Του Λευτέρη Αρβανίτη. Άνθρωπος της χούντας, ακραία δεξιός και με το δόγμα της έμφασης στην καταστολή στις αποσκευές του, παρουσιάζεται ο νέος γενικός γραμματέας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, Αθανάσιος Ανδρεουλάκος.
Μάλιστα, ο κ. Ανδρεουλάκος δεν ήταν ένα τυχαίο πρόσωπο της χούντας, αλλά αντίθετα έχριζε αξιωμάτων και καταδίκαζε αγωνιστές.
Στην επιφάνεια το θέμα φέρνει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Τσουκαλάς, που σε ανακοίνωσή του μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «ο κύριος αυτός ήταν βασιλικός επίτροπος και αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών του έκτακτου στρατοδικείου της 09/11/1968, όπου κατακεραύνωσε τους κατηγορούμενους της αντιστασιακής οργάνωσης κατά της χούντας, αγωνιστές της Δημοκρατικής Άμυνας, Στέλιο Νέστωρα, Παύλο Ζάννα, Γεώργιο Σηπιτάνο, Σωτήριο Δέδε, Κ. Πυρζά, και Αργύριο Μαλτζίδη, προτείνοντας να τους επιβληθούν βαριές ποινές».
Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι, εφημερίδες της εποχής δημοσιεύουν την αγόρευση του επιτρόπου Ανδρεουλάκου. Κατά τη διάρκεια της αγόρευσής του χαρακτηριστικά αναφέρει πως «η αρχή ότι η επικρατούσα επανάστασις δημιουργεί δίκαιον είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Η επανάστασις της 21ης Απριλίου επικράτησε πλήρως εσωτερικώς και ανεγνωρίσθη εφ’ όλων των κρατών εξωτερικώς. Επομένως εδημιούργησεν δίκαιον. Οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται ως σκοπούντες την ανατροπή του κρατούντος πολιτεύματος και την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξεως του παρόντως επαναστατικού καθεστώτος ως τρόπου και μορφής πολιτεύματος…». Γίνεται, δηλαδή, εύκολα αντιληπτό ότι δεν πρόκειται για μια περίπτωση δημοσίου υπαλλήλου που ακολουθούσε εντολές των συνταγματαρχών, αλλά για έναν άνθρωπο που άσκησε εξουσία την επταετία, για έναν άνθρωπο απόλυτα εναρμονισμένο με την πολιτική του καθεστώτος.
Η τοποθέτηση του κ. Ανδρεουλάκου στη θέση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Δημόσιας Τάξης πέρα από μείζον πολιτικό ζήτημα σχετικά με το δόγμα της πολιτικής ασφάλειας που σκοπεύει να ακολουθήσει η τρικομματική κυβέρνηση ξύπνησε μνήμες άλλων εποχών στη Θεσσαλονίκη. Σε μια πόλη που έδρασε το πιο ζωηρό κομμάτι αντιδικτατορικών αγωνιστών και που οι πληγές της επταετίας δεν έκλεισαν ποτέ, καθώς ποτέ δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη. Οι περιπτώσεις, μάλιστα, που αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα υποχρεώνονται να συνυπάρχουν με βασανιστές και ανθρώπους της χούντας στην ίδια πόλη και να εισπνέουν τον ίδιο πλέον ελεύθερο αέρα είναι πολλές.
Πριν από μερικά χρόνια ο Νάντης Χατζηγιάννης συνάντησε τυχαία σε ένα λεωφορείο το βασανιστή του, που συμμετείχε μάλιστα στην επιχείρηση σύλληψης ομάδας αντιστασιακών, κατά τη διάρκεια της οποίας δολοφονήθηκε ο νεαρός τότε Γιάννης Χαλκίδης. Ο Νάντης ανακοίνωσε στους επιβάτες του λεωφορείου ποιος ήταν ο κύριος που κάθονταν δίπλα τους και έπειτα από την υποβολή μήνυσης εναντίον του από τον βασανιστή του, δικαιώθηκε τελικά για το ξεμπρόστιασμα του χουντικού στα δικαστήρια.
Ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη και επίσης κρατούμενος στα κρατητήρια της Βαλαωρίτου -συχνός επισκέπτης των οποίων ήταν ο Ανδρεουλάκος- μου έλεγε αυτές τις ημέρες ότι δεν θα αντέξει να τον κυνηγούν και πάλι οι ίδιοι άνθρωποι. Ότι έχει υποσχεθεί να μην ανεχτεί να βγουν και πάλι στους δρόμους οι επί 40 χρόνια διώκτες του.
