Έχουν περάσει σχεδόν δύο δεκαετίες από τότε που άρχισε να ξεδιπλώνεται ο σχεδιασμός των ιδιωτικοποιήσεων με την εκσυγχρονιστική του δομή και την προσεκτικά κρυμμένη νεοφιλελεύθερη φιλοσοφία του, ιδιωτικοποιήσεων που στόχευαν στις επιχειρήσεις και στους οργανισμούς κοινής ωφέλειας του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Επιχειρήσεις όπως οι τηλεπικοινωνίες, η ύδρευση των μεγάλων αστικών κέντρων, η ηλεκτρική ενέργεια, οι μεγάλοι οδικοί άξονες, η αμυντική βιομηχανία, τα τρένα και φυσικά τα μεγάλα εμπορικά λιμάνια βρέθηκαν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τραπεζών και ιδιωτικών κερδοσκοπικών κεφαλαίων, καθώς και πολυεθνικών και κρατικών επιχειρηματικών κολοσσών.
Το μεγαλύτερο τμήμα του εμπορικού Λιμένα του Πειραιά (προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ) βρίσκεται εδώ και έξι χρόνια στην εκμετάλλευση της Cosco, κινεζικής κρατικής εταιρίας, η οποία προχώρησε πριν λίγες ημέρες στην εξαγορά του 67% του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΛΠ Α.Ε., δηλαδή του συνόλου του λιμένα του Πειραιά με όλες του τις δραστηριότητες (ακτοπλοΐα, κρουαζιέρα, δύο τερματικοί σταθμοί διακίνησης αυτοκινήτων, σιλό δημητριακών, τερματικός προβλήτα Ι εμπορευματοκιβωτίων, ναυπηγοεπισκευή, Πορθμείο Σαλαμίνος, πολιτιστική ακτή κ.ά.) για χρονική περίοδο τουλάχιστον 36 χρόνων, έως το 2052.
Έως τότε μάλλον θα βρεθεί κάποια πρόθυμη «πατριωτική» Ελληνική Κυβέρνηση όπως η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή αυτή των προκατόχων τους Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, για να επεκτείνει το χρονικό διάστημα της κατοχής των μετοχών για αρκετά χρόνια ακόμη, ώστε να παραμείνουν το Λιμάνι και η πόλη του Πειραιά αλυσοδεμένα στο κάτεργο της Cosco.
Σήμερα φτάσαμε να χαρίζεται στην Cosco όλο το λιμάνι και μαζί η πόλη του Πειραιά. Μαζί χαρίζεται και η ιστορία του και οι αρχαιολογικοί χώροι της Κυνόσουρας και της Σαλαμίνας, η γεωστρατηγική του θέση λόγω της εγγύτητας στη Διώρυγα του Σουέζ, η δεσπόζουσα θέση του λόγω Σένγκεν και ζώνης του ευρώ, η μεγάλη έκταση του, η αξία του από τον τουρισμό, τα νησιά και την ενδοχώρα των 5 εκατ. κατοίκων της Αθήνας-Πειραιά, η προστιθέμενη αξία του από τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη.
Ξεπουλιέται το Λιμάνι του Πειραιά για 368,5 εκατ.€ που θα πεταχτούν στο απύθμενο πηγάδι του παράνομου-αθέμιτου-επονείδιστου δημόσιου χρέους.
Για άγνωστο επί της ουσίας ποσό επενδύσεων (εάν συνεκτιμηθεί το ΕΣΠΑ και οι ετήσιες πρόσοδοι των προβλητών της υφιστάμενης παραχώρησης).
Για 410 εκατ.€ αναμενόμενα έσοδα του Ελληνικού Δημοσίου από το ετήσιο 3,5% της Σύμβασης Παραχώρησης, ενώ χαρίζονται τα οφέλη (μερίσματα, επενδύσεις κ.ά.) από τα μισθώματα της Cosco προς τον ΟΛΠ, αξίας 2,423 δισεκατομμυρίων € (σύμφωνα με την ετήσια οικονομική έκθεση της PCT/ΣΕΠ για το έτος 2015).
Και, τέλος, με το αστείο επιχείρημα ότι θα εισπραχθούν 400 εκατ.€ από αναμενόμενα μερίσματα για το μετοχικό κεφάλαιο που απομένει στο ΤΑΙΠΕΔ ( 7,14% ή 1.785.000 μετοχές), ενώ είναι ζήτημα εάν θα φέρουν το πολύ 64 εκατ € ή πολύ λιγότερα σε περίπτωση αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου. Έχει αξία να σημειώσουμε ότι η PCT/ΣΕΠ δεν έχει δώσει από το 2010 μέχρι σήμερα ούτε ένα € μέρισμα.
Αλλά φευ, το πουλί της ανάπτυξης πέταξε για το Λιμάνι του Πειραιά, η ιδιωτικοποίηση του έφερε την εποχή των μεγάλων μερισμάτων για τον ιδιώτη, των μικρών έργων για τον ΟΛΠ και άνοιξε τη λεωφόρο της αρπαχτής σε βάρος των ελληνικών λιμανιών.
Τι ακολουθεί; Το Λιμάνι και η πόλη της Θεσσαλονίκης; Το λιμάνι της με κέρδη 25.000.000€ για το 2015, το μεγαλύτερο στην Ελλάδα σε χύδην και γενικό φορτίο, με μηδενικό τραπεζικό δανεισμό, με χρηματικά διαθέσιμα 70.000.000€, με ανάγκη 200 θέσεων εργασίας, με μία δυνατή σχέση με τον πολιτισμό και την πόλη, με εγγύτητα στις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης;
Οι αγώνες των εργαζομένων και η αγωνία όσων αγαπούν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, κρατάνε ακόμη ζωντανή την ΕΛΠΙΔΑ για Δημόσιο Παραγωγικό Λιμάνι με προοπτική και οφέλη για την Πόλη της Θεσσαλονίκης, για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και για την πατρίδα μας την Ελλάδα.
Αφεντουλίδης Τριαντάφυλλος
Πρόεδρος Δ.Σ. Συλλόγου Υπαλλήλων ΟΛΘ, μέλος Δ.Σ. Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμένων Ελλάδος
