…Και ξαφνικά γίναμε όλοι Ρομά. Και να η ΔΗΚΕΟΣΗΝΙ να ποστάρει στα σόσιαλ και να Roma Lives Matter παντού… ένα απίστευτο κύμα αλληλεγγύης και κατανόησης κατέκλυσε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Τα μάτια μας γέμισαν δάκρυα και το μυαλό μας οργή για μια ακόμα δολοφονική πράξη απέναντι σε ένα παιδί – κάθε Δεκέμβρη και ένα, γιατί μας περισσεύουν τα δεκαπεντάχρονα…
Πόσο αληθινή είναι αυτή η αντίδραση, άραγε; Πόσο ρεαλιστική και διαχρονική; Θα μένατε ποτέ δίπλα σε καταυλισμό; Θα στέλνατε το παιδί σας σε σχολείο που φοιτούν τσιγγανόπουλα; Θα τρώγατε σε ταβέρνα, ενδεχομένως, που οι ιδιοκτήτες ήταν γύφτοι; Στην πράξη σάς θέλω, όχι στη θεωρία, στη ζωή, όχι στα μανιφέστα.
Η περιθωριοποίηση δεν γίνεται τυχαία από την πολιτεία. Βολεύουν οι καταυλισμοί, βολεύει το Μενίδι και η Αγία Βαρβάρα. Βολεύουν τα επιδόματα για τα 10 παιδιά. Βολεύει η διατήρηση της παρανομίας στους κόλπους των Ρομά – είτε αυτή αφορά διακίνηση όπλων και ναρκωτικών είτε κλοπές παντός είδους. Βολεύει να μένουν τα παιδιά τους έξω από την εκπαίδευση. Το βόλεμα είναι «αξιοποίηση» και η αξιοποίηση κέρδος. Κέρδος για το κράτος και όσους παίρνουν αποφάσεις.
Οι Ρομά διώκονται σχεδόν από τον 2ο μ.Χ. αιώνα, ειδικά από τη χριστιανική Εκκλησία, καθώς η λέξη αθίγγανος ήταν συνώνυμη με βρισιά ιδιαίτερα κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Στην περίπτωσή τους, λοιπόν, ίσχυσε –και φτάνει ώς τις μέρες μας– ο νόμος της Φυσικής: δράση και αντίδραση, εξ ου και οι διαρκείς μετακινήσεις τους. Αυτά, όμως, είναι Ιστορία και η πραγματική ιστορία δεν διδάσκεται, αφού το κράτος έχει τον δικό του τρόπο να διαχειρίζεται τη γνώση και φυσικά την ενημέρωση.
Οι Ρομά δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, όπως δεν είναι και όλες οι μειονότητες. Κι αν παρανομούν, ας ψάξουμε τη ρίζα του κακού και ποιος της ρίχνει λίπασμα…
