Πολλαπλά έκθετη η τρικομματική κυβέρνηση
Παρά την εικόνα που έντεχνα φιλοτεχνούν τα ΜΜΕ, στηριγμένη σε αυθόρμητες σκέψεις και διανοήσεις μέρους της κοινής γνώμης, ο Σαμαράς είναι στην, πραγματικότητα, το κεντρικό πρόσωπο του σκανδάλου Παπακωνσταντίνου. Τόσο από την άποψη των μέχρι τώρα ευθυνών του, όσο για το γεγονός ότι τελικά αυτός αποφασίζει για το κατά πού θα εκτραπεί η εξέλιξη των γεγονότων. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κ. Σαμαράς κυβερνά με την ψήφο και του Παπακωνσταντίνου. Και με τις ψήφους ενός ολόκληρου πολιτικού χώρου, ο αρχηγός του οποίου και οι εν χορώ υποστηρικτές του, εγκαλούνται σήμερα ως αυτουργοί σε απάτη από κοινού με τον πρώην υπουργό Οικονομικών. Όλοι γνώριζαν, συγκάλυψαν και συναποδέχτηκαν. Υπ’ αυτήν την έννοια ο πρωθυπουργός δεν είναι μόνον ο ιδεολογικά συγγενής και μνημονιακά ομογάλακτός του κ. Παπακωνσταντίνου. Είναι και συνεργός του στην όλη διαδικασία.
Πλανάται επίσης, με αφορμή όσα συμβαίνουν, μια σιωπηρή πεποίθηση, μια ιδέα που κυκλοφορεί διεθνώς, ότι οι ανά τις διάφορες χώρες υπεύθυνοι των προγραμμάτων του ΔΝΤ προστατεύονται και καλύπτονται με εγγυήσεις που το παγκόσμιο σύστημα τους προσφέρει. Υπάρχουν δηλαδή ενδείξεις ότι ένα διεθνές σύστημα, το ίδιο που αποστέλλει τις λίστες των καταθετών, εγγυάται ταυτόχρονα και την ατιμωρησία του κάθε κ. Παπακωνσταντίνου. Αν αυτά ευσταθούν, τότε ο κ. Σαμαράς καλείται να εκτελέσει ένα επιπλέον συμβόλαιο, που δεν εξαντλείται στο να διασώσει τον πρώην υπουργό και τον εαυτό του, αλλά στο να αποδειχθεί συνεπής για λογαριασμό των έξωθεν υποχρεώσεων. Η επιχείρηση της γιγαντιαίας συγκάλυψης έχει ήδη αρχίσει και προχωράει. Έτσι κι αλλιώς, η λίστα Λαγκάρντ, ως συνολικό ζήτημα, είχε τελειώσει για τη Βουλή. Εξαναγκάζονται να την ανοίξουν μόνο για τον Παπακωνσταντίνου, διαμορφώνοντας την ανάλογη ζώνη υγειονομικής προστασίας. Αλλά ας μην αυταπατόμαστε. Ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν θυσιάζεται εκ προοιμίου, για να αποτελέσει, όπως πολλοί νομίζουν, το εξιλαστήριο θύμα. Πρωτίστως οργανώνεται η διάσωσή του. Επιχειρείται ο περιορισμός του ζητήματος στο πρόσωπό του και μόνο σε έσχατη περίπτωση θα θυσιαστεί.
Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική κυβέρνηση είναι έκθετη. Βρίσκεται υπόλογη, υπό τη δαμόκλεια σπάθη της Δικαιοσύνης, όχι απλώς λόγω κάποιου μεμονωμένου προσώπου, αλλά του στυλοβάτη της μνημονιακής κυβέρνησης. Το όλον ΠΑΣΟΚ ενέχεται, μετέχει στην κυβέρνηση και ως τέτοιο σύρεται σήμερα να λογοδοτήσει. Και μπορεί η κοινή γνώμη να εθίζεται στην ατιμωρησία, το στοίχημα όμως της δημοκρατίας, ως αντίφασης, παραμένει ανοιχτό και κρίσιμο να λυθεί: Είναι εφικτό, εντός του Κοινοβουλίου, να διαμορφωθεί ένας πόλος αντίστασης απέναντι σε όσους λειτουργούν διά της ανομίας και της επιβολής; Μπορεί η Δημοκρατία να αποκρούσει την προσπάθεια συγκάλυψης της όλης υπόθεσης, στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής διαδικασίας; Ή μαζί με την κυβέρνηση και η ίδια θα απαξιωθεί;
Μ.Σ.
