Έχω την εντύπωση ότι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Νεοφιλελευθερισμού είναι η χρησιμοποίηση της (ενσωματωμένης) Αριστεράς προκειμένου να διασφαλίσει την ιδεολογική του κυριαρχία στις κοινωνίες.
Πρόκειται για τον σχηματισμό ενός ιδεολογικού υβριδίου που συνδυάζει την ακροδεξιά πολιτική και οικονομική διακυβέρνηση με τα δικαιώματα των πολιτών στη βάση της καταγωγής ή του φύλου, και πάντως εναντίον των δικαιωμάτων των πολιτών στη βάση των τάξεων και του έθνους.
Πολλοί πιστεύουν ότι η Woke ιδεολογία έχει αριστερή καταγωγή. Δεν έχει.
Έχει καταγωγή από τη συνειδητή προσπάθεια ενσωμάτωσης της Αριστεράς που άρχισε αμέσως μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με Πολιτιστικά Ιδρύματα που ίδρυσε η CIA στο Παρίσι και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Η συνέχεια από το Ίδρυμα Φουλμπράιτ, λόγου χάριν, έως τα Ιδρύματα του Σόρος, είναι εμφανής.
Και πάντως η καταγωγή των Woke δεν έχει τόση σημασία όσο η χρησιμοποίησή τους από το σύστημα. Διότι το ότι οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις ελέγχουν τους Woke είναι αδιαμφισβήτητο.
***
Οι Woke ως φυσική συνέχεια του μεταμοντερνισμού, της πολιτικής ορθότητας, του αυτοπροσδιορισμού και του πολυπολιτισμού είναι το καλύτερο όχημα για να περνάει ο Νεοφιλελευθερισμός τα πάντα από το κοινωνικό επίπεδο στο ατομικό. Έτσι οι πολίτες φταίνε πάντα οι ίδιοι για όσα τους συμβαίνουν. Δεν έχεις να πληρώσεις τους λογαριασμούς; Σου «κόβουν το χέρι». Δεν μπορείς πια να πληρώνεις το δάνειο; Σου παίρνουν το σπίτι. Δεν σε φτάνει ο μισθός σου; Βρες ακόμη μία δουλειά.
Μια ιδιότυπη νεοφιλελεύθερη Σαρία, πολιτική και οικονομική, κρέμεται πάνω από το κεφάλι του καθενός. Και ταυτοχρόνως μια ιδιότυπη ιδεολογική Σαρία τρομοκρατεί οποιονδήποτε δεν πείθεται από τη Woke τυραννία, που αποθεώνει τον ατομικισμό, τον ναρκισσισμό και την εχθροπάθεια όλων εναντίον όλων, στη βάση κούφιων, ψευδών και επινοημένων αντιθέσεων.
Κι έτσι, σε επίπεδο εξουσίας, μπορεί η κυρία Αναλένα Μπέρμποκ για παράδειγμα, να είναι πολεμοκάπηλη, να προωθεί τη γενοκτονία των Παλαιστινίων ή των Κούρδων, αλλά ταυτοχρόνως να είναι υπέρ των 69 φύλων, της φυλομετάβασης ή των γονέων 1 και 2 και 3 και ό,τι να ’ναι.
Ταυτοχρόνως, σε επίπεδο μαζών, η νεοφιλελεύθερη Σαρία γίνεται αποδεκτή συχνά με ενθουσιασμό − εσύ φταις που δυσπραγείς, καλά σου κάνουν που σου παίρνουν το σπίτι κ.τ.λ. Ενώ ταυτοχρόνως αν οι Woke περιορίζουν ή καταργούν τα ανθρωπιστικά γράμματα, καλά κάνουν, τι με κόφτει εμένα, εγώ ραγιάς είμαι και παιδιά για ραγιάδες ανατρέφω.
(Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Ταινιοθήκη της Γαλλίας κατεβάζει το «Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι» κάτω από την πίεση των Metoo στη χώρα.
Ταυτοχρόνως, στη Ρουμανία, αφού κατήργησαν το αποτέλεσμα των εκλογών στον Α΄ γύρο, τώρα συνασπίζονται όλα τα φιλοδυτικά κόμματα προκειμένου να αποτρέψουν-απαγορεύσουν την εκλογή του εν λόγω υποψηφίου.)
Πρόκειται για τις δύο (καθόλου διαφορετικές) όψεις του ίδιου νομίσματος. Νεοφιλελευθερισμός και ενσωματωμένη «αριστερά» πάνε παρέα. Δημιουργούν ένα ασφυκτικό αποτέλεσμα τυραννίας για τις εργαζόμενες τάξεις − και κυρίως για την τάξη που ζει εξόριστη από το ίδιο της το όνομα, την εργατική τάξη.
***
Όμως, είναι φανερό, ότι τα Woke ζόμπι εκμετρούν τον βίο τους. Ότι σε λίγο καιρό αυτά τα αθύρματα, άμα τε και ανδρείκελα, δεν θα μπορούν άλλο να προσφέρουν ικανοποιητικές υπηρεσίες στα παγκόσμια αφεντικά. Κάτι καινούργιο πρέπει να ευρεθεί που να λειτουργεί αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση της χειραγώγησης των μαζών, διά της αποβλάκωσης. Και της διαίρεσης.
Όμως η νεοφιλελεύθερη Σαρία θα πρέπει να μείνει ζωντανή είτε την εκφράζει το «κλίμα Μασκ» είτε το «κλίμα Σόρος».
………………..
Το ελπιδοφόρο είναι το ότι όλο και πιο πολλοί πολίτες, σε όλες τις χώρες, αντιλαμβάνονται αυτή την παγίδα, την αγριότητα ενός Συστήματος που ακόμα και στις πιο ήπιες εκδοχές του, τους καταστρέφει τις ζωές. Πόσω μάλλον με τη διάδοση του πολέμου.
Όμως, ενώ οι περισσότεροι πολίτες γνωρίζουν, δεν διαθέτουν τα εργαλεία που χρειάζονται για να εκφραστούν συλλογικά, δηλαδή αποτελεσματικά. Κι αυτό συμβαίνει συστηματικώς, με την Αριστερά να μην μπορεί να προσφέρει όραμα και εναλλακτική, από την πτώση της ΕΣΣΔ και ύστερα.
Το «κι όμως κινείται», ή το «κάτι κινείται», δεν αρκούν.
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
2•I•2025
