Με κομμένη την ανάσα η ανθρωπότητα παρακολουθεί να απλώνεται ο «λεκές» του πολέμου, γεμάτος εκατόμβες, συντρίμμια, απόγνωση, τρόμο. Η Μέση Ανατολή: μια ακόμα μεγάλη εστία με απρόσμενες συνέπειες.
Ο πόλεμος είναι μια πραγματικότητα, όχι μια δυνατότητα ή πιθανότητα. Δεν είναι αποτέλεσμα αφηνιάσματος φανατικών «και των δύο πλευρών». Είναι επιλογή, είναι λογική, είναι υπολογισμένη κατάσταση, είναι μέσον για επίτευξη στρατηγικών στόχων. Η «Διεθνής του πολέμου» (ΗΠΑ, Κομισιόν της Ε.Ε., Ισραήλ) κλιμακώνει την επιθετικότητα για να ανακοπεί η συνεχιζόμενη πτωτική τους πορεία, να αντιμετωπιστεί η μεγάλη κρίση της οικονομίας τους, να διασωθεί η παγκοσμιοποίηση, να εμποδιστούν με κάθε τρόπο τα ανερχόμενα κέντρα (Κίνα, Ρωσία, Ινδία) και οι σύμμαχοί τους να αποκτήσουν μεγαλύτερη ισχύ και επιρροή. Για να το πετύχει αυτή η «Διεθνής», έχει ήδη ανάψει δύο μεγάλες πυρκαγιές: Μία στην Ευρώπη με τον πόλεμο στην Ουκρανία, που είναι πόλεμος του ΝΑΤΟ ενάντια στη Ρωσία. Και μία στη Μέση Ανατολή, που είναι πόλεμος ΗΠΑ-Ισραήλ (μαζί με τη συλλογική Δύση) ενάντια στην Παλαιστίνη, τη Συρία, τον Λίβανο, την Υεμένη, και κυρίως στο Ιράν. Όποιος μιλά για πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς έχει μείνει πίσω (προπαγανδιστικά) έναν χρόνο.
Παρόλο που η πληροφόρηση και τα στοιχεία για ένα σοβαρό «διάβασμα» του συσχετισμού και της έκβασης μαχών, αναμετρήσεων, επεισοδίων, είναι ελλιπέστατα και πολύ φιλτραρισμένα από τα δυτικά δίκτυα, και οι δύο εν εξελίξει πόλεμοι μοιάζουν πολύ με προθάλαμο προς μια σύγκρουση μεγάλων, παγκόσμιων διαστάσεων. Ενίοτε φαίνεται να προσπαθούν να ελέγξουν όλες οι πλευρές τον βαθμό κλιμάκωσης, αλλά η κλιμάκωση είναι η κύρια τάση και λογική συνέπεια των πραγμάτων. Ο έλεγχος της κλιμάκωσης και των «απαντήσεων» που δίνει κάθε πλευρά όταν δέχεται ένα κτύπημα, δεν μπορεί να οδηγήσει σε κατάσταση αποκλιμάκωσης και ειρήνευσης. Οι αποφάσεις έχουν παρθεί. Η προετοιμασία για πόλεμο είναι κεντρική τάση σε όλες τις μεγάλες δυνάμεις, σε όλα τα κέντρα, σε όλους τους εμπλεκόμενους, έμμεσα ή άμεσα. Η Ευρώπη ντύνεται στο χακί, η βιομηχανία φουλάρει στις στρατιωτικές δαπάνες, τα στρατεύματα, τα νέα όπλα, οι βάσεις, ο ηλεκτρονικός πόλεμος, όλα είναι σε κατάσταση συναγερμού.
