Είναι, με βεβαιότητα, η πιο ανούσια προεκλογική περίοδος από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας (που τώρα αργοπεθαίνει). Η πιο ανούσια, η πιο υποκριτική, και η πιο ενδεικτική του αδιεξόδου στο οποίο έχει περιπέσει η φθίνουσα Δημοκρατία.
Καθότι αδιέξοδα δεν έχει ο δικομματικός ή τρικομματικός μονοκομματισμός, αλλά η Δημοκρατία έχει! – και είναι αδιέξοδο ακριβώς αυτό, το σύστημα. Της εξαρτημένης υποδιακυβέρνησης.
Η Ελλάδα (όπως και πολλές άλλες χώρες της κατηγορίας της) έχει πλέον σοβαρά, υπαρξιακά, προβλήματα, με σοβαρότερο από όλα την εντροπία που της προκαλεί το πολιτικό της σύστημα. Το χρέος! Λέγονται κι ακούγονται πολλά ψέματα δημιουργικής ή ηλίθιας λογιστικής περί όλων των άλλων μεγεθών, αλλά για τον Αρμαγεδδώνα του χρέους που συνεχώς μεγεθύνεται, ουδέν λέγεται στο πλαίσιο της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Το ενδεχόμενο μιας «Συμφωνίας των Πρεσπών» στο Αιγαίο, έχει γίνει κοινό μυστικό, αλλά επ’ αυτού ή λέγονται αρλούμπες (ΜέΡΑ25, ΣΥΡΙΖΑ) ή ακούγονται υπεκφυγές (Ν.Δ., ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ) ή εκτοξεύονται εθνικιστικές κορώνες (Βελόπουλος).
Στο τέλος θα ψάχνουμε Φρύνιχο να τιμωρήσουμε για την εκ νέου «Άλωση της Μιλήτου» ή για μια νέα καταστροφή ισάξια της Μικρασιατικής.
Το Δημογραφικό απειλεί την ύπαρξη του Ελληνισμού, και το πολιτικό σύστημα παραμυθιάζει την πραγματικότητα με φούμαρα περί το φύλο των αγγέλων και των ανθρώπων, με πολυπολιτισμικές (εξόχως υπαγορευμένες) αυταπάτες και με κάργα απάτες τύπου ΜΚΟ και εξαρτήσεων από ένα ευρωπαϊκό πλέγμα «ανωτέρας βίας» (και δη Γερμανικής) για όλα.
…………….
Το ενεργειακό, οι εξορύξεις, το εκπαιδευτικό, το υγειακό, η δημόσια διοίκηση, η λειτουργία της Δικαιοσύνης, η λεηλασία που θρέφει τις Εταιρείες-Λάμιες, οι εργασιακές σχέσεις – όλα τα προβλήματα της χώρας μοιάζουν σαν να χορεύουν ένα καν-καν που απολαμβάνουν οι (κοντόθωροι και άμυαλοι) Δυνατοί, λες και είναι απόλαυση ένας «χορός των νεκρών» (με την επελαύνουσα τεχνητή νοημοσύνη να δίνει πλέον σε όλο αυτό μια μεταφυσική χροιά ενός αναπόδραστου κισμέτ).
Και ο λαός;
Ο λαός βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση από ποτέ. Αποξενωμένος από το πολιτικό σύστημα, προδομένος από την Αριστερά-Που-Γονάτισε, εξαπατούμενος διαρκώς, διαβρωμένος από τις ορδές των τρολ, συμπεριφέρεται συχνά σαν όχλος, ιδιωτεύει αγρίως και εκδηλώνει αισθήματα μίσους, αλλοφροσύνης κι αποστροφής προς τον άλλο (τον δίπλα και τον αποκάτω), πλην όμως υποταγής και μίμησης προς τους αποπάνω.
Με σημαντική, τη σημαντικότερη, ευθύνη της Αριστεράς-Που-Γονάτισε ή μάλλον της Αριστεράς-Που-Προσκύνησε ο λαός αποκόπτεται, καθημερινά, όλο και περισσότερο από τον πολιτισμό του και την παράδοσή του. Χωρίς τα οποία ο λαός γίνεται ανδράποδο των ανδρείκελων που τον κυβερνούν.
Σε αυτό λοιπόν το ζοφερό τοπίο όπου όλα τα κόμματα εξουσίας ρίχνουν άσφαιρα το ένα στο άλλο κι όλα μαζί πυροβολούν τον λαό στο ψαχνό, ο λαός πιο αδύναμος παρά ποτέ καταφεύγει πελάτης, ικέτης και κολίγος στα φέουδα που σχηματίζονται γύρω του παντού, με ταχύτατο ρυθμό. Λόγου χάριν στον Τουρισμό
ή στα απομεινάρια της βιομηχανίας, όπου εργαζόμενοι απαρνούνται τα δεδουλευμένα τους (με τις ευλογίες της ΓΣΕΕ) για να ξαναπιάσουν δουλειά στην ίδια εταιρεία που τους κούρσεψε τη ζωή.
…………
Καμιά συζήτηση λοιπόν για την αναδιάρθρωση του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, για τη θέση της στη γεωπολιτική, για τον κοινωνικό ιστό και τις ζωές των ανθρώπων.
***
Αν οι οιωνοί που πετούν δεξιά είναι ο Γεωργιάδης και η κυρία Αγαπηδάκη, ενώ οι οιωνοί που πετούν ζερβά είναι ο Αντώναρος και η κυρία Έλενα Ακρίτα, τι άλλο θα πρέπει να μας στείλουν οι θεοί να δούμε, να ξεστραβωθούμε;
…………
Στ’ απόνερα του ντιμπέιτ λοιπόν που πέφτουν κι αυτά στον βάλτο που ζούμε, ούτε καν χρειάζεται να παλέψουν τα βουβάλια για να την πληρώσουν τα βατράχια – πνιγόμαστε από μόνοι μας μπροστά στις οθόνες μας και μέσα στις κάλπες μας. Φοβισμένοι στις δουλειές μας (ή την ανεργία μας), απελπισμένοι στα σπίτια μας και
οπαδοί των απωλειών μας…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
11•V•2023
