Συνέντευξη στον Γιώργο Πασσαλίδη.
«Το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα που εκλέχτηκε για να υπερασπίσει το λαό και δεν το κάνει, δεν έχει τίποτα άλλο να δώσει», δηλώνει στον Δρόμο ο Μιχάλης Νικηφόρος, γραμματέας της ΠΑΣΠ ΑΕΙ.
Επίσης, αναφέρει τους λόγους για τους οποίους αντιτίθεται η ΠΑΣΠ στο νόμο Διαμαντοπούλου, τονίζοντας πως οι αντιδράσεις ενάντια στο νέο νόμο θα συνεχιστούν και υποστηρίζει πως είναι αναγκαίο να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα.
Ποια είναι η γνώμη της ΠΑΣΠ για το νόμο Διαμαντοπούλου και τις αντιδράσεις που έχει ξεσηκώσει;
Απ’ όταν είχε τεθεί σε υποτιθέμενο διάλογο το νομοσχέδιο είχαμε εκφράσει, δημοσίως, τις αντιθέσεις μας και είχαμε καλέσει σε διάλογο τα ελληνικά πανεπιστήμια και τους κοινωνικούς φορείς, προκειμένου να δούμε τις στρεβλώσεις των πανεπιστημίων και πώς μπορούν αυτά να αναγεννηθούν. Μιλάμε για ένα νόμο ο οποίος ουσιαστικά καταλύει την δημοκρατία στα πανεπιστήμια και καταργεί τη δημόσια δωρεάν παιδεία. Επομένως, μια παράταξη η οποία έχει δώσει αγώνα στο παρελθόν για την εφαρμογή του νόμου πλαίσιο του ’82, αλλά και για τον εκσυγχρονισμό των πανεπιστημίων, δεν μπορεί παρά να είναι αντίθετη σ’ αυτό το νόμο. Στο πλαίσιο αυτά, ως βασικό όπλο οι φοιτητές έχουν τις κινητοποιήσεις. Είτε αυτές είναι διαδηλώσεις, είτε καταλήψεις είτε κάποια άλλη μορφή πάλης. Άρα, είμαστε όχι απλά υπέρ των κινητοποιήσεων, αλλά είμαστε αυτοί που τις προτείνουν στις γενικές συνελεύσεις.
Πώς απαντάτε στη κυβέρνηση που λέει ότι οι φοιτητικές παρατάξεις χάνουν τα προνόμιά τους και γι’ αυτό αντιδρούν;
Η παρούσα κυβέρνηση, προκειμένου να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι ένας νόμος είναι σωστός, προσπαθεί να στρέψει τη μία κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη. Γι’ αυτό προσπαθεί να περάσει την άποψη ότι κάποιες παρατάξεις χάνουν τα προνόμια τους.
Όπως έγινε και με άλλους κλάδους, στο παρελθόν, να παρουσιάζονται ως συντεχνίες ή μειοψηφίες…
Ναι, φάνηκε και σε άλλους κλάδους, αλλά ας το εξειδικεύσουμε στους φοιτητές. Αυτοί οι οποίοι θεωρούν ότι οι φοιτητικές παρατάξεις είναι το πρόβλημα των πανεπιστημίων και δημιούργησαν διάφορες στρεβλώσεις και διαπλοκή στα ελληνικά πανεπιστήμια, οφείλουν να αναρωτηθούν εάν με την κατάργηση της φοιτητικής εκπροσώπησης θα αλλάξει κάτι. Προνόμια στα ελληνικά πανεπιστήμια είχαν οι πρωτοβάθμιοι καθηγητές (όχι όλοι), οι οποίοι στην συνέχεια απορροφούνταν από τους διάφορους κομματικούς μηχανισμούς και αξιοποιούνταν στις κυβερνήσεις. Ένας νόμος που καταργεί τη συμμετοχή των φοιτητών και παρέχει υπερεξουσίες στους καθηγητές, πώς θα λύσει το θέμα της διαπλοκής; Η λύση στο πρόβλημα είναι οι ουσιαστικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί. Είναι θέση μας πως όπου υπάρχουν προβλήματα, η λύση είναι περισσότερη κι όχι λιγότερη δημοκρατία.