Στην επιφάνεια το θέμα φέρνει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Τσουκαλάς, που σε ανακοίνωσή του μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «ο κύριος αυτός ήταν βασιλικός επίτροπος και αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών του έκτακτου στρατοδικείου της 09/11/1968, όπου κατακεραύνωσε τους κατηγορούμενους της αντιστασιακής οργάνωσης κατά της χούντας, αγωνιστές της Δημοκρατικής Άμυνας, Στέλιο Νέστωρα, Παύλο Ζάννα, Γεώργιο Σηπιτάνο, Σωτήριο Δέδε, Κ. Πυρζά, και Αργύριο Μαλτζίδη, προτείνοντας να τους επιβληθούν βαριές ποινές».
Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι, εφημερίδες της εποχής δημοσιεύουν την αγόρευση του επιτρόπου Ανδρεουλάκου. Κατά τη διάρκεια της αγόρευσής του χαρακτηριστικά αναφέρει πως «η αρχή ότι η επικρατούσα επανάστασις δημιουργεί δίκαιον είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Η επανάστασις της 21ης Απριλίου επικράτησε πλήρως εσωτερικώς και ανεγνωρίσθη εφ’ όλων των κρατών εξωτερικώς. Επομένως εδημιούργησεν δίκαιον. Οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται ως σκοπούντες την ανατροπή του κρατούντος πολιτεύματος και την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξεως του παρόντως επαναστατικού καθεστώτος ως τρόπου και μορφής πολιτεύματος…». Γίνεται, δηλαδή, εύκολα αντιληπτό ότι δεν πρόκειται για μια περίπτωση δημοσίου υπαλλήλου που ακολουθούσε εντολές των συνταγματαρχών, αλλά για έναν άνθρωπο που άσκησε εξουσία την επταετία, για έναν άνθρωπο απόλυτα εναρμονισμένο με την πολιτική του καθεστώτος.
Η τοποθέτηση του κ. Ανδρεουλάκου στη θέση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Δημόσιας Τάξης πέρα από μείζον πολιτικό ζήτημα σχετικά με το δόγμα της πολιτικής ασφάλειας που σκοπεύει να ακολουθήσει η τρικομματική κυβέρνηση ξύπνησε μνήμες άλλων εποχών στη Θεσσαλονίκη. Σε μια πόλη που έδρασε το πιο ζωηρό κομμάτι αντιδικτατορικών αγωνιστών και που οι πληγές της επταετίας δεν έκλεισαν ποτέ, καθώς ποτέ δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη. Οι περιπτώσεις, μάλιστα, που αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα υποχρεώνονται να συνυπάρχουν με βασανιστές και ανθρώπους της χούντας στην ίδια πόλη και να εισπνέουν τον ίδιο πλέον ελεύθερο αέρα είναι πολλές.
Πριν από μερικά χρόνια ο Νάντης Χατζηγιάννης συνάντησε τυχαία σε ένα λεωφορείο το βασανιστή του, που συμμετείχε μάλιστα στην επιχείρηση σύλληψης ομάδας αντιστασιακών, κατά τη διάρκεια της οποίας δολοφονήθηκε ο νεαρός τότε Γιάννης Χαλκίδης. Ο Νάντης ανακοίνωσε στους επιβάτες του λεωφορείου ποιος ήταν ο κύριος που κάθονταν δίπλα τους και έπειτα από την υποβολή μήνυσης εναντίον του από τον βασανιστή του, δικαιώθηκε τελικά για το ξεμπρόστιασμα του χουντικού στα δικαστήρια.
Ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη και επίσης κρατούμενος στα κρατητήρια της Βαλαωρίτου -συχνός επισκέπτης των οποίων ήταν ο Ανδρεουλάκος- μου έλεγε αυτές τις ημέρες ότι δεν θα αντέξει να τον κυνηγούν και πάλι οι ίδιοι άνθρωποι. Ότι έχει υποσχεθεί να μην ανεχτεί να βγουν και πάλι στους δρόμους οι επί 40 χρόνια διώκτες του.
Υ.Γ. Ο κ. Ανδρεουλάκος παραμένει μέχρι αυτή τη στιγμή γενικός γραμματέας στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Σχόλια
