«Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους» αναρωτιόταν ο ποιητής. Και μας εξαπάτησε.
Διότι, πώς να έρθουν οι βάρβαροι, αφού δεν έφυγαν ποτέ! Πώς να είναι οι βάρβαροι «μια κάποια λύσις», αφού αυτοί ήταν πάντοτε η λύση!
……………………….
Κοινοτοπίες, θα μου πείτε. Μια εύκολη παράφραση του ποιητή κάνεις, χιλιοειπωμένη. Μεγάλο το δίκιο σας! Μόνον που οι βάρβαροι είμαστε εμείς.
Κόμματα εξουσίας με σημαίες από λάσπη.
Κόμματα εξουσίας με σημαίες από Επικυρίαρχους.
Κόμματα εξουσίας από σημαίες με δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Κόμματα με σημαίες από λεφτά, που τρώνε ανθρώπους.
…………..
Εμείς είμαστε οι βάρβαροι. Ξεκομμένοι απ’ τον πολιτισμό μας. Με ήρωες και αγίους να μας βαραίνουν. Εμείς γίναμε οι βάρβαροι που διαλέγουν άλλους βάρβαρους για αφεντικά. Πότε Σκύθες, πότε Πέρσες.
Εμείς γίναμε οι βάρβαροι που κυβερνώνται από βαρβάρους κοτζαμπάσηδες και μυξοβάρβαρους ραγιάδες.
Δεν λέω, κατά καιρούς το προσπαθήσαμε, το πάλεψε ο λαός, αλλά επικράτησαν οι ανελλήνιστοι, οι ταξικοί εξωμότες – είθισται!
Έτσι την πατάνε όλοι οι λαοί, πάντοτε κι απανταχού της Γης! Τι είμαστε εμείς; Ο «περιούσιος λαός» για να αποφύγουμε την τύχη όλων των άλλων;
Ας παρηγορούμεθα λοιπόν! Τα βιβλία αραχνιασμένα στα ράφια και το survivor στις οθόνες μας! Πού «να τα βάζεις τώρα με τες λεγεώνες». Τουθόπερ ήγουν δηλαδή, τι να τους κάνεις τους βαρβάρους, αφού οι βάρβαροι είμαστε εμείς!
Ευρωπαίοι ή βάρβαροι; Ευρωπαίοι κι εμείς! Βάρβαροι οι Αμερικάνοι; Υποτελείς βάρβαροι εμείς! Βάρβαροι οι Τούρκοι; «Σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω» εμείς!
«Μα», θα μου πείτε, «έστω βάρβαροι, αλλά υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί βάρβαροι!» Μεγάλο (και πάλι) το δίκιο σας (αλλά αυτό το συνήθειο να αντιλέγετε, να το κοιτάξετε) – αυτά λοιπόν τα περί πλούσιων και φτωχών βαρβάρων είναι μαρξιστικά φλιναφήματα που οδήγησαν στην ήττα του φασισμού το 1945 και καθυστέρησαν οι εξελίξεις μισόν αιώνα!
Χρειαζόταν δηλαδή να περάσουν 50-60 χρόνια για να παθαίνουμε από ακροδεξιό νεοφιλελευθερισμό σήμερα, όσα μας έκανε ο πούρος φασισμός τότε;
Ξέρω, οι συγκρίσεις τρομάζουν!
Τις κάνετε όμως; Ναι; Και τι συμπεράσματα βγάζετε; «Άλλο ο Μάριος, άλλο ο Μιθριδάτης», θα μου πείτε. Σωστό! Ο ένας σφάζει με ρωμαϊκό σουγλί κι ο άλλος με αμφίκοπο φάσγανο! Άσε που πια στη Ρώμη δεν κυβερνά ο Μάριος αλλά ο Σύλλας. Αυτό πού το πας;!
Άλλες προοπτικές, πιο ευοίωνες ανοίγονται για μας. Αυτό συζητούμε τώρα «στην αγορά συναθροισμένοι».
Κι άσε τους βαρβάρους να μην έρχονται – τα κορόιδα! Οι βάρβαροι είμαστε εμείς!…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
24•II•2021
