Είναι Ιανουάριος του 1965, και ένα φορτηγό που έχει ξεκινήσει από την Βηρυτό φτάνει στη Μόσχα. Από το φορτηγό κατεβαίνει ένας 53χρονος δημοσιογράφος. Πρόκειται για τον Harold Adrian Russell Philby ή αλλιώς Kim Philby, τον οποίο μετά από 6 μήνες η βρετανική κυβέρνηση θα ταυτοποιήσει ως τον περιβόητο «τρίτο άνθρωπο». Ο Kim Philby, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, αρχικά θα είναι απλά ένας δημοσιογράφος που έχει επαφές με την Κομιντέρν, αλλά στην πορεία θα εξελιχθεί και θα χαρακτηριστεί ως ο κορυφαίος κατάσκοπος του 20ού αιώνα, αφού θα μεταφέρει πληροφορίες στην ΕΣΣΔ, όντας εκ των βασικότερων στελεχών της ΜΙ6.
Τον Σεπτέμβριο του 1979, ο Rory Gallagher θα κυκλοφορήσει τον νέο του δίσκο. Είναι μια περίοδος που η πανκ σκηνή μεσουρανεί και έχει αναλάβει τα ινία του ηλεκτρικού ήχου. Παρόλα αυτά ο Gallagher ήταν από τους λίγους blues/rock καλλιτέχνες που γνώριζαν επιτυχία, με τους δίσκους του να βρίσκονται στα charts αρκετών χωρών και τις συναυλίες να καταλήγουν sold out σε ΗΠΑ και Ευρώπη.
Η δισκογραφική του εταιρεία, που δε θέλει να αφήσει την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη, πιέζει τον Gallagher για νέο δίσκο, αμέσως μόλις έχει γυρίσει από την περιοδεία του στις ΗΠΑ με το «Photo-Finish» και του δηλώνει πως ο νέος του δίσκος αποτελεί «πρώτη προτεραιότητα». Ο Gallagher θέλοντας να τους το θυμίζει σε κάθε περίπτωση, αποφασίζει να ονομάσει τον δίσκο «Top Priority».
Μαζί με τον Gerry McAvoy (μπάσο) και τον Ted McKenna (τύμπανα) παρουσιάζουν τη επιστροφή σε heavy blues rock ύφος. Ο δίσκος το αποδεικνύει από την πρώτη στιγμή, αφού ανοίγει με το δυναμικό «Follow me» και συνεχίζει με το ιδιαίτερο –από όλες τις απόψεις– Philby.
Το Philby δεν μπορούσε παρά να έχει έναν «ανατολικό» αέρα και μέσα από την ενορχήστρωση. Η μπαλαλάικα δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον δυναμισμό του κομματιού, οπότε επιλέχτηκε η ιδέα ενός Coral ηλεκτρικού σιτάρ. Η Coral είχε όμως κατασκευάσει μόλις 50 κομμάτια ένα εκ των οποίων κατείχε ο Pete Townsend των The Who, το οποίο και δάνεισε για την ηχογράφηση.
Οι στίχοι προέκυψαν μέσα από τον ενθουσιασμό του Gallagher για τη ζωή που επιλέγει ο Kim Philby αλλά και το θράσος με το οποίο υπηρετεί τις επιλογές του. Ταυτόχρονα, δέχεται διαρκή πίεση από τη δισκογραφική εταιρεία για νέες κυκλοφορίες και περιοδείες. Η πίεση αυτή σε συνδυασμό με τη μοναξιά των περιοδειών και τους διαρκώς νέους προορισμούς τον βάζει κατά κάποιον τρόπο στην ψυχολογία του κατάσκοπου: «Now ain’t it strange that I feel like Philby / There’s a stranger in my soul/I’m lost in transit in a lonesome city/I can’t come in from the cold».
*O Rory Gallagher στο El Mocambo, παίζοντας το «Philby» με το ηλεκτρικό σιτάρ της Coral (Φωτογραφία: Tom Poupore, Toronto, 1982)
