Όσα θάφτηκαν: Ο δικός τους κόσμος

Όλο και συχνότερα μονολογούμε «σε ποιον κόσμο ζούμε;» ή ακόμη «σε ποιον κόσμο ζούνε;» όσοι ορίζουνε τις τύχες λαών και χωρών.

Δεν είναι μόνο ρητορικό το ερώτημα. Εκ των πραγμάτων (μιας εφιαλτικής όσο και τραγελαφικής επικαιρότητας), αποδεικνύεται πως όσα αντιλαμβάνεται η λαϊκή πλειοψηφία δεν τα συμμερίζονται καθόλου οι κυβερνώσες ελίτ, κλωνοποιημένες στα καλούπια ενός ακραίου αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού.
Στη χώρα μας έχουμε ζήσει πρόσφατα αυτό το μείγμα ζόφου και γκροτέσκου στα χρόνια των Μνημονίων.  Ένα και μόνο πολιτικό πρόσωπο κερδίζει με την αξία του τον εμβληματικό πρώτο ρόλο. Δεν έχουν προηγούμενο ούτε η αναγγελία των δεσμών της τρόικας με φόντο το Καστελόριζο, ούτε το δημόσιο μαστίγωμά του από τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί, ούτε βέβαια η ψήφος εμπιστοσύνης με… προγραμματικές δηλώσεις την άμεση παραίτηση της κυβέρνησης. Είναι οι κορυφαίες στιγμές του πιο μοιραίου -ως τον επόμενο;- Έλληνα πρωθυπουργού. Ο Γ.Α. Παπανδρέου, αφού προικίστηκε με εκλογικά ποσοστά άνω του 45%, «κατόρθωσε» μέσα σε μία μόλις διετία να καταλήξει αποδιοπομπαίος, έχοντας καταστρέψει τη χώρα του και αφανίσει την ίδια την παράταξή του.
Η λεπτομέρεια που μας απασχολεί εδώ είναι η εξής: ο ίδιος το γνωρίζει; Και καλά εκείνος, με αμφίβολης ποιότητας πολιτική αντίληψη. Οι …άλλοι; Δε φτάνει που του ανέθεσαν να διεκπεραιώσει το πρωτοφανές κοινωνικό πείραμα ολοκληρωτικού εξανδραποδισμού με τις γνωστές ολέθριες συνέπειες, τώρα τον επανεξέλεξαν παμψηφεί στην προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς – και σα να μην έφτανε αυτό, μιας και αυτός ο ρόλος είναι μάλλον διακοσμητικός, του βρήκαν και απασχόληση παχυλά αμειβόμενη. Το διεθνούς φήμης πρακτορείο Harry Walker Agency τον προμοτάρει, όπως για παράδειγμα και τον Μπιλ Κλίντον, διοργανώνοντας διαλέξεις σε «κατάλληλα» ακροατήρια ανά την υφήλιο. Διαβάστε θέματα: «Η διεθνής κρίση και γιατί αποτελεί παγκόσμια επιτακτικότητα να καταστεί η Ελλάδα επιτυχημένος παράγοντας» ή «Διπλωματία της κρίσης: υπερβαίνοντας σύγχρονες προκλήσεις στη διαδικασία επίλυσης κρίσεων».
Τρελαίνεται κανείς. Η κοινή λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά. Όχι όμως η άτεγκτη «ορθή λογική» των ιερατείων της πολιτικής και οικονομικής διεθνούς μαφίας. Αυτός είναι ο δικός τους κόσμος, που δεν έχει κανένα σημείο επαφής (εκτός της λυσσαλέας απομύζησης) με τον άλλο κόσμο, τον κανονικό δηλαδή, στον οποίο η συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη παλεύει να ανασάνει και να επιβιώσει. Δίπλα σε έναν Γκορμπατσόφ, έναν Κλίντον, ο Παπανδρέου παίρνει κι αυτός τη θέση που του αναλογεί, αφού την έβγαλε σε πέρας τη «δουλειά». Λέτε κι ο Σαμαράς εκεί να προσβλέπει; Άλλωστε στο ίδιο αμερικάνικο πανεπιστήμιο με τον Γιώργο δεν φοίτησαν;

Σχόλια