Συμπεράσματα και εκτιμήσεις από την Πανελλαδική Συνάντηση Νέων
Το τριήμερο 12, 13 και 14 Δεκέμβρη, στη Νομική Σχολή της Αθήνας, κορυφώθηκε η πρωτοβουλία του Δρόμου για την Πανελλαδική Συνάντηση Νέων. Αρκετές εβδομάδες προετοιμασίας, έκλεισαν με ένα τριήμερο συζητήσεων, εκδηλώσεων και ουσιαστικής ανταλλαγής απόψεων και εμπειριών.
Η πρωτοβουλία προσπάθησε να ανοίξει μία συζήτηση η οποία δεν είναι εύκολη, δεν απαντιέται με την πεπατημένη και δεν ανοίγει συχνά με ουσιαστικό τρόπο. Ο τίτλος της συνάντησης Σε τι δικαιούμαστε να ελπίζουμε προσπάθησε να θέσει έναν προβληματισμό σχετικά με τις συνθήκες στις οποίες οι νέοι άνθρωποι ζουν, σκέφτονται και δρουν και να διερευνήσει τη δυνατότητα μία κινούσας ιδέας, ενός οράματος το οποίο θα μπορούσε να αγκαλιάσει και να εκφράσει τη νεολαία της χώρας, ώστε να διεκδικήσει ένα άλλο μέλλον από αυτό που της επιβάλλει η τροϊκανή πραγματικότητα.
Εδώ και δύο μήνες, με το ξεκίνημα της πρωτοβουλίας αυτής, δημιουργήθηκαν σε πανελλαδική κλίμακα τοπικές ομάδες σε κάθε πόλη οι οποίες όλο αυτό το διάστημα έφεραν κοντά νέους, συζήτησαν για προβλήματα που αντιμετωπίζουν, προβληματίστηκαν γι’ αυτό που «λείπει» από τη νέα γενιά, για την ανασφάλεια που βιώνουν και μίλησαν για ελπίδα, για όραμα, για αξίες. Παράλληλα, οργάνωσαν ακτιβισμούς, εκδηλώσεις και workshops, πολιτιστικά δρώμενα για να έρθουν σε επικοινωνία με πολλούς άλλους νέους ανθρώπους αλλά και την κοινωνία.
Το τριήμερο στην Αθήνα αποτέλεσε μια κορυφαία στιγμή όλης αυτής της διεργασίας με πρωταρχικό στόχο την ανταλλαγή εμπειριών πανελλαδικά από τις συζητήσεις που έγιναν σε κάθε πόλη και διάφορων εκτιμήσεων που σχηματίστηκαν, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίον θα συνεχιστεί από εδώ και πέρα αυτή η πρωτοβουλία. Κύριοι άξονες των συνελεύσεων του τριημέρου ήταν η κατάσταση στο πανεπιστήμιο και στο φοιτητικό κίνημα αλλά και τα ταυτοτικά στοιχεία του νέου σήμερα.
Στη συζήτηση για το πανεπιστήμιο υπήρξε μια κοινή ανησυχία για το μέλλον του πανεπιστημίου καθώς έχει μετατραπεί σε ινστιτούτο κατάρτισης, πλήρως αποστεωμένο και αποκομμένο από την κοινωνία και τις ανάγκες της. Την κουβέντα αυτή συμπλήρωσε η συνέλευση της επόμενης ημέρας για το φοιτητικό κίνημα, στην οποία διαπιστώθηκε η απουσία μιας δομής στους φοιτητικούς χώρους που θα προβάλλει μια νέου τύπου συλλογικότητα και συμμετοχή, θα «χωράει» και θα εκφράζει την πλειοψηφία των φοιτητών και θα τους συγκροτεί, ώστε να μπορέσουν να υπερασπιστούν το Πανεπιστήμιο, σαν ένα χώρο γνώσης και διαμόρφωσης συνειδήσεων, αλλά και να ορίσουν σε τι Πανεπιστήμιο θέλουν να σπουδάζουν.
Η κεντρική συνέλευση της δεύτερης ημέρας αφορούσε τη συνείδηση των νέων ανθρώπων σήμερα, αλλά και την ψηλάφηση μιας απάντησης στην ερώτηση «σε τι δικαιούμαστε να ελπίζουμε;». Η κουβέντα ήταν πλούσια και υπήρχε γενικευμένο πνεύμα συμβολής. Αυτή η γενιά, παρά τις δυσκολίες, την αίσθηση του μη μέλλοντος, τη στέρηση οποιασδήποτε ελπίδας και οράματος, κατάφερε να μην γίνει «η χαμένη γενιά». Υπήρξε μεγάλη αναφορά στο γεγονός ότι η νέα γενιά επιζητά αξιοπρέπεια και αξιοκρατία σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της. Προσπαθεί να βρει το δρόμο της και δίνει το «παρών» σε μικρότερες ή μεγαλύτερες μάχες υπερασπίζοντας την δημοκρατία, τη χειραφέτηση. Απεχθάνεται το πολιτικό σύστημα και το ρόλο που έχει παίξει και συγκινείται με έννοιες όπως η αλληλεγγύη. Ένα διαφορετικό κοινό φρόνημα θα μπορούσε να εμπνεύσει και να δώσει προοπτική στο νέο κόσμο, να παλέψει για τη χώρα του σε μια κατεύθυνση αλλαγής και διεξόδου.
Στο τριήμερο της Πανελλαδικής Συνάντησης συνέβαλε και ένας από τους σημαντικότερους διανοητές της εποχής μας, ο Ευτύχης Μπιτσάκης. Με αφορμή το νέο του βιβλίο Ανθρώπινη Φύση, έγινε μία κουβέντα για το αν τελικά οι κοινωνίες και οι άνθρωποι αλλάζουν και ποια προτάγματα μπορούν να ενώσουν ξανά την κοινωνία και τη νεολαία σε αγωνιζόμενο σώμα.
Η συνάντηση αυτή έκλεισε με τη διάθεση από όλους η συζήτηση να συνεχιστεί, ν’ ανοίξει σε ακόμα περισσότερο κόσμο και όλοι με έναν πανελλαδικό τρόπο να συμβάλουν σε αυτήν την κατεύθυνση. Είμαστε «καταδικασμένοι» ως γενιά ν’ ανοίξουμε το δρόμο περπατώντας και τέτοιες διεργασίες μας τροφοδοτούν με ελπίδα και δύναμη για τα επόμενα βήματα.
