Με τον Σωκράτη Μαντζουράνη Όλα ρευστά και μεταβαλλόμενα στην Ε.Ε.
Όλα αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή και πολύ «πυκνός» ο πολιτικός χρόνος, μας λένε, άσχετο πως αν «παγώσεις» για λίγο το χρόνο και τις κατευθυνόμενες πληροφορίες των ΜΜΕ, βλέπεις πως ελάχιστα έχουν πραγματικά αλλάξει – και πάντα προς το χειρότερο.
Το βασικό μένει αναλλοίωτο.
Οι αφεντάδες του συστήματος, οι «λίγοι», γίνονται όλο πιο δυνατοί και πλούσιοι και οι λαοί, οι «πολλοί», όλο πιο φτωχοί και εξαθλιωμένοι.
Εκείνο όμως που κατέχει τα πρωτεία της αλλαγής και της μετάλλαξης, είναι αναμφισβήτητα «η εικόνα της Ελλάδας».
Τέτοια ευμετάβλητη «εικόνα», τέτοια θαυματουργή εικόνα, δεν έχω ξαναδεί.
Τη μια στιγμή δείχνει να μας υψώνουν το μεσαίο δάχτυλο και την άλλη να πονά η ψυχή τους για το λαό μας.
Τη μια στιγμή μας λένε ένα ηχηρό «ουστ» από την Eυρωζώνη και ακριβώς την άλλη, σκίζονται να μας κρατήσουν.
Τη μια στιγμή κάποιοι υπάλληλοι της Ε.Ε. απαιτούν τις σάρκες του λαού μας και αμέσως μετά τα αφεντικά τους δηλώνουν ξεδιάντροπα πως οι Έλληνες δεν αντέχουν άλλες θυσίες.
Άπειρες οι μεταμορφώσεις της εικόνας και απίθανη η καθοδηγούμενη και μεθοδευμένη «ρευστότητα», πάντα ανάλογα με το εάν και πόσο εξυπηρετεί το σύστημα, τα κέρδη του και την εδραίωσή του.
Τα πάντα ρευστά και μεταβαλλόμενα, λοιπόν, εκτός από ένα:
«Να τηρήσετε στο ακέραιο τις δεσμεύσεις σας».
Αυτό είναι το μόνιμο και επιτακτικό πρόσταγμα όλων.
Όποια μορφή κι αν έχει η «εικόνα», είτε μας αγαπούν είτε μας σκυλοβρίζουν, αγοραστές ή προστάτες, όλοι σ’ αυτό συμφωνούν.
Η τήρηση των «δεσμεύσεων» και των δεσμών που μας επέβαλαν, έχει αναδειχθεί η μοναδική προϋπόθεση για την επιβίωση του λαού και της κοινωνίας.
Από την άλλη, η πλήρης και δουλική αποδοχή τούτης της εντολής από τους εγχώριους υποτακτικούς, είναι το βασικό κριτήριο της καταλληλότητάς τους ως υπάλληλοι του συστήματος και ταυτόχρονα η δικαιολογία τους για την καταστροφή ενός λαού.
Τηρήστε τις δεσμεύσεις σας!
Απορώ γιατί η Αριστερά δεν κάνει τούτη την προσταγή δικό της σύνθημα και σημαία.
Γιατί δεν βγαίνει δυναμικά και μαζικά στις γειτονιές, στα εργοστάσια, στα χωράφια και στα πανεπιστήμια, στα μαγαζιά και στα γραφεία και να βροντοφωνάξει στη φοβισμένη κοινωνία:
Τηρήστε με κάθε μέσον και τρόπο, τις «δεσμεύσεις» σας.
Εσείς άνεργοι, τηρήστε τη «δέσμευσή» σας να θρέψετε με τη δουλειά σας την οικογένεια σας.
Εσείς απόμαχοι της δουλειάς, τηρήστε την «υποχρέωση» να ζήσετε με αξιοπρέπεια και ανθρωπινά μέχρι τέλος.
Εσείς δάσκαλοι και ’σεις φοιτητές, τηρήστε τη «δέσμευση» να μορφώσετε και να μορφωθείτε, να διεκδικήσετε το δικαίωμα στη γνώση.
Να βροντοφωνάξει η Αριστερά -σύσσωμη η Αριστερά- σ’ όλο το λαό:
Αξιοποιήστε τη δύναμη σας και τηρήστε την ιστορική σας ευθύνη να οικοδομήσετε μιαν άλλη κοινωνία.
Θα έλεγα, όμως, πως και η κοινωνία πρέπει να υιοθετήσει τούτη την προσταγή και να απευθυνθεί στην Αριστερά, σε όλη την Αριστερά:
Τηρήστε τις δεσμεύσεις σας.
