Η Τουρκία είναι από τις χώρες που δέχεται βαρύ πλήγμα από την πανδημία του κορωνοϊού. Η αρχική άρνηση του καθεστώτος Ερντογάν να αναγνωρίσει τον κίνδυνο, και η σπασμωδικές κινήσεις στην συνέχεια, άφησαν τους λαούς της Τουρκίας απροστάτευτους απέναντι στον κορωνοϊό, με τους ανακοινωμένους θανάτους να ξεπερνούν τις 2.500. Σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια το τουρκικό καθεστώς, πολλοί, και στη χώρα μας, οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα πως μια περίοδος αστάθειας και υποχώρησης ξεκινά για το καθεστώς Ερντογάν. Η αλήθεια βέβαια είναι πως η Τουρκία έχει δείξει εξαιρετική ανθεκτικότητα, και μια ικανότητα να προωθεί τις επεκτατικές της βλέψεις, ειδικά σε τέτοιες στιγμές κρίσης, πάντα κινούμενη στην κόψη του ξυραφιού των διεθνών γεωπολιτικών συσχετισμών. Αυτό φαίνεται να επιδιώκει και σήμερα σε όλα τα μέτωπα.
Σταθεροποίηση σε Συρία και Λιβύη
Η Τουρκία είναι μπλεγμένη σε δύο ενεργές πολεμικές συγκρούσεις που και η ίδια προκάλεσε. Στην μεν Λιβύη καταφέρνοντας να επιβάλει την κυβέρνηση Σάρατζ, να αποκρούσει τις επιθέσεις του LNA, που με την στήριξη της Αιγύπτου, του Ισραήλ και χωρών του Κόλπου φαινόταν να προελαύνει, να σταθεροποιήσει στρατιωτική παρουσία σε μια χώρα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και να επιβάλει τετελεσμένα σχετικά με την ΑΟΖ σε ολόκληρη την Μεσόγειο. Στη δε Συρία, συνεχίζει τον πόλεμο απέναντι στο κουρδικό στοιχείο, σε σύγκρουση με την κυβέρνηση Άσαντ και τη Ρωσία, επιβάλει παρουσία στη «ζώνη ασφαλείας» που κατέχει, και τις τελευταίες μέρες πετυχαίνει να επανενεργοποιήσει τα ρήγματα στο κουρδικό στοιχείο, και συνεργαζόμενη με το καθεστωτικό κόμμα του Μπαρζανί, επιτίθεται σε κουρδικές δυνάμεις και σε ιρακινό έδαφος. Διαψεύδει έτσι όσους έβλεπαν μια «εύκολη» ήττα ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης με την Ρωσία στα δύο αυτά μέτωπα. Μπορεί να μην πετυχαίνει το σύνολο των επιδιώξεων της, μπορεί σε στιγμές να μοιάζει ζορισμένη, αλλά με την πολιτική τετελεσμένων και παζαριών, καταφέρνει να ασκεί περιφερειακή μεγαλοκρατική πολιτική και με τη δύναμη των όπλων, μετατρεπόμενη σε ντεφάκτο τοποτηρητή για όλη τη λεκάνη της Μεσογείου, και όχι μόνο.
Ενεργή και στα Βαλκάνια
Την ίδια στιγμή η Τουρκία, εκμεταλλεύεται τα κενά και τις αδυναμίες της ευρωπαϊκής πολιτικής αλλά και τις εσωτερικές αντιθέσεις στα πολιτικά συστήματα των βαλκανικών χωρών για να αναθερμάνει τις νεο-οθωμανικές βλέψεις της για την περιοχή. Μέσα στην κρίση του κορωνοϊού, Τουρκία και Αλβανία φαίνεται να προωθούν σχέδιο μετεγκατάστασης μεταναστών στην Αλβανία, δημιουργώντας έναν νέο «Έβρο» για την χώρα μας, και δημιουργώντας νέα αγκάθια για την ελληνική μειονότητα της Β. Ηπείρου. Την ίδια στιγμή, σύσσωμο το τόξο των μουσουλμανικών χωρών γιόρτασε στις 23 Απριλίου τα 100 χρόνια από την ίδρυση του τουρκικού κοινοβουλίου, με κτίρια σε Βοσνία, Κόσοβο, Αλβανία και «Βόρεια Μακεδονία» να φωτίζονται στα χρώματα της τουρκικής σημαίας, ως ένα δείγμα των διαχρονικά βαθιών τους σχέσεων. Δείγμα αυτών των σχέσεων και του ρόλου πατρώνα που προσπαθεί να παίξει η Τουρκία, ήταν η μεταφορά υγειονομικού υλικού για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού σε όλες τις βαλκανικές χώρες.
Η γεωπολιτική της «αλληλεγγύης»
Η γεωπολιτική της «αλληλεγγύης» για τον Σουλτάνο βέβαια δεν εξαντλείται στα Βαλκάνια. Ήδη έχει αποστείλει υγειονομικό υλικό σε μια σειρά χώρες, αναβαθμίζοντας το προφίλ της χώρας του και εμφανίζοντας ένα αφήγημα επιτυχιών στο εσωτερικό. Χώρες της Κεντρικής Ασίας, της Αφρικής, η Ιταλία και η Ισπανία, η Μεγάλη Βρετανία εν μέσω εγκάρδιων μηνυμάτων μεταξύ Ερντογάν και Τζόνσον, ταυτόχρονα η Παλαιστίνη και το Ισραήλ με δημοσιεύματα στον τύπο του Ισραήλ να μιλούν για επέκταση της συνεργασίας με την Τουρκία, μέχρι και η μακρινή Κολομβία, έγιναν αποδέκτες υγειονομικού υλικού από τη γείτονα χώρα.
