Μπάιντεν, Ευρώπη, Ουκρανία. Και τα τρία ονόματα είναι συνώνυμα της ήττας για τις δυνάμεις της Δύσης. Ο Τραμπ είναι κυρίαρχη εξαίρεση. Οι αντίπαλοι, Κίνα, Ρωσία, οι BRICS, παρουσιάζουν στοιχεία υπεροχής.
Ο Τραμπ: Δεν είναι ούτε κομμουνιστής ούτε ακροδεξιός. Είναι ένα «φαινόμενο» που εμφανίζεται ενίοτε όταν η κυρίαρχη τάξη είναι υπερφίαλη και διεφθαρμένη τόσο ώστε να βλάπτει τη χώρα. Κάποιος από την ανώτατη διοικούσα τάξη αναλαμβάνει την εξουσία για να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Η κακή οικονομική κατάσταση των ΗΠΑ, οι συσσωρευμένες ήττες στο εξωτερικό αλλά και η κατάσταση της υγείας του προέδρου είναι δείκτες βαθιάς νόσου. Το ερώτημα αν ο Τραμπ ξέρει το γιατρικό θα απαντηθεί σύντομα.
Ο Τραμπ υποστηρίζει το παλαιότατο σύνθημα: Η Αμερική υπεράνω όλων – Φίλων και Αντίπαλων. Ο Τραμπ δεν είναι ο «περίεργος», ο «αντιδυτικός», ο «ύποπτος», και προ παντός δεν είναι ο απρόβλεπτος, όπως τον παρουσιάζουν τα απολύτως ελεγχόμενα δυτικά ΜΜΕ. Επειδή είναι αντίπαλος της σημερινής ελίτ που θησαυρίζει κάνοντας πολέμους. Και τους χάνει. Θυσιάζοντας υποτελείς όπως η Ουκρανία και τελικά τρώγοντας τους πιστούς φίλους, την Ευρώπη. Με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ, συνολικά η Δύση, να εμφανίζονται «με την πλάτη στον τοίχο» να συζητούν για παγκόσμιο πόλεμο, με ανάποδη προπαγάνδα: θέτουν επί τάπητος τον πόλεμο, για να τον απορρίψουν – Μακρόν και αντιδράσεις. Το έχει κάνει και ο Πούτιν στο παρελθόν, επιδιώκοντας διαπραγματεύσεις.
Η παγκόσμια Γιάλτα
Ο Πούτιν (στη συνέντευξη με τον Κάρλσον) έκανε ένα έμμεσο και προσεκτικό άνοιγμα συνεργασίας με τους Αμερικανούς, υπενθυμίζοντας την ιδέα ένταξης της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ (!). Δηλαδή μια διευθέτηση των παγκόσμιων προβλημάτων σε συνεννόηση των δύο (ή, πλέον, και των τριών) Μεγάλων Δυνάμεων. Μια παγκόσμια Γιάλτα. Όπου η Ρωσία θα ήταν στραμμένη κυρίως προς την Ασία και οι ΗΠΑ θα κυριαρχούσαν ανεμπόδιστα στην Ευρώπη. Σχηματικά, ό,τι συμβαίνει σήμερα. Με υπέρτατο κριτήριο τον εξοστρακισμό της ένοπλης αναμέτρησης. Εάν ο Μακρόν δεν έχει τρελαθεί ή δεν έχει χαζέψει, η πρότασή του έχει νόημα μόνο αν σκόπευε στην ομαδική απόρριψή της κυρίως από τις ΗΠΑ. Οπότε οι φιλειρηνικές ΗΠΑ θα έσωζαν την Ευρώπη και τον κόσμο, σε συνεννόηση με τη Ρωσία.
Η Ευρώπη: Μερίδα των Ευρωπαίων ηγετών (βικιπαίδεια), οι λεγόμενοι «πατέρες της Ε.Ε.», όπως ο Ζακ Μονέ, συνεργάζονταν με τον Ρούσβελτ εναντίον του Ντε Γκωλ που υποστήριζε μια ανεξάρτητη Ευρώπη (από τις ΗΠΑ) μετά τον Πόλεμο. Αυτοί κέρδισαν, ο Ντε Γκωλ έχασε και τώρα η Ευρώπη τέλειωσε ως ανεξάρτητος χώρος. Οι ΗΠΑ εγκαινιάζοντας το ΝΑΤΟ διακήρυσσαν ότι ήθελαν «τη Γερμανία πατημένη στο χώμα». Λέγοντας Γερμανία υπονοούσαν όλη την Ευρώπη, αφού χωρίς το Βερολίνο η Ευρώπη είναι, οικονομικά/στρατιωτικά, ανυπεράσπιστο χωριό. Η παράταση του πολέμου καταστρέφει την υποτελή Ε.Ε. Ο Μπρζεζίνσκι αποκαλούσε την Ευρώπη «προτεκτοράτο των ΗΠΑ», αλλά περνούσε απαρατήρητο. Ο καλύτερος τρόπος να κρύψεις κάτι είναι να το εκθέσεις σε δημόσια θέα. Όταν ο κόσμος έχει να φάει, μετά κοιμάται.
Η Ουκρανία. Στόχος, κατά τον Μπρζεζίνσκι, δεν είναι να καταστραφεί η Ρωσία, αλλά να υποβιβαστεί από παγκόσμια σε περιφερειακή δύναμη. Η Ρωσία θα ξέπεφτε σε έναν απέραντο χώρο προς εκμετάλλευση. Αυτά επί Γέλτσιν. Επί Πούτιν η Δύση φυσάει να ανάψει το τζάκι και δεν έχει ανάσα ούτε για το προσάναμμα. Οι αγρότες φέτος στην Ε.Ε. είναι πρόλογος. Στην Ελλάδα είναι επιδόματα.
Το αντίδοτο ήταν η σύμπραξη Ρωσίας-Κίνας, οι BRICS. Φθορά έχει η Δύση. Ούτε λεφτά ούτε πυρομαχικά. Οι ΗΠΑ έχουν γίνει ακατανόητες. Ξέρουν ότι η πολεμική τους βιομηχανία έγινε ισχυρή με τον τελευταίο πόλεμο – το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα κατά τον Αϊζενχάουερ. Η Ρωσία τις μιμείται. Οι Αμερικανοί γιατί της προσφέρουν την ευκαιρία; Θέλει σκέψη.
Η παράταση του πολέμου σακατεύει την Ευρώπη. Οπότε οι Ευρωπαίοι ή θα καταστραφούν ή θα μεταστραφούν. Όπως όταν έπεσε η ΕΣΣΔ οι ψηφοφόροι του Γαλλικού Κ.Κ. μεταπήδησαν μαζικά στην Λεπέν. Από τέτοια κινδυνεύουν οι ελίτ στην Ε.Ε. Οψόμεθα.