Γιατί σήμερα, πραγματικά απ’ αυτό εξαρτάται η επιβίωσης της κοινωνίας.
Το βασικό μένει αναλλοίωτο.
Οι αφεντάδες του συστήματος, οι «λίγοι», γίνονται όλο πιο δυνατοί και πλούσιοι και οι λαοί, οι «πολλοί», όλο πιο φτωχοί και εξαθλιωμένοι.
Εκείνο όμως που κατέχει τα πρωτεία της αλλαγής και της μετάλλαξης, είναι αναμφισβήτητα «η εικόνα της Ελλάδας».
Τέτοια ευμετάβλητη «εικόνα», τέτοια θαυματουργή εικόνα, δεν έχω ξαναδεί.
Τη μια στιγμή δείχνει να μας υψώνουν το μεσαίο δάχτυλο και την άλλη να πονά η ψυχή τους για το λαό μας.
Τη μια στιγμή μας λένε ένα ηχηρό «ουστ» από την Eυρωζώνη και ακριβώς την άλλη, σκίζονται να μας κρατήσουν.
Τη μια στιγμή κάποιοι υπάλληλοι της Ε.Ε. απαιτούν τις σάρκες του λαού μας και αμέσως μετά τα αφεντικά τους δηλώνουν ξεδιάντροπα πως οι Έλληνες δεν αντέχουν άλλες θυσίες.
Άπειρες οι μεταμορφώσεις της εικόνας και απίθανη η καθοδηγούμενη και μεθοδευμένη «ρευστότητα», πάντα ανάλογα με το εάν και πόσο εξυπηρετεί το σύστημα, τα κέρδη του και την εδραίωσή του.
Τα πάντα ρευστά και μεταβαλλόμενα, λοιπόν, εκτός από ένα:
«Να τηρήσετε στο ακέραιο τις δεσμεύσεις σας».
Αυτό είναι το μόνιμο και επιτακτικό πρόσταγμα όλων.
Όποια μορφή κι αν έχει η «εικόνα», είτε μας αγαπούν είτε μας σκυλοβρίζουν, αγοραστές ή προστάτες, όλοι σ’ αυτό συμφωνούν.
Η τήρηση των «δεσμεύσεων» και των δεσμών που μας επέβαλαν, έχει αναδειχθεί η μοναδική προϋπόθεση για την επιβίωση του λαού και της κοινωνίας.
Από την άλλη, η πλήρης και δουλική αποδοχή τούτης της εντολής από τους εγχώριους υποτακτικούς, είναι το βασικό κριτήριο της καταλληλότητάς τους ως υπάλληλοι του συστήματος και ταυτόχρονα η δικαιολογία τους για την καταστροφή ενός λαού.
Τηρήστε τις δεσμεύσεις σας!
Απορώ γιατί η Αριστερά δεν κάνει τούτη την προσταγή δικό της σύνθημα και σημαία.
Γιατί δεν βγαίνει δυναμικά και μαζικά στις γειτονιές, στα εργοστάσια, στα χωράφια και στα πανεπιστήμια, στα μαγαζιά και στα γραφεία και να βροντοφωνάξει στη φοβισμένη κοινωνία:
Τηρήστε με κάθε μέσον και τρόπο, τις «δεσμεύσεις» σας.
Εσείς άνεργοι, τηρήστε τη «δέσμευσή» σας να θρέψετε με τη δουλειά σας την οικογένεια σας.
Εσείς απόμαχοι της δουλειάς, τηρήστε την «υποχρέωση» να ζήσετε με αξιοπρέπεια και ανθρωπινά μέχρι τέλος.
Εσείς δάσκαλοι και ’σεις φοιτητές, τηρήστε τη «δέσμευση» να μορφώσετε και να μορφωθείτε, να διεκδικήσετε το δικαίωμα στη γνώση.
Να βροντοφωνάξει η Αριστερά -σύσσωμη η Αριστερά- σ’ όλο το λαό:
Αξιοποιήστε τη δύναμη σας και τηρήστε την ιστορική σας ευθύνη να οικοδομήσετε μιαν άλλη κοινωνία.
Θα έλεγα, όμως, πως και η κοινωνία πρέπει να υιοθετήσει τούτη την προσταγή και να απευθυνθεί στην Αριστερά, σε όλη την Αριστερά:
Τηρήστε τις δεσμεύσεις σας.
Γιατί σήμερα, πραγματικά απ’ αυτό εξαρτάται η επιβίωσης της κοινωνίας.
Σχόλια
