεια των από πάνω να κρύψουν τον εξωφρενικό ανορθολογισμό και την αποτυχία τους; Δεν φαντάζονται ότι αυτή η σιδερόφραχτη «διαχείριση» ήρθε για να μείνει; Μπα… δεν είναι χαζοί. Απλά χαίρονται που οι ελίτ τους αντιμετωπίζουν ως σοβαρούς, σε αντίθεση με τον ετερόκλητο αμαθή όχλο, τον οποίο ποτέ δεν χώνεψαν – ούτε οι ελίτ ούτε αυτοί. Οπότε όχι, δεν τους πειράζει που ο καφετζής ζητάει πιστοποιητικό και ταυτότητα και που οι «αρμόδιες υπηρεσίες» ξέρουν πού πάνε και με ποιους. Στο κάτω-κάτω, τι έχουμε να κρύψουμε κ.λπ. Θα κάτσουν λοιπόν νομίμως να πιουν το ποτάκι τους και να κουβεντιάσουν ζεστά, συντροφικά…
Στο μεταξύ, στο Ισραήλ ανατέθηκε στη μυστική υπηρεσία Σιν Μπετ να παρακολουθεί τα τηλέφωνα όσων έχουν προσβληθεί από τη μετάλλαξη Όμικρον «ώστε να υπάρχει αξιόπιστη ιχνηλάτηση». Εντάξει, το Ισραήλ είναι σοβαρό (παρα)κράτος. Εδώ θα αναθέσουν τη δουλειά στον τάδε πάροχο, και θα του δίνουν και κατιτίς για τον κόπο του. Αλλά, όλα κι όλα, σ’ αυτό το σημείο θα τσινήσει η Αριστερά, και θα απαιτήσει να κάνει τη δουλειά δημόσιος φορέας. Η ΚΥΠ ας πούμε. Ή έστω μια Ανεξάρτητη Αρχή, να ανοίξουν και θέσεις εργασίας. Στην Αυστρία διέρρευσε νομοσχέδιο που ορίζει ότι όσοι δεν υπακούν στην υποχρεωτικότητα θα τρώνε πρόστιμο 3.600 ευρώ, έπειτα το διπλάσιο, έπειτα το διπλάσιο του διπλάσιου. Μέχρι να αναγκαστούν να μεταναστεύσουν στην Μποτσουάνα. Στην Ιταλία απαγορεύεται πια να διαδηλώνεις στο κέντρο των πόλεων (έρχονται και Χριστούγεννα, με τι κέφι θα κάνει τα ψώνια του ο σωστός υπήκοος όταν δίπλα του γκαρίζει ένας βρωμοχαμάλης του λιμανιού ενάντια στο Green Pass;). Κι ένας αστυνομικός διευθυντής μπορεί να εξορίσει από την πόλη του κάποιον ταραχοποιό. Εντελώς φυσιολογικό, σωστά; Άλλωστε δεν κυνηγούν πια τους Ιταλούς αριστερούς. Αυτοί είναι στα υπουργεία. Όσοι δεν είναι και διαδηλώνουν, δεν μπορεί να θεωρούνται αριστεροί. Άρα καλά τους κάνουν.
Όχι, ακόμη δεν πιάσαμε πάτο. Παρ’ όλα αυτά, οι ταραχοποιοί πληθαίνουν σε όλον τον πλανήτη. «Η εξέγερση είναι δίκαιη», κι ας την ξεκινούν πολιτικά ορφανεμένοι πληβείοι. Όποιος ψυλλιάζεται ότι το πράγμα παρατράβηξε, ας σταθεί στο πλάι τους κι ας μοχθήσει μαζί τους να ανοίξει δρόμους αγώνα ενάντια σ’ αυτό το στομωμένο και αποτρελαμένο σύστημα που, για να επιβιώσει, είναι έτοιμο να υποδουλώσει, να γκετοποιήσει ή και να αφανίσει δισεκατομμύρια.
