Διπλή Ταρίφα: «Μπάρκο» για Νίκαια

Καλημέρα συντρόφια του δρόμου. Τα ακούσατε τα κάλαντα ή περιμένατε να σας τα ’πει ο Κρανιδιώτης;

Έχει μωρέ η Ν.Δ. ντιντήδες, βαψομαλλιάδες και αδελφάτα; Τι κάλαντα είναι αυτά, χρονιάρες μέρες; Ήθελα να ’μουν από μια μεριά να δω την αντίδραση του θεοσεβούμενου και σοβαρού Αντώναρου! Τι είπατε; Τα βάφει και ο Αντώναρος; Τρελαθήκατε μωρέ; Δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω. Χάλασε ο κόσμος! Τι ήθελε μωρέ να πει; Ότι η Ν.Δ. δεν έχει ιδεολογικό προσανατολισμό και διαφωτιστή; Ώπα, εδώ λαθεύει. Γιατί τότε κάνανε τόσο κόπο να φέρουν τον Ψινάκη; Για σας παρακαλώ λίγο!
Να μου ζήσεις Φαήλο Κρανιδιώτη. Όχι για τις απόψεις σου, αλλά γιατί απέδειξες και στους πιο δύσπιστους Έλληνες ότι τον τόπο αυτό, τον κυβέρνησαν, και μπορεί να τον κυβερνήσουν (ακόμα) γελοίοι, ντιντήδες, βαψομαλλιάδες, απατεώνες και νούμερα πρώτου μεγέθους! Και ακόμα δείχνει το έλλειμμα της αριστεράς που ακόμα επιβιώνουν αυτοί!
Κατεβαίνω που λέτε την Πειραιώς για να ξεφύγω από το κλειστό κέντρο, στην στάση για Νίκαια, ένας ηλικιωμένος ζυγώνει αργά. «Ρε μάγκα, πάμε για Νίκαια». Πάμε να ξεφύγουμε, απαντάω. Μπαίνει πολύ αργά μέσα. Έχετε κάτι; Θέλετε βοήθεια;. «Έχω δύσπνοια σήμερα», μου λέει. «Αύριο, θα πάω στο γιατρό». Τον κοιτάω λίγο λοξά. Τι έχετε στα αυτιά; «Γουόκμα» μου απαντάει. Τα πέρασα για ακουστικά βαρηκοΐας. «Όχι, ακούω μουσική. Μου έμεινε απ’ τα καράβια». (Εδώ θα μάθω για τους ναυτικούς, σκέφτομαι) Σε τι πλοία κάνατε; «Σε μεγάλα φορτηγά». Θα ’χετε περάσει πολλά, ρωτάω. «Μη τα ρωτάς, ολόκληρη ιστορία γράφω!» Είστε παντρεμένος, έχετε οικογένεια;. «Όχι, ξέχασα να κάνω!». Τι είπατε; «Ε να, με τα ταξίδια, ξεχάστηκα να παντρευτώ (γέλια). Ποιος ο λόγος; Βρε φίλε, οι ναυτικοί όσο είναι στο μπάρκο δεν πρέπει να έχουν σταθερή σχέση! Γιατί; Να στο πω λαϊκά. «θα τρώνε κέρατο». Έχετε γνωρίσει πολλές γυναίκες στα λιμάνια; «Κάθε καμπάνα και πουτάνα!». Τι είπατε; «Να, σε κάθε λιμάνι ή χωριό, υπήρχαν γυναίκες για έρωτα. Εγώ έβαζα και στο πλοίο!». Τουλάχιστον κάνατε χρήματα. Περνάτε καλά; «Άκου φίλε, εγώ προίκισα τον αδερφό μου, έκανα σπίτια στα ανίψια μου! Και τώρα; Τώρα, ζω με τη σύνταξή μου, μόνος, σε νοίκι. Γιατί; Αρχικά με φρόντιζε η νύφη μου. Όταν ρέει το παραδάκι… Μετά, για να με ξεφορτωθεί μου λέει «κουνιάδε τρως πολύ, δεν συμφέρει να σε ταΐζω.» Έτσι ε; «Ναι, την παλιοσκρόφα!» Και ο αδερφός σας; «Αυτόν τον μαλάκα, τον έχει στο βρακί της!» (χαμός από τα γέλια). Τώρα, πρέπει να βρείτε κάποια κυρία να ζείτε παρέα, λέω, δεν αντέχεται η μοναξιά. «Αυτή, ρε ταξιτζή, με σκοτώνει! Νιώθω μόνος, άδειος, άχρηστος, ένα σκουπίδι». Να προσπαθήσετε. Η ζωή είναι ωραία. «Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Θα βρω μία μικρότερη από μένα να ζω!». Όχι πολύ μικρότερη, του λέω, γιατί θα σε ξεκάνει «Όχι, έχω εμπειρία από τα βαπόρια. Αντέχω»! Τότε καλά ταξίδια, κύριε ναυτικέ. Θα σε θυμάμαι! ..και Καλή Χρονιά! Αμήν!
Βλέπετε πελάτες μου, εκτός από την κρίση και τα οικονομικά, υπάρχει και η μοναξιά του ανθρώπου.
Να ευχηθώ Καλή Χρονιά, Χρόνια Πολλά. Κάθε άνθρωπος να βρει την πορεία του και να ευτυχήσει. Ακόμα, το 2011 να βρει τη χώρα μας ελεύθερη, ανεξάρτητη και να λύσει τα οικονομικά της –με αγώνες.

Σχόλια