Η Αγγέλικα Σαπουνά είναι εκπαιδευτικός, υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Αθήνας.
Ψάχνοντας λέξεις-κλειδιά για τις επιπτώσεις των μνημονίων στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, σίγουρα θα βρίσκαμε: πετσοκομμένοι μισθοί και συντάξεις, διάλυση δημόσιων νοσοκομείων, ακριβά φάρμακα που δεν γράφουν τα ταμεία, σχολεία χωρίς βιβλία, χωρίς θέρμανση, με πεινασμένα παιδιά. Πανεπιστήμια προς εκποίηση, χωρίς τα στοιχειώδη για να λειτουργήσουν. Κι όμως, η διάλυση της δημόσιας Παιδείας απουσίαζε εκθαμβωτικά από το δημόσιο προεκλογικό διάλογο – μέχρι προχθές.
Το γιατί είναι κατανοητό απ’ την πλευρά του μνημονιακού μπλοκ: Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί! Η κυρία Διαμαντοπούλου «κάηκε» στην ηλεκτρική καρέκλα του υπουργείου Παιδείας, αφού πρώτα έβαλε φωτιά στο εκπαιδευτικό σύμπαν. Κι αυτό οι πολίτες δεν το ξεχνάνε, όπως απέδειξαν και τα πρόσφατα γιαουρτώματα της υπουργού στην Καισαριανή.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση είχε κάθε λόγο να διατηρεί χαμηλούς τόνους αναφορικά με τη δράση του κ. Μπαμπινιώτη, ο οποίος επιλέχθηκε για να «σβήσει», στα γρήγορα, την πυρκαγιά. Πράγματι, ο κ. Μπαμπινιώτης προσπάθησε να φέρει εις πέρας ένα δύσκολο έργο, επιχειρώντας να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα: Από τη μια, με τη φωνή της στοιχειώδους λογικής, να κηρύξει «εκεχειρία» στον πόλεμο της προκατόχου του με τα ΑΕΙ, μήπως και μειωθεί έτσι το προεκλογικό κόστος της καταστροφικής πολιτικής της. Ίσως δε και να διασώσει κάτι από το δημόσιο πανεπιστήμιο που, διασυρμένο και καταληστεμένο από τους υπηρέτες των τροϊκανών, ετοιμάζεται να βάλει λουκέτο αδυνατώντας να λειτουργήσει. Από την άλλη, είδαμε τη διελκυνστίνδα για τις αναιτιολόγητες απολύσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, την κατάργηση του μαθήματος Δικαίου και Πολιτικής (συνταγματική αγωγή) από τα υποχρεωτικά μαθήματα του λυκείου και τον «κοινωνικό διάλογο» για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, δέκα μέρες πριν από τις εκλογές!
Ωστόσο, φαίνεται πως οι συστημικές δυνάμεις, μπροστά στον ορατό κίνδυνο της καταβαράθρωσής τους στις κάλπες, δεν αντέχουν τόση «ηπιότητα». Η χυδαία τηλεοπτική επίθεση της κυρίας Διαμαντοπούλου κατά των πανεπιστημιακών (τους οποίους επονόμασε πιθήκους!) και κατά του αντικαταστάτη της, προφανώς, δίνει σαφές μήνυμα: Το συμβόλαιο θανάτου της δημόσιας Παιδείας πρέπει να εκπληρωθεί με κάθε κόστος, κι ας είναι πλέον διάτρητη η διαβόητη συναίνεση των 250 βουλευτών, νεοφιλελεύθερων και ακροδεξιών που το υπέγραψαν πέρυσι τον Αύγουστο.
Ταυτόχρονα, το μήνυμα μου φαίνεται ξεκάθαρο και προς τη δική μας πλευρά, την πλευρά της αντίστασης ενάντια στο ξεθεμελίωμα του μέλλοντος αυτής της χώρας: Οι αγώνες ανάγκασαν τη μνημονιακή κυβέρνηση να κάνει πίσω, έστω προσωρινά κι αυτούς τους αγώνες, τους χτεσινούς αλλά και τους αυριανούς, κομίζουμε κι εμείς, οι της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, στους πολίτες ως εγγυήσεις για την ανατροπή του σκηνικού στις κάλπες μεθαύριο. Όπως το ’πε κι ο ποιητής: «Γρηγορείτε παιδιά, μες το χημείο του Μαγιού!».
