Ακόμα περισσότερο είναι καταφανές ότι το ιμπεριαλιστικό δόγμα τύπου Μακάρθι έχει μετουσιωθεί σε ένα παρεμβατικό, συμπλεγματικό αλλά και εμπλεκόμενο «κλαμπ» διεθνούς διεισδυτικότητας και δύναμης, ικανό να «κλείνει τον διακόπτη» σε όλα τα επίπεδα και όποτε θελήσει, να απαγορεύει τις πετρελαϊκές συναλλαγές με το Ιράν, να σαμποτάρει τις δορυφορικές συχνότητες εκπομπής Ιρανικών ΜΜΕ και τώρα να τις απαγορεύει ολοκληρωτικά στην ευρωπαϊκή επικράτεια.
Επιπλέον, είναι προφανές ότι αυτό το ιδεολόγημα κατά της τρομοκρατίας και της αόρατης ενδεχόμενης απειλής έχει σημαντική ανταπόκριση στο πρόσωπο Ευρωπαίων αρχηγών κρατών και πολιτικών, τραπεζικών ομίλων, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων και σε όλους όσοι σπεύδουν να συγχρονιστούν με το νεοφιλελεύθερο παγκόσμιο καθεστώς ή, αλλιώς, το συσπασμένο πρόσωπο του σύγχρονου καπιταλισμού που χειρονομεί απροκάλυπτα εναντίον όχι τρομοκρατών, αλλά εργαζόμενων ανθρώπων που μάχονται για την ενημέρωση και -παρά για τις περί του αντιθέτου κατηγορίες- για τη δημοκρατία και την αποδέσμευση από τις δικτατορίες των χρηματιστικών αγορών και της πολεμικής μηχανής που τα υπηρετεί. Συμβαίνει, μάλιστα, εκατομμύρια αυτών των ανθρώπων να βρίσκονται όχι μόνο στην Αμερική και την Ευρώπη, στο λατινικό αμερικανικό Νότο και στην Αφρική αλλά δυστυχώς για κάποιους, στη Μέση Ανατολή.
Η ρωμαϊκή απαγόρευση της αναμετάδοσης ιρανικών ΜΜΕ στην καταρρέουσα ευρωζωνική οικονομία της λιτότητας επιβεβαιώνει το μεγαλύτερο φόβο που διακατέχει τους απανταχού Ρόμνεϊ και Νετανιάχου, δηλαδή την αναπτυγμένη δυνατότητα των δημοκρατικών εθνικών οικονομιών ενάντια στο μένος της ιδιωτικοποίησης που κυριολεκτικά αποσαρθρώνει τους κρατικούς μηχανισμούς σε ολόκληρη την Ευρώπη, αντικαθιστώντας τους με εταιρικές φατρίες υποστηριζόμενες από υποβαθμισμένους εργαζόμενους.
Μνήμες από την επέμβαση του ’53
Η λογοκρισία που επιβάλλεται σε οποιαδήποτε αμφίδρομη ενημέρωση εντός μίας αντιπαράθεσης, αποτελεί συμπληρωματική τροποποίηση της τακτικής που ξεκίνησε στο Ιράν το 1953, όταν η CIA ανέτρεψε τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό Μοχάμεντ Μοσάντεγκ, τοποθετώντας στη θέση του τον στρατηγό Φαζλολάχ Ζαχεντί με πέντε εκατομμύρια δολάρια στην τσέπη. Η ίδια η CIA έχει παραδεχθεί ότι Ιρανοί στο μισθολόγιο των αμερικανικών υπηρεσιών υποδύονταν τότε τους κομμουνιστές, επιτίθονταν σε μουσουλμάνους κληρικούς και ηγέτες, δημιουργώντας την απαραίτητη αναταραχή. Ο λόγος για την ανατροπή του Μοσάντεγκ ήταν ότι είχε προχωρήσει στην εθνικοποίηση του ιρανικού πετρελαίου, ενάντια στα άμεσα συμφέροντα της διεθνούς εταιρίας BP και του βρετανικού πετρελαϊκού λόμπι.
Η πολυπρόσωπη πολεμική μηχανή, που πιθανότατα δολοφόνησε τον συνάδελφο ανταποκριτή του διεθνούς αγγλόφωνου καναλιού PressTV στην Δαμασκό τον Σεπτέμβρη, είναι εκείνη που λίγες εβδομάδες μετά ακύρωσε μονοκοντυλιά τα συμβόλαια των περσικών καναλιών με την EutelSat, στερώντας το αναφαίρετο δικαίωμα του Ευρωπαίου πολίτη στην αμφίπλευρη, εναλλακτική ενημέρωση που προσφέρουν τα περισσότερα από τα ιρανικά ΜΜΕ, με επικεφαλής το διεθνές δίκτυο PressTV.
Είναι αυτή ακριβώς η πολεμική μηχανή που κάποτε απένειμε τον τίτλο του επίτιμου πολίτη της πόλης του Ντιτρόιτ στον Σαντάμ Χουσεΐν, ως αναγνώριση για την ιδεολογική και οικονομική συνεισφορά του στον πόλεμο Ιράκ-Ιράν. Λίγες δεκαετίες αργότερα ο αμερικανικός στρατός απαγχόνισε τον Ιρακινό φανατικό ηγέτη προς παραδειγματισμό άλλων, σύμφωνα με τα πρότυπα εξωτερικής πολιτικής, αναδυόμενων δικτατόρων της Μέσης Ανατολής, όπως θεωρείται τώρα ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, κατ’ επέκταση και το ιρανικό έθνος-κράτος.
Εμείς, οι ανταποκριτές των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης δεν θα πτοηθούμε ούτε από τις σφαίρες των πληρωμένων ελεύθερων σκοπευτών, ούτε από τους απενεργοποιημένους δορυφόρους των μιντιακών καθεστώτων της Ευρώπης του Νόμπελ Ειρήνης. Θα συνεχίσουμε να σεβόμαστε, πρωτίστως, την ανάγκη των ελεύθερων πολιτών για ισορροπημένη ενημέρωση, με σκοπό την παρουσίαση, περιγραφή και κάλυψη της πιο σημαντικής και ιστορικά ανατρεπτικής μετεξέλιξης στην πολιτική συνείδηση των λαών τις τελευταίες δεκαετίες.
του PressTV στην Ελλάδα
