Ο καθείς τη μουτσούνα του

Kαλημέρα πελάτες μου, συντρόφια του Δρόμου. Πέρασαν οι απόκριες, πέρασαν και τα κούλουμα και τις μουτσούνες τις είδατε, δεν χρειάζονται πολλά σχόλια.

Όπου έγιναν δηλαδή τα καρναβάλια, γιατί στο δήμο μου (τα Βάγια), λόγω κρίσεως κόπηκε ο Βλάχικος Γάμος και η νύφη θα περιμένει τη «χαρά» την επόμενη άνοιξη, εκτός φυσικά κι αν η τρόικα έχει άλλη γνώμη!
Στο ΠΑΣΟΚ πρώτη μουτσούνα προέδρου ο Παπουτσής – δεν ξέρω βέβαια αν θα είναι το ΠΑΣΟΚ που ξέραμε ή το «ΚΟΔΗΣΟ ΚΑΕ», ο Παπουτσής πάντως θα είναι σαν το παλιό κρασί. «Μουτσούνα Παπανδρέου με ζιβάγκο»! Ο Σαμαράς, τώρα, μη βλέποντας το γάιδαρο (Παπανδρέου), χτυπά το σαμάρι (Αριστερά) φορώντας τη μουτσούνα του κουμμουνιστοφάγου! Αντωνάκη, η πηγάδα σε γυρεύει – όχι του Μελιγαλά, βρε Καλαματιανέ, αλλά της κάλπης! Αν με ρωτάτε για τη μουτσούνα της Αλέκας μάλλον, για Αλέφαντο την κόβω. Όλο «αντεπίθεση λαέ τώρα με το ΚΚΕ» το πάει. Για στάκα ρε Αλέκα, να κάνουμε και εμείς καμία κατεβασιά για κάνα γκολάκι! Τέτοιες αντεπιθέσεις και κατεβασιές με το ΠΑΜΕ (Ομόνοια-Γκάζι-Λαχαναγορά) έχω να δω από την εποχή του Αλέφαντου με τον Δούρο στη Λεωφόρο! Όσο για τη μουτσούνα του Μέγκελε (Καρατζαφέρη) την αφήνω στην κρίση σας. «Αυτοί που ψήφισαν το Μνημόνιο-2 είναι κότες, παρέδωσαν την πατρίδα στους ξένους». Τα γενόσημά του παρακαλώ και γρήγορα!
Ναι βρε Έλληνά μου αχάριστε, η χώρα άκουσε και μια καλή κουβέντα για τις θυσίες της. Θα μπορούσε, την ώρα που σου κόβουν μια κατοστάρα γιούρο άνεργε, να σε λένε και μαλάκα! Ενώ τώρα σε εξυμνούν για τη δημοσιονομική σου προσαρμογή. Το τι ανάπτυξη έχει να πέσει τώρα, πελάτη μου, που μας πήγανε στο 1950, δε λέγεται! Πού ήτανε ρε τόσα δισ. κρυμμένα και τώρα έρχονται; Έχει να πέσει πλιάτσικο στη δημόσια περιουσία! Και όπως λέει και ο Σαμαράς, το 50% της αγοράς είναι ψυχολογία. Και το άλλο 50% λόρδα, προσθέτει ο ταξιτζής. Διαλέγεις και παίρνεις άνεργε. «Ψυχολογία ή λόρδα». Και εσύ συνταξιούχε, έχεις την τιμητική σου στις γελοιογραφίες του ΚΥΡ: «Η πορεία του συνταξιούχου στη χώρα είναι Παπανδρέου, μετά Παπακωνσταντίνου, κατόπιν Παπαδήμος και καταλήγεις στον παπά της ενορίας! Αφού έχεις πάρει και τα γενόσημά σου πριν».
Πάμε τώρα στην ιστορία μας.
Ο ταξιτζής κατευθύνεται προς Κολωνάκι μέσω Σκουφά και το ερευνητικό του βλέμμα κόβει τον Αλέφαντο να πηγαίνει προς πλατεία. Το τζάμι κατεβαίνει και το ρίχνω «γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι». Ο Αλέφαντος χαμογελάει και χαιρετάει. Στο φανάρι με προλαβαίνει και ορμάει σαν χείμαρρος μέσα.
– Πάμε ταξιτζή.
– Πού πάμε ρε Νικόλα; ρωτάω.
– Προχώρα, προχώρα.
– Για πού;
– Στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, έχω το αμάξι σε συνεργείο.
– Τι έκανε λέει; Νικόλα θα μας το κάνουν λαμπόγιαλο το ταξί. Και ο Αλέφαντος λύνεται στα γέλια.
– Νικόλα, σε πάω στα Εξάρχεια, σε πάω στο λιμάνι, στο στόμα του λύκου δεν πάω.
– Προχώρα ρε ταξιτζή, τον Νικόλα τον σέβονται όλοι!
– Νικόλα, ο Κόκκαλης έπρεπε να σε κρατήσει μετά το ντέρμπι με τον απερίγραπτο Δούρο. Έπρεπε να πάρεις και εσύ μια κούπα με τον Θρύλο!
– Άσε ταξιτζή, ο μεγάλος μου καημός!
Στο δρόμο κάποιοι χαιρετάνε τον Αλέφαντο και έξω από το συνεργείο αμέσως γίνεται πηγαδάκι! Ο Αλέφαντος το χαίρεται και πριν φύγω μου λέει:
– Είδες ταξιτζή, τον Αλέφαντο τον αγαπάνε και οι βαζέλες.
– Γεια σου Νικόλα, πάντα επιτυχίες!
Και ελέω Αλεφάντου, φιλάκια σε γαύρους και βαζέλες και όχι βία στα γήπεδα! Και αν θέλεις πελάτη μου να δεις άσπρη ημέρα, άλλαξέ τα όλα, όπως ζητούσαν οι πλατείες!

Σχόλια