…ή έχουμε παραχωρήσει το γήπεδο στους φασίστες; Της Μαρίνας Βήχου.
Τους τελευταίους μήνες ειλικρινά αναρωτιέμαι μήπως έχω γίνει αντιδραστική επειδή δεν θέλω την υποβάθμιση που χρόνια τώρα βιώνω ως πολίτης του κέντρου -με την ευρύτερή του έννοια- αυτής της πόλης και πιο συγκεκριμένα της περιοχής που περικλείεται από τις πλατείες Βικτωρίας, Αμερικής και Αγίου Παντελεήμονα. Να σας ομολογήσω ακόμα ότι δύο φορές τη χρονιά που μας πέρασε έκανα τη σκέψη να φύγω από την περιοχή, αφού δεν είμαι ούτε με τους φασίστες ούτε με την υποβάθμιση και την γκετοποίηση που σταδιακά ενισχύεται εξαιτίας της υποβάθμισης.
Μήπως είμαι αντιδραστική που θέλω να νιώθω ασφάλεια όταν κυκλοφορώ στην περιοχή μου και στο κέντρο της πόλης όπου είμαι αναγκασμένη να προσέχω τι κουβαλώ στην τσάντα μου, γιατί ήδη μου έχουν μια φορά κλέψει το πορτοφόλι και μια άλλη το κινητό μου;
Μήπως είμαι παρανοϊκή που, όταν τα βράδια επιστρέφω μόνη μου στο σπίτι, όπως και πολλοί άλλοι συμπολίτες μου έχω καταστρώσει σχέδιο από ποιους δρόμους θα περάσω, ώστε αν δω κάποια ύποπτη κίνηση πίσω μου να χωθώ στο πλησιέστερο εστιατόριο, μίνι μάρκετ που διανυκτερεύει ή κωλόμπαρο (στην περιοχή μου δεν υπάρχουν δυστυχώς εναλλακτικά μπαρ);
Μήπως είμαι αντιδραστική που θέλω οι πλατείες στην περιοχή μου να μην κατακλύζονται από το παραεμπόριο, όπως δεν θέλω να κατακλύζονται και από τα τραπεζοκαθίσματα, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παγκάκια για τον κόσμο και ελεύθερος χώρος για τα παιδιά να κάνουν ποδήλατο. Γιατί, ξέρετε, τα παιδιά στην περιοχή μου δεν έχουν τη δυνατότητα οι γονείς τους να τα πηγαίνουν σε παιδότοπους και σε Allou Fun Park, όπως είχα εγώ τη δυνατότητα να πηγαίνω τον γιο μου.Μήπως είμαι επίσης αντιδραστική που δεν θέλω οι πλατείες και οι δρόμοι στην περιοχή μου να βρομάνε λες και είναι δημόσια ουρητήρια, καθώς αλκοολικοί και άστεγοι μην έχοντας άλλη επιλογή (οι δημόσιες τουαλέτες είναι ανύπαρκτες ή κλειστές και στις καφετέριες της περιοχής δεν τους δέχονται) τις χρησιμοποιούν μ’ αυτόν τον τρόπο;
Μήπως είμαι αντιδραστική που δεν θέλω η οδός Φυλής, που είναι παράλληλη με το δικό μου δρόμο, να έχει μετατραπεί σε οδό μπουρδέλων με ορισμένα οικοδομικά τετράγωνά της να φιλοξενούν και πέντε-έξι «μαγαζιά» και κάποιες φορές μεσοτοιχία με παιδικούς σταθμούς και φροντιστήρια;
Μήπως είμαι αντιδραστική που δεν θέλω οι έμποροι των ναρκωτικών και τα θύματά τους και το trafficking των Αφρικανών γυναικών να διεξάγεται στην περιοχή μου, γιατί αυτό και την υποβαθμίζει περαιτέρω και αποτελεί αφορμή κάθε τρεις και λίγο για συμπλοκές μεταξύ αντίπαλων ομάδων της μαφίας; Ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι και μακρύτερος αλλά σταματώ εδώ γιατί πιστεύω ότι σας έβαλα στο κλίμα. Θα μου πείτε ίσως «ναι, μα ξέρεις η οικονομική κρίση, οι πόλεμοι, το μεταναστευτικό ρεύμα…». Φυσικά και τα ξέρω, αλλά τίποτα απ’ όλα αυτά δεν δικαιολογεί την αδιαφορία και αδράνεια της κεντρικής και τοπικής εξουσίας που εδώ και 20 τουλάχιστον χρόνια έχει αφήσει την περιοχή μου σ’ αυτή την κατάσταση.
Επίσης όμως και η Αριστερά έχει τεράστιες ευθύνες γιατί το κενό της εξουσίας άφησε να το καλύψει ο φασισμός και η τρομοκρατία στην περιοχή, θεωρώντας ίσως -λέω ίσως- ότι είναι μπανάλ το να οργανώσεις μια διαδήλωση για να λειτουργήσουν κάποιες δημόσιες τουαλέτες, να ανοίξει μια παιδική χαρά, όπως αυτή του Αγίου Παντελεήμονα, ή να φτιαχτεί ένας ξενώνας για τους άστεγους μετανάστες της περιοχής.
Όσο όμως η Αριστερά δεν βλέπει κατάματα την πραγματικότητα και αρκείται σε πολιτικοοικονομικές αναλύσεις και αντιρατσιστικές εκδηλώσεις τόσο οι φασίστες θα τρίβουν τα χέρια τους γιατί θα νιώθουν το γήπεδο δικό τους, θα εξαπλώνουν τη δράση τους και ο κόσμος -Έλληνες και ένα μέρος των μεταναστών- είτε θα τους επικροτεί είτε θα κλείνεται στα σπίτια του είτε, όποιοι μπορούν, θα φεύγουν. Προτάσεις για την αναβάθμιση της περιοχής και κινητοποίηση του κόσμου πάνω σ’ αυτές είναι η λύση, και η Κίνηση Κατοίκων 6ου Διαμερίσματος στην οποία ανήκω αυτό το στοίχημα έχει βάλει. Γιατί στη ζωή μας εκτός από το ψωμί έχουμε ανάγκη και τα τριαντάφυλλα.
