Της Άννας Ρογδάκη*
Η δραματική μείωση των δαπανών για την εκπαίδευση -2,46% το 2013 με στόχο το 2,15% το 2015, η φτωχοποίηση των εκπαιδευτικών και όλων των εργαζόμενων, το άνοιγμα της μισθολογικής ψαλίδας μεταξύ των «παλιών» και «νεότερων» εκπαιδευτικών, η κατάργηση της ακώλυτης μισθολογικής εξέλιξης και η σκληρή «αξιολόγηση» της επίτευξης στόχων, οι νέες περικοπές των συντάξεων και του εφάπαξ, η κατάργηση των οργανικών θέσεων όσων αποχωρούν από την εκπαίδευση, οι μηδενικές προσλήψεις και η διόγκωση του δείκτη ανεργίας των νέων εκπαιδευτικών -από τις αρχές του καλοκαιριού 10.000 αναπληρωτές απομακρύνθηκαν βίαια από τα σχολεία-, η αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, οι συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, τμημάτων και κατευθύνσεων, η κατάργηση και υποβάθμιση σοβαρών υποστηρικτικών δομών, το κλείσιμο 800 βιβλιοθηκών και Περιβαλλοντικών Κέντρων Εκπαίδευσης, ήταν μόνο η αρχή της επίθεσης κυβέρνησης και τρόικας στο δημόσιο σχολείο και στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.
Ακολούθησε η αύξηση του ωραρίου, η κατάργηση 50 ειδικοτήτων από την Τεχνική Εκπαίδευση και 2 από τα Γυμνάσια, οι διαθεσιμότητες-απολύσεις 2.122 εκπαιδευτικών, οι υποχρεωτικές μετατάξεις. Ο νέος νόμος για το Γενικό Λύκειο βάζει νέους ταξικούς φραγμούς στα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων αφού μέσα από ένα εξουθενωτικό πλέγμα εξεταστικών μέτρων και μορφωτικών φραγμών θα οδηγούνται στα Τεχνολογικά Λύκεια της μαθητείας και της πρόωρης κατάρτισης ή πρόωρα στην αγορά (sic!) εργασίας.
Η εκπαίδευση από δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του κράτους μετατρέπεται σε εμπόρευμα, ενώ με μοχλό την υποχρηματοδότηση των σχολείων οι εκπαιδευτικές δαπάνες μετακυλίονται στους γονείς και στην αναζήτηση χορηγών.
Ήρθε η ώρα να βάλουμε φρένο στη διάλυση του δημόσιου σχολείου, στη διάλυση των εργασιακών μας σχέσεων, στην απομάκρυνση και άλλων μαθητών και μαθητριών των φτωχοποιημένων λαϊκών στρωμάτων από το σχολείο. Να υπερασπιστούμε τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους.
Και επειδή το δημόσιο σχολείο δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι υπόθεση μόνο των εκπαιδευτικών αλλά υπόθεση όλης της κοινωνίας, ήρθε η ώρα να στήσουμε με επιτυχία ένα Μέτωπο Παιδείας μαζί με τους γονείς, τους μαθητές, τους δασκάλους, τους φοιτητές, τους πανεπιστημιακούς, τις τοπικές κοινωνίες.
Το συνέδριο της ΟΛΜΕ (Ιούλιος 2013) αποφάσισε απεργία διαρκείας με το άνοιγμα των σχολείων τον Σεπτέμβριο. Οι συνελεύσεις των τοπικών ΕΛΜΕ που έγιναν τις προηγούμενες μέρες αποφάσισαν ρητά και κατηγορηματικά: πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες με έναρξη στις 16 Σεπτέμβρη γιατί ανάλογη με την επίθεση πρέπει να είναι και η απάντηση! Με «ανοιχτά σχολεία» κέντρα δράσης, αγώνα και συσπείρωσης όχι μόνο των απεργών εκπαιδευτικών αλλά και των μαθητών, των γονιών τους, καθώς και των άλλων κλάδων που θα βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, με εναλλακτικά μαθήματα Δημοκρατίας, Αλληλεγγύης και Ανθρωπιάς, με επιτροπές αγώνα και περιφρούρηση της απεργίας η νίκη μας είναι σίγουρη. Ακόμη πιο σίγουρη γίνεται γιατί τα νέα φορολογικά χαράτσια, οι ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, οι επικείμενοι πλειστηριασμοί, οι νέες συλλογικές συμβάσεις, η φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της μας δείχνουν το δρόμο της ενότητας μαζί με όλους τους κλάδους των εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια σωματεία, ώστε να δημιουργήσουμε άμεσα ένα μεγάλο, ενωτικό, αγωνιστικό ρεύμα ανατροπής αυτής της πολιτικής.
Με ένα «ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ», πρέπει να πλημμυρίσουν οι γειτονιές και οι δρόμοι των πόλεων της χώρας! Γιατί στο σημείο που φτάσαμε δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τον αγώνα και τη νίκη!
* Η Άννα Ρογδάκη είναι Φιλόλογος,
Αναπλ. αιρετός ΠΥΣΔΕ Δυτικής Θεσσαλονίκης