Οι εμπρηστές, η «συλλογική Δύση», προχωρούν σε σπονδυλωτούς πολέμους. Ήδη έχουμε τους δύο μεγάλους πολέμους που προαναφέραμε, και δεν πρόκειται να σταματήσουν με τη θέλησή της. Αυτό είναι το σχέδιό της, αυτό ρισκάρει, νομίζοντας ότι έτσι θα φρενάρει την αποδρομή της, τη «δύση της Δύσης». Οι εχθροί της τώρα είναι δύο: οι Ρώσοι του Πούτιν, ο ρώσικος κόσμος γενικά σαν φορέας βαρβαρότητας, και ο ισλαμικός κόσμος ως μη συμβατός με τις αξίες και τη δημοκρατία της Δύσης. Απέναντι στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο ο δυτικός οριενταλισμός καμώνεται μια ανωτερότητα, που όμως δεν πάει πλέον για να εκπολιτίσει, αλλά για να καταστρέψει. Εκεί συναντιέται με το σιωνιστικό Ισραήλ, που θεωρεί τον εαυτό του «περιούσιο λαό» με δικαίωμα εξόντωσης των «υπανθρώπων». Η συμμαχία με τις ΗΠΑ είναι προφανής. Το Ισραήλ χωρίς τις ΗΠΑ δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα από όσα κάνει, και οι ΗΠΑ χωρίς το Ισραήλ δεν θα μπορούσαν να ανατινάζουν τη Μέση Ανατολή για να διατηρήσουν την ηγεμονία.
Η Ουκρανία έγινε «κιμάς» (παλιά λέγαμε κρέας για τα κανόνια), σαν οντότητα έχει μετατραπεί σε ΝΑΤΟϊκή βάση, και δεν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο. Ο Νετανιάχου όμως δεν είναι Ζελένσκι, διότι έχει πίσω του ένα σιωνιστικό ενεργό κράτος με εξαιρετικά οικονομικά και στρατιωτικά μετόπισθεν και δύναμη.
Η Διεθνής του πολέμου θέτει σε τεράστιο κίνδυνο ολόκληρη την ανθρωπότητα. Προχωρά σε γενοκτονίες, καταστρέφει ολόκληρες χώρες, ξεπερνά κάθε κόκκινη γραμμή, φέρνει τον πόλεμο σε άλλο επίπεδο κτηνωδίας, καταργεί τη δημοκρατία παντού, δεν σέβεται την κυριαρχία άλλων χωρών, φυσικά ούτε την αυτοδιάθεση των λαών και εθνών. Στον «περίπατο» που νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν, προσπαθούν να συντρίψουν την αντίσταση και την ψυχή όσων στέκονται ορθοί, και την κυριαρχία (λαϊκή και εθνική) των χωρών. Τα θεωρούν όλα «ΝΑΤΟϊκά εδάφη», «ζωτικούς χώρους», «δικαίωμα στην αυτοάμυνα της Δύσης». Ρισκάροντας ακόμα και έναν παγκόσμιο πόλεμο, έναν πυρηνικό όλεθρο. Έτσι θέλουν να κάνουν μια «γενική εκκαθάριση» τοπίου, ανθρώπων, καθεστώτων, χωρών, ελευθερίας, πολιτισμών. Η Δύση σε ρόλο νέου χιτλερισμού!
Είναι λοιπόν εντελώς απαραίτητο να αξιολογούμε και εκτιμάμε τον πόλεμο στην εξέλιξή του, αντί να παρασυρόμαστε από τις μικρές εικόνες ή την παραπληροφόρηση και τον ψυχολογικό πόλεμο που διεξάγεται σε όλα τα μετόπισθεν. Η χώρα μας είναι πολύ κοντά, και είναι εμπλεκόμενη. Ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο και την κλιμάκωσή του, η αλληλεγγύη με όσους αντιστέκονται, είναι καθήκον κάθε προοδευτικού ανθρώπου που επιθυμεί την ειρήνη. Χρέος μας στην Ελλάδα είναι να απεμπλακεί η χώρα από τους πολέμους, να γίνει παράγοντας ειρήνης αντί ορμητήριο της Δύσης, να φροντίσει με σοβαρότητα την κυριαρχία της, και να μην είναι δεδομένος σύμμαχος της «Διεθνούς του πολέμου»!
