Στον αέρα χιλιάδες εργαζόμενοι στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Του Γιώργου Κατερίνη.
Μετακινήσεις υπαλλήλων από τις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις (Ν.Α.) στους δήμους, αναμονή μετακινήσεων ή μετατάξεων στις νέες αυτοδιοικητικές Περιφέρειες, υποχρεωτικές μετατάξεις, ακόμα και χωροταξικές μετακινήσεις, αλλά και χιλιάδες απολύσεις. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης, γνωστότερης ως Σχέδιο Καλλικράτης.
Το παζλ των μετακινήσεων δεν είναι ακόμα πλήρως γνωστό, αφού μόνο για 2.500 από τους συνολικά 17.000(;) εργαζόμενους στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις υπάρχει πρόβλεψη στο προσχέδιο που δόθηκε στη δημοσιότητα για μεταφορά στους δήμους.
Ο Δρόμος επιχειρεί μια πρώτη καταγραφή των προβλημάτων, με τη βοήθεια του Γιώργου Τζαφέρη, μέλους του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπαλλήλων των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων (ΟΣΥΝΑΕ).Το προσχέδιο μιλά για άμεση μεταφορά αρμοδιοτήτων (πολεοδομία, πρόνοια, κ.ά.) από τις καταργούμενες νομαρχίες στους δήμους. Υπολογίζεται ότι θα μεταταχθούν συνολικά 2.500 εργαζόμενοι (από 1/1/2011) εθελοντικά, αλλά αν δεν μπορέσουν να καλύψουν το απαιτούμενο προσωπικό υποχρεωτικά. Το μόνο που έχει καταφέρει το συνδικαλιστικό κίνημα είναι να μην μεταφερθούν πέρα από τα όρια της πρωτεύουσας του νομού, όπου είναι και οι έδρες των τωρινών νομαρχιών. Κατά τα άλλα, οι μεταταχθέντες θα διατηρήσουν το παλιό εργασιακό, ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς, δηλαδή, θα συνεχίσουν να υφίστανται οι ανισότητες που υπήρχαν και πριν. Αλλά δεν θα διατηρήσουν τον τρόπο μισθοδοσίας τους, αφού πλέον δεν θα βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά το δημοτικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (είναι γνωστό ότι σήμερα οι περισσότεροι δήμοι συνάπτουν δάνεια για να βγάλουν την τρέχουσα μισθοδοσία τους). Και, βέβαια, όταν μεταφερθούν σε βάθος διετίας και οι υπόλοιπες αρμοδιότητες που περιγράφονται στο προσχέδιο, αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον οι μισοί από τους σημερινούς εργαζόμενους των νομαρχιών θα βρεθούν στους δήμους.
Σε πλήρη αβεβαιότητα βρίσκονται και όσοι δουλεύουν σε οργανισμούς ή επιχειρήσεις που ανήκουν στις Ν.Α. Με βάση την πρόβλεψη για κατάργηση 2.000 επιχειρήσεων από τις συνολικά 6.000, δεν διασφαλίζει κανείς όχι μόνο το καθεστώς δουλειάς τους, αλλά και το αν θα εξακολουθούν να εργάζονται.
Και φυσικά, δεν μιλάμε για τους χιλιάδες εργαζόμενους (των οποίων κανείς δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό) με σύμβαση έργου, είτε με σύμβαση ορισμένου χρόνου, των οποίων οι συμβάσεις λήγουν σταδιακά μέχρι τέλος του χρόνου και μένουν κυριολεκτικά στο δρόμο.
Διαιώνιση ανισοτήτων και ανασφάλειας
Μια τρίτη κατηγορία εργαζομένων είναι ο βασικός όγκος που θα μεταταχθεί στις νέες αιρετές περιφερειακές αυτοδιοικήσεις. Για αυτούς υπάρχουν μια σειρά ασάφειες που δημιουργούν ανησυχίες. Η πρώτη αφορά την μισθοδοσία: Θα συνεχίσει να είναι από τον κρατικό προϋπολογισμό, όπως τώρα, ή θα περάσουν σε έναν περιφερειακό προϋπολογισμό που θα στηρίζεται από το ΦΠΑ, το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας κ.λπ.; Οι εργαζόμενοι ζητούν η μισθοδοσία τους να γίνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Μια δεύτερη ιδιαίτερα σοβαρή ασάφεια αφορά το αν θα μεταφερθούν όλοι οι υπάλληλοι με το ίδιο καθεστώς, ζήτημα που κορυφώνει ερωτήματα και φόβους για το ενδεχόμενο οι αορίστου χρόνου να θεωρηθούν συμβασιούχοι.
