Το 1968 η ανθρωπότητα συγκλονιζόταν από αλλεπάλληλα κύματα επαναστατικών θυελλών και στις Φιλιππίνες κυβερνούσε με σιδηρά πυγμή ο φιλοαμερικανός Μάρκος. Την επομένη των Χριστουγέννων εκείνης της χρονιάς μια μικρή ομάδα αγωνιστών, που είχαν αποστασιοποιηθεί από το παλιό κομμουνιστικό κόμμα, συναντήθηκε σε μια καλύβα στην επαρχία Πανγκασινάν του νησιού Λουζόν. Εκεί αποφασίστηκε η επανίδρυση του Κ.Κ. Φιλιππίνων, που έθεσε ως στόχο «να παλέψει για εθνική απελευθέρωση και δημοκρατία, ενάντια στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και τις ντόπιες αντιδραστικές τάξεις». Έτσι μπήκαν οι βάσεις για τη γοργή ανάπτυξη ενός από τα σημαντικότερα επαναστατικά κινήματα της Νοτιοανατολικής Ασίας, που επηρεάστηκε καθοριστικά από την κινέζικη Πολιτιστική Επανάσταση και την αντίσταση των λαών της Ινδοκίνας. Ένα κίνημα που σφράγισε τους αγώνες κατά της αμερικανοκίνητης δικτατορίας, όπως και την πάλη ενάντια στα μετέπειτα αντιδραστικά καθεστώτα.
Μέχρι σήμερα το Κ.Κ. Φιλιππίνων, που καθοδηγεί ταυτόχρονα το αντάρτικο του Νέου Λαϊκού Στρατού, το εκτός νόμου Εθνικό Δημοκρατικό Μέτωπο και νόμιμες μαζικές οργανώσεις, αποτελεί αγκάθι για τις ΗΠΑ και την ντόπια ολιγαρχία – οι αλλεπάλληλες κυβερνήσεις της οποίας επί δεκαετίες καυχώνται ότι βρίσκονται στα πρόθυρα της εξόντωσης των «συμμοριτών», αλλά διαρκώς διαψεύδονται. Οι ειρηνευτικές συνομιλίες, που διεξάγονται εδώ και χρόνια υπό την αιγίδα της Νορβηγίας ανάμεσα στο Εθνικό Δημοκρατικό Μέτωπο και το φιλιππινέζικο κράτος, έχουν για μια ακόμη φορά παγώσει με ευθύνη της κυβέρνησης – η οποία αθετεί τις υποσχέσεις της για απελευθέρωση των πολιτικών κρατούμενων, αποστασιοποίηση από τον ασφυκτικό έλεγχο των ΗΠΑ (που ενισχύουν εκ νέου τη στρατιωτική παρουσία τους στη νησιωτική αυτή χώρα) και υιοθέτηση μέτρων ανακούφισης της λαϊκής πλειοψηφίας.
Ο Χοσέ Μαρία Σισόν (που το 1968, σε ηλικία 29 χρονών, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επανίδρυση του Κ.Κ. Φιλιππίνων) επισημαίνει σε ένα κείμενό του, όπου επιχειρεί τον απολογισμό των τελευταίων 50 χρόνων: «Όσο διαρκεί η καταπίεση και εκμετάλλευση του φιλιππινέζικου λαού από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τις ντόπιες εκμεταλλευτικές τάξεις, το Κ.Κ. Φιλιππίνων θα βρίσκει εύφορο έδαφος για να καλλιεργεί και να καθοδηγεί τη λαϊκή δημοκρατική επανάσταση. Καθώς η εκμετάλλευση και η καταπίεση κλιμακώνονται από το σημερινό αμερικανόφιλο καθεστώς του Ντουτέρτε, το Κ.Κ. Φιλιππίνων και ο φιλιππινέζικος λαός θα σημειώσουν ακόμη μεγαλύτερες νίκες στον επαναστατικό αγώνα τους. Έτσι θα οικοδομήσουν τις νέες Φιλιππίνες, δηλαδή μια χώρα πραγματικά ανεξάρτητη, δημοκρατική, ευημερούσα, κοινωνικά δίκαιη και ολόπλευρα προοδευτική».
* Τίτλος ποιήματος του Χοσέ Μαρία Σισόν.
