Μυρίζει Πάσκα και η Ελένη Αλεξανδράκη μας ταξιδεύει στη Νίσυρο του 1999.
«…Προσπάθησα να κοιτάξω τον κόσμο με την αθωότητα του ανθρώπου που επικοινωνεί με τη θρησκεία μέσα από την ποίηση που εκείνη αποπνέει. Με την αθωότητα του κινηματογραφιστή που χρησιμοποιεί τον φακό σαν στυλό, για να καταγράψει και να ανασυνθέσει όλα όσα κάνουν την καρδιά του να χτυπά», σημειώνει η ίδια, που για να γυρίσει το ομώνυμο ντοκιμαντέρ, χρειάστηκε να κάνει περίπου τα …πάντα. Ευκαιρία για αυτό το σημείωμα η πρόσφατη προβολή της ταινίας, αλλά και η κυκλοφορία της σε DVD. Η σχέση της Αλεξανδράκη με τη Νίσυρο δεν τέλειωσε (ευτυχώς για μας) στο ντοκιμαντέρ, αφού εκεί γύρισε την έξοχη Νοσταλγό της -μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες, για τον υπογράφοντα- αλλά και το έργο «Ο Αρσιβαρίστας και ο Άγγελος».
Σε μια εποχή όπου όλα ισοπεδώνονται, ο αγώνας να μη χαθεί από τη μνήμη μια σημαντική παράδοση και το μοίρασμά της γίνονται όλο και πιο πολύτιμα.
Ηρόστρατος