Και μια τρίτη ασάφεια αφορά το χωροταξικό. Η Ομοσπονδία παλεύει χρόνια να μην έχει το δικαίωμα ο νομάρχης να μεταθέτει τον υπάλληλο από τη μια διεύθυνση σε άλλη, ασχέτως ειδικότητας. Αυτό τώρα υπάρχει κίνδυνος να επεκταθεί και χωροταξικά, δηλαδή ένας εργαζόμενος σε μια νομαρχία μπορεί, αφού η μονάδα του θα είναι πλέον η περιφέρεια, με μια απλή απόφαση του περιφερειάρχη να μετακινείται σε άλλο νομό, με τραγικές συνέπειες για ανθρώπους που έχουν οικογένειες κ.λπ.
Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε το γεγονός ότι στις Ν.Α. εργάζονται οι πλέον χαμηλόμισθοι του ελληνικού Δημοσίου. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η ανισότητα παγιώνεται, αφού όπου και αν υπαχθούν οι εργαζόμενοι των υπό κατάργηση νομαρχιών, θα σέρνουν εσαεί το καθεστώς που είχαν.
Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε και την ανασφάλεια που γεννά στο μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων η πρόβλεψη ότι οι θέσεις εργασίας των νέων περιφερειών θα ορισθούν από τον οργανισμό που θα καθορίσουν οι ίδιες, τότε δεν είναι τυχαίο, που έστω και αργά οι εργαζόμενοι στις περιφέρειες και τα συνδικαλιστικά τους όργανα αντιδρούν έντονα στην εφαρμογή της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης.
Κινητοποιήσεις και… καθυστερήσεις
«Πρόσφατα το συνέδριο της Ομοσπονδίας μας ψήφισε ομόφωνα κατά της εφαρμογής του σχεδίου Καλλικράτης. Μάλιστα, αποφασίσαμε σειρά κινητοποιήσεων που θα κορυφωθούν με 48ωρη απεργία μέσα στον Μάιο», τονίζει ο Γ. Τζαφέρης και παραθέτει τρόπους δράσης που προγραμματίζει η ΟΣΥΝΑΕ: συνελεύσεις των συλλόγων, συγκεντρώσεις ανά νομό, ανά περιφέρεια, στάσεις εργασίας, καταλήψεις υπηρεσιών και κτιρίων. Έχει ξεκινήσει, όχι με μεγάλη επιτυχία, συντονισμός των τριών ομοσπονδιών που καλύπτουν δήμους, νομαρχίες και περιφέρειες. Ως αρνητικό μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι η ΑΔΕΔΥ δεν έχει πάρει ακόμα θέση για τα προβλήματα που δημιουργεί ο Καλλικράτης.
Στο ερώτημά μας γιατί οι εργαζόμενοι μέχρι τώρα δεν έχουν δημιουργήσει θόρυβο, αφού θίγονται τόσο ξεκάθαρα όλα τα εργασιακά τους δικαιώματα, ο Γ.Τζαφέρης είναι αποκαλυπτικός: «Όλοι θεωρούν το θεσμό της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης αποτυχημένο. Λειτούργησε ένα σαθρό καθεστώς αυθαιρεσίας των νομαρχών και η λογική που επικρατούσε ήταν να φύγουμε και να πάμε στις περιφέρειες. Δυστυχώς, ούτε κρατικοί υπάλληλοι θα γίνουμε, ούτε παραπάνω μισθό θα πάρουμε, ούτε θα γίνει σεβαστή η ειδικότητά μας και η προϋπηρεσία μας».
Και βέβαια, το γεγονός ότι η κυβερνητική ΠΑΣΚΕ έχει την απόλυτη πλειοψηφία στην Ομοσπονδία, παρά την αύξηση της Αριστεράς στο τελευταίο συνέδριο, σε συνδυασμό με τον έντονο συντεχνιασμό που καλλιεργούν οι κλαδικές ενώσεις (μηχανικών, γεωτεχνικών, υπομηχανικών κ.λπ.) δεν επέτρεψε μέχρι σήμερα να γίνει σωστή ενημέρωση και να αναπτυχθεί ο προβληματισμός.
