Ο κυνισμός και η ανθρωποφαγία ανθούν πάνω στα κοινωνικά ερείπια του Μνημονίου. Του Μιχάλη Σιάχου
Και ξαφνικά, για ακόμα μια φορά, όλοι έπεσαν απ’ τα σύννεφα. Οι εικόνες και οι πληροφορίες που έρχονται στο φως από τη Νέα Μανωλάδα παραπέμπουν ευθέως στη φεουδαρχία ή ακόμα χειρότερα σε συνθήκες δουλείας. Οι επιστάτες άνοιξαν πυρ εναντίον των Μπαγκλαντεσιανών εργατών γης που… τόλμησαν να ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους, στέλνοντας 34 ανθρώπους στο νοσοκομείο.
Το μεταναστευτικό, η ανομία, τα κυκλώματα, η «μαφία της φράουλας» ήρθαν και πάλι ανάκατα στο προσκήνιο. Η κουβέντα άναψε. Θεσμικοί φορείς, υπουργοί και κυβερνητικοί παρατρεχάμενοι «εξεγέρθηκαν», καταδικάζοντας (απερίφραστα πάντα) το αποτρόπαιο γεγονός.
Περίσσεψαν οι αναλύσεις, οι καταγγελίες, οι αποκαλύψεις και οι «αποκαλύψεις». Πολλοί έγραψαν ότι έσπασε η ομερτά που επικρατεί στα φραουλοχώραφα. Το επιμέρους απ’ τη μια και η επιμελημένη γενίκευση και στοχοποίηση μιας ολόκληρης περιοχής και μιας ολόκληρης τοπικής κοινωνίας από την άλλη, επιχειρούν για μια ακόμα φορά να εξαφανίσουν τον πυρήνα, τη μήτρα που γέννησε το τραγικό περιστατικό στη Νέα Μανωλάδα, τη μήτρα που μετατρέπει, ταχύτατα, ολόκληρη τη χώρα σε Νέα Μανωλάδα.
Βεβαίως και μπορεί κάποιος να σταθεί στο μεταναστευτικό, βεβαίως και μπορεί να αναδείξει τις μαφιόζικες πρακτικές του συγκεκριμένου αλεξιπτωτιστή μεγαλο-παραγωγού φράουλας που εκμεταλλεύεται 300 στρέμματα εξάγοντας το προϊόν κυρίως στη Ρωσία, αλλά και τα δύο αυτά ζητήματα, όπως και πολλά άλλα, αποτελούν πτυχές και επιμέρους εκφράσεις της συνολικής εικόνας που διαμορφώνεται και είναι άκρως τρομακτική.
Πάνω στα κοινωνικά ερείπια της φτώχειας και της απόγνωσης, πάνω στον διαλυμένο κοινωνικό ιστό, πάνω στην ανθρωπιστική κρίση και την απόγνωση, πάνω στις χιλιάδες των αυτοκτονιών, που πλέον έχουν γίνει ένα ακόμα στοιχείο στατιστικής, διαμορφώνονται οι όροι για την έξαρση της ανθρωποφαγίας και του κυνισμού και αυτή η πραγματικότητα είναι βέβαιο ότι θα γεννήσει κι άλλες -και με διάφορα χαρακτηριστικά- Μανωλάδες.
Ποιος ανοίγει την «πόρτα» για να ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες και να αμείβονται με ψίχουλα χιλιάδες δυστυχισμένοι μετανάστες εργάτες γης στην Αμαλιάδα και οπουδήποτε αλλού; Ποιος διαμορφώνει τους όρους για να γίνει όλη η Ελλάδα Μπαγκλαντές, από άποψη εργασιακών δικαιωμάτων και αμοιβών; Πόσοι μετανάστες πλήρωσαν με τη ζωή τους τα ολυμπιακά έργα της -τότε- ισχυρής Ελλάδας; Θυμηθείτε την υπόθεση της Κούνεβα και πόσοι έπεσαν και τότε απ’ τα σύννεφα. Ποιος είναι υπεύθυνος για το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και μετανάστες εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι; Ποιος διέλυσε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και αξιοποιεί συστηματικά και διαχρονικά τη μαύρη και αδήλωτη εργασία για να γίνει, επιτέλους, και η χώρα μας «ανταγωνιστική»;
Τα ερωτήματα μπορεί να είναι ρητορικά, αλλά περιγράφουν το πλαίσιο και τους όρους μέσα στους οποίους διαμορφώνονται οι συνθήκες της κοινωνικής διάλυσης. Οι ίδιοι που έχουν μετατρέψει τη χώρα σε αποθήκη ψυχών – υπακούοντας στις ευρωπαϊκές νόρμες, οι ίδιοι που είναι υπεύθυνοι για τα γεγονότα τύπου Μανωλάδας, εμφανίζονται τώρα ως υπερασπιστές του δίκιου και των δικαιωμάτων. Ο Δένδιας που με την πλέον ακροδεξιά ιδεολογία και πρακτική στοχοποίησε τους μετανάστες και κυριολεκτικά φούσκωσε τα πανιά της Χρυσής Αυγής, εμφανίζεται τώρα ως ο αμείλικτος τιμωρός των πιστολέρο επιστατών.
Οι ίδιοι που διαλύουν και ξεπουλούν τη χώρα, «ανατριχιάζουν» μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες για την άνθηση κοινωνικών φαινομένων και πρακτικών που με τα χέρια τους έσπειραν και συνεχίζουν να σπέρνουν.
Τα δραματικά και εξόχως τρομακτικά γεγονότα στη Μανωλάδα αναδεικνύουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο το πολυεπίπεδο και πολύπλευρο αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών. Αποδεικνύουν κοινωνικές διεργασίες που «δουλεύουν» υποδόρια και διαμορφώνουν μια κοινωνική ωρολογιακή βόμβα. Η έξαρση του φασισμού, του ρατσισμού, της υπερεκμετάλλευσης Ελλήνων και ξένων εργαζομένων, οι κοινωνικοί αυτοματισμοί στους οποίους επενδύουν οι κυβερνώντες είναι η άλλη όψη του επικίνδυνου μνημονιακού νομίσματος.
Βεβαίως και υπάρχουν μαφιόζοι εργοδότες, βεβαίως και υπάρχουν φασιστικοί θύλακες, βεβαίως και υπάρχει ρατσισμός, βεβαίως και υπάρχει μεταναστευτικό ζήτημα, βεβαίως και μπορεί κανείς να βρει δεκάδες αφορμές και εξηγήσεις, αλλά το κεντρικό είναι ότι σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται με τον πιο βάρβαρο τρόπο, σε μια κοινωνία που διαλύεται, σε μια κοινωνία που απαξιώνεται η εργασία και εντέλει η ίδια η ανθρώπινη υπόσταση και ύπαρξη, τέτοιου είδους φαινόμενα θα πληθαίνουν.
Και το κυριότερο, είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τις πολιτικές που γεννούν τις Μανωλάδες για να μην… ξαναπέσουμε απ’ τα σύννεφα.
