Της Χρυσής Περπερίδου. Ένα μήνα μετά την πρώτη κινητοποίηση ενάντια στις αυξήσεις των εισιτηρίων του ΟΑΣΘ διαπιστώνουμε καθημερινά ότι αυτός ο αγώνας αγκαλιάζεται όλο και περισσότερο από το λαό και τη νεολαία της πόλης.
Οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, κάθε λαϊκός άνθρωπος που έχει δεχτεί τις συνέπειες αυτής της βάρβαρης επίθεσης από τη δική του σκοπιά έχει να καταθέσει τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Έχουμε αρχίσει να διαπιστώνουμε όμως ότι δεν είναι μόνο η κακομοιριά που χαρακτηρίζει τις αντιδράσεις τους – τα βάσανα τους, ότι δεν γίνεται τίποτε και ότι αφού αποφασίστηκε η αύξηση και η ουσιαστική κατάργηση της μετεπιβίβασης, θα περάσει. Μετά τις πρώτες επιφυλάξεις κι αφού μας είδαν ξανά και ξανά εκδηλώνουν ανοιχτά την συμπαράσταση τους και στις παρεμβάσεις μας στα αστικά δεν πληρώνει κανείς εισιτήριο – εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι συζητάνε και όχι μόνο για τα εισιτήρια. Και τα λένε πολύ καλύτερα από διάφορους «φωστήρες». Μιλάνε για την ανάγκη να είμαστε όλοι σ’ αυτόν τον αγώνα και για το πώς θα το καταφέρουμε. Κι όταν ο λαός μιλάει στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, εμείς τουλάχιστον έχουμε κάθε λόγο να είμαστε αισιόδοξοι.
Οι Επιβάτες Θεσσαλονίκης ξεκινούν από κάθε γωνιά της πόλης για να καταλήξουν στο άγαλμα του Βενιζέλου και να ενισχύσουν κάθε κινητοποίηση μας.
Σίγουρα έχουμε δρόμο μπροστά μας, πολλά να κάνουμε, άλλα τόσα να διορθώσουμε και πολύ περισσότερα να ανακαλύψουμε. Δεν κινούμαστε όμως με λογικές ήττας όπως αυτές της καταστροφής των ακυρωτικών μηχανημάτων που δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στον κόσμο. Ξέρουμε ότι η πραγματική δύναμη, είναι η ενεργοποίηση του λαού.
Για αυτό άρχισαν και τα απειλητικά τηλεφωνήματα σε μέλη των Επιβατών, οι παρενοχλήσεις της ΔΙΑΣ, η παρουσία τους στους χώρους συνάντησης μας, οι απειλές για παρέμβαση εισαγγελέα και το καθόλου τυχαίο ενδιαφέρον διάφορων «καναλιών».
Ξέρουμε καλά ότι είμαστε πολλοί και είμαστε παντού! Και ότι μπορούμε να νικήσουμε!
Έχουμε αρχίσει να διαπιστώνουμε όμως ότι δεν είναι μόνο η κακομοιριά που χαρακτηρίζει τις αντιδράσεις τους – τα βάσανα τους, ότι δεν γίνεται τίποτε και ότι αφού αποφασίστηκε η αύξηση και η ουσιαστική κατάργηση της μετεπιβίβασης, θα περάσει. Μετά τις πρώτες επιφυλάξεις κι αφού μας είδαν ξανά και ξανά εκδηλώνουν ανοιχτά την συμπαράσταση τους και στις παρεμβάσεις μας στα αστικά δεν πληρώνει κανείς εισιτήριο – εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι συζητάνε και όχι μόνο για τα εισιτήρια. Και τα λένε πολύ καλύτερα από διάφορους «φωστήρες». Μιλάνε για την ανάγκη να είμαστε όλοι σ’ αυτόν τον αγώνα και για το πώς θα το καταφέρουμε. Κι όταν ο λαός μιλάει στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, εμείς τουλάχιστον έχουμε κάθε λόγο να είμαστε αισιόδοξοι.
Οι Επιβάτες Θεσσαλονίκης ξεκινούν από κάθε γωνιά της πόλης για να καταλήξουν στο άγαλμα του Βενιζέλου και να ενισχύσουν κάθε κινητοποίηση μας.
Σίγουρα έχουμε δρόμο μπροστά μας, πολλά να κάνουμε, άλλα τόσα να διορθώσουμε και πολύ περισσότερα να ανακαλύψουμε. Δεν κινούμαστε όμως με λογικές ήττας όπως αυτές της καταστροφής των ακυρωτικών μηχανημάτων που δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στον κόσμο. Ξέρουμε ότι η πραγματική δύναμη, είναι η ενεργοποίηση του λαού.
Για αυτό άρχισαν και τα απειλητικά τηλεφωνήματα σε μέλη των Επιβατών, οι παρενοχλήσεις της ΔΙΑΣ, η παρουσία τους στους χώρους συνάντησης μας, οι απειλές για παρέμβαση εισαγγελέα και το καθόλου τυχαίο ενδιαφέρον διάφορων «καναλιών».
Ξέρουμε καλά ότι είμαστε πολλοί και είμαστε παντού! Και ότι μπορούμε να νικήσουμε!
* Η Χρυσή Περπερίδου είναι μέλος της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Ωραιοκάστρου ενάντια στα Αντιλαϊκά Μέτρα.
Σχόλια
