Στη μνήμη ενός εξαιρετικού ανθρώπου, ενός υποδειγματικού αριστερού αγωνιστή σαν τον Θάνο Δημάκο είναι φτωχά τα λόγια που μπορεί να εκφράσει κάποιος που τον γνώρισε. Ένας άνθρωπος που απέπνεε αγάπη και ευγένεια, αλλά και αγωνιστικότητα. Έδρασε επί χρόνια ως συνδικαλιστής στον χώρο των λογιστών. Εκεί διακρίθηκε για το πάθος του στη διεκδίκηση επίλυσης των χρονιζόντων προβλημάτων του κλάδου, πράγμα το οποίο αναγνωριζόταν από όλους. Στα πέτρινα χρόνια της μετεμφυλιακής περιόδου και κατά τη δικτατορία υπέστη διώξεις και εξορίστηκε. Μεταπολιτευτικά ηγήθηκε τού σχήματος της ΛΔΕ (Λαϊκή Δημοκρατική Ενότητα) κατά τις δημοτικές εκλογές του 1978.
Οι πολύχρονες ταλαιπωρίες και οι διώξεις κλόνισαν καθοριστικά την υγεία του με συνέπεια να ασθενήσει βαριά και να πεθάνει στα τέλη του Απρίλη του 1986. Σε όλες τις περιπέτειες της πολυκύμαντης ζωής του είχε συμπαραστάτες τους συντρόφους και φίλους του και κυρίως την αλησμόνητη σύζυγό του Λελέ, αγωνίστρια της Αριστεράς και επί χρόνια εξόριστη και την αγαπημένη του κόρη και εξαίρετη φίλη μας Μάρω. Απεβίωσε την ίδια μέρα που έφυγε από τη ζωή και ο μάρτυρας της Δημοκρατίας Σπύρος Μουστακλής.
Ι.Ζ.
