Δεξιά κυβέρνηση μειοψηφίας με «σοσιαλιστικό» δεκανίκι
Μετά την εκπαραθύρωση του Πέδρο Σάντσεθ από την ηγεσία του ισπανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSOE) ήταν ζήτημα χρόνου η πλήρης συνθηκολόγηση, και αναμενόμενη η απόφαση να απόσχουν οι «σοσιαλιστές» βουλευτές από την αυριανή ψηφοφορία, στην οποία ο Ραχόι θα ζητήσει να εγκρίνει η βουλή το σχηματισμό κυβέρνησης της Δεξιάς. Αυτό που πρυτάνευσε ήταν το «κρατικό συμφέρον», όπως εύστοχα επισήμανε η καθημερινή εφημερίδα El Pais – η οποία, όπως όλα τα δυναμικά συστημικά κέντρα, υποστήριζε μια τέτοια εξέλιξη ώστε «να παύσει η πολιτική αστάθεια». Η εφημερίδα πλέκει το εγκώμιο της νέας ηγεσίας του PSOE, επισημαίνοντας ότι «το Σοσιαλιστικό Κόμμα ανέκαθεν είχε πιο υπεύθυνη στάση από το Λαϊκό Κόμμα, και το απέδειξε διαχρονικά σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα: υποστήριξε την είσοδο στο ΝΑΤΟ, αντιτάχθηκε στις φωνές για παραίτηση του βασιλιά Χουάν Κάρλος, και διεξήγαγε με συνέπεια τον αντιτρομοκρατικό αγώνα». Έχει δίκιο η ναυαρχίδα της Κεντροαριστεράς στο χώρο των ΜΜΕ: πράγματι, το PSOE «καθάρισε» για λογαριασμό του καταπιεστικού και διεφθαρμένου καθεστώτος της Μαδρίτης ουκ ολίγες φορές. Και μάλιστα έκανε κι αυτά που δεν τολμούσε η Δεξιά, όπως η συγκρότηση των παρακρατικών συμμοριών GAL, που επιδόθηκαν σε ένα βρώμικο πόλεμο εναντίον των «εχθρών του κράτους».
Γιατί λοιπόν πέφτουν από τα σύννεφα μια σειρά δυνάμεις που ποντάριζαν στη συνεργασία με ένα τέτοιο κόμμα για να «διώξουν τη Δεξιά» ή και… «να αλλάξουν τους συσχετισμούς στην Ευρώπη»; Το γεγονός ότι βάφτιζαν ακόμη και «αριστερό» το PSOE, δεν αναιρεί το ρόλο που αυτό έπαιξε και παίζει ως πυλώνας του ισπανικού κράτους, αλλά και ως υπηρέτης της ευρωκρατίας – διότι π.χ. δεν ήταν η Δεξιά αλλά οι «σοσιαλιστές» που έφεραν την τρόικα και το μνημόνιο και στην Ισπανία. Τώρα λοιπόν ο Ραχόι θα μπορέσει να κυβερνήσει, βάζοντας βέβαια νερό στο κρασί του αφού βασίζεται στην ανοχή τόσο του PSOE όσο και των «εκσυγχρονιστών» Ciudadanos. Το πώς και για πόσο, είναι άλλο θέμα. Διότι μεταξύ άλλων και οι Βρυξέλλες κατέστησαν σαφές με το καλημέρα ότι αναμένουν πλήρη συμμόρφωση, σε αντάλλαγμα της πίεσης που και αυτές άσκησαν στο PSOE ώστε να απαλλαγεί από τον «ξεροκέφαλο» Σάντσεθ: η Κομισιόν προχθές ζήτησε από τον Ραχόι νέες περικοπές ύψους 5,5 δισεκατομμυρίων ευρώ! Έτσι αμφισβητείται, πριν καν διακηρυχθεί καλά-καλά, ένα από τα τέσσερα βασικά σημεία της συμφωνίας του Λαϊκού Κόμματος με το PSOE και τους Ciudadanos: Η «δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με δημόσιες επενδύσεις». Οπότε, τι απομένει; Μα, τα άλλα τρία σημεία της τριμερούς συμφωνίας, που εξάλλου αποτελούν τα… παραδοσιακά θεμέλια του ισπανικού κράτους: η «ενότητα της Ισπανίας», η «προσήλωση στο ευρωπαϊκό μοντέλο» και (αλίμονο!) η «καταπολέμηση της τρομοκρατίας»…
Με αυτές τις αποσκευές, είναι αμφίβολο ότι η κυβέρνηση μειοψηφίας του Ραχόι θα εξαντλήσει την τετραετία. Αυτό που αναζητείται ήδη είναι η εναλλακτική λύση. Ήδη τα πιο ριζοσπαστικά κοινωνικά κινήματα, έχοντας απελευθερωθεί τώρα από την αναμονή μιας υποτιθέμενης «προοδευτικής συγκυβέρνησης», καλούν αύριο σε περικύκλωση της ισπανικής βουλής, καθώς θεωρούν ότι μια δεξιά κυβέρνηση δεν έχει λαϊκή νομιμοποίηση. Γεγονός που οξύνει την αντιπαράθεση μεταξύ των τριών βασικών ρευμάτων των Podemos – του κόμματος που αποτελεί γέννημα ακριβώς της κοινωνικής διαμαρτυρίας και της συνολικής απόρριψης του «παλιού και διεφθαρμένου συστήματος». Η επίφαση συναίνεσης που διατηρούνταν μέχρι πριν λίγο καιρό στους κόλπους της πλειοψηφίας από το δίδυμο Πάμπλο Ιγκλέσιας και Ινίγο Ερεχόν, απέναντι στη μειοψηφία των Anticapitalistas και άλλων ριζοσπαστικών κινήσεων, έχει διαρραγεί οριστικά. Έτσι, ο Ιγκλέσιας επαίνεσε την «πρωτοβουλία των πολιτών» για περικύκλωση της βουλής και δήλωσε ότι «μπορεί κι αυτός να συμμετάσχει», ενώ ο Ερεχόν επανέλαβε για πολλοστή φορά ότι στόχος των Podemos «δεν μπορεί να είναι πλέον η διαμαρτυρία αλλά η εξουσία»… Φαίνεται ότι το όραμα που διαψεύστηκε, πως το PSOE είναι δηλαδή «αριστερό» και άρα κατάλληλο για συγκυβέρνηση(!), τώρα αντικαταστάθηκε από ένα νέο όνειρο: ότι το PSOE θα διαλυθεί και θα λεηλατηθεί από ένα «υπεύθυνο» Podemos. Το τελευταίο πράγμα, βέβαια, που έχουν ανάγκη εκατομμύρια καταπιεσμένων και φτωχοποιημένων υπηκόων του βασιλέως Φιλίππου του 6ου είναι ένα ακόμη «υπεύθυνο» κόμμα…
Ερρίκος Φινάλης