Έχω να κάνω δεκάδες καταγγελίες που μπορούν να αναφέρονται σε συνδικαλιστές της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ όπως επίσης και κάποιοι μπορούν να κάνουν δεκάδες καταγγελίες που αναφέρονται στο παρελθόν σε συνδικαλιστές της ΠΑΣΠ, αλλά το 2008 προσπαθήσαμε και καταφέραμε να αλλάξουμε και να εξυγιάνουμε την παράταξη.
Το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων στις ανακοινώσεις του λέει ότι πρέπει να ενωθούν φοιτητές, καθηγητές, μαθητές, εργαζόμενοι για να πέσει η κυβέρνηση. Συμφωνείτε μ’ αυτή τη διαπίστωση;
Για να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό δεν είναι μόνη προϋπόθεση η ανατροπή της κυβέρνησης. Δεν διαφωνώ, αυτή την στιγμή, ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση έχει χάσει τη δημοκρατική νομιμοποίησή της από το λαό και είτε πρέπει να αλλάξει γραμμή πλεύσης, είτε πρέπει να πέσει, εφόσον συνεχίζει να πολιτεύεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να μπορέσει η κοινωνία να εκφραστεί ουσιαστικά. Πρέπει να εκφραστεί και η πρόταση της επόμενης μέρας. Αυτό δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά θα υπάρξουν ατελείωτες ζυμώσεις. Χρειάζεται να συνδέσουμε τα πτυχία μας με την αγορά εργασίας, αλλά και αντίστοιχα η αγορά εργασίας να καταλάβει ότι το πανεπιστήμιο είναι ο θεμέλιος λίθος για την κοινωνία και την εργασία. Θεωρώ ότι έχουν γίνει αρκετά βήματα και πολλά από τα συνδικάτα αντιλαμβάνονται την ανάγκη κινητοποιήσεων τώρα, προκειμένου να ανατραπεί η πολιτική της κυβέρνησης, ενδεχομένως η ίδια η κυβέρνηση και σίγουρα το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα, το οποίο δεν έχει να δώσει κάτι άλλο στην Ελλάδα, αλλά να καταστραφεί για να γεννηθεί κάτι νέο, για να αλλάξουν τα πράγματα.
Δηλαδή, για να μιλήσουμε για ένα διαφορετικό δρόμο για τη χώρα πρέπει να παλέψουμε για την ανατροπή του πολιτικού συστήματος;
Είναι σαφές τι γέννησε το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα: Διαπλοκή, ρεμούλα, καμία δυνατότητα στους νέους να βγουν μπροστά, αγορά εργασίας με περιορισμένα δικαιώματα, αυξημένη ανεργία, περιορισμός των μισθών, γενικότερα μια οικονομική πολιτική που σήμερα φαντάζει αναγκαία επειδή χάνονταν χρήματα στους κουβάδες του κρατικού κορβανά χωρίς να πηγαίνουν στο λαό, αλλά στις τσέπες λίγων. Προφανώς το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα που εκλέχτηκε για να υπερασπιστεί το λαό και δεν το κάνει, δεν έχει τίποτα άλλο να δώσει. Μιλάμε για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, ανατροπή νοοτροπιών που μας έφεραν μέχρι εδώ και γέννηση ενός νέου.
Την τελευταία εβδομάδα είδαμε να υπερψηφίζονται αποφάσεις σε μερικούς φοιτητικούς συλλόγους που πρότειναν να ανοίξουν οι σχολές. Εσείς πώς βλέπετε να συνεχίζεται ο αγώνας;
Η δική μας στάση μας δεν πρόκειται να αλλάξει. Επιμένουμε στις κινητοποιήσεις μέχρι να ανατραπεί ο συγκεκριμένος νόμος, μέχρι να τον πάρει πίσω η κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο που τον ψήφισε. Θεωρούμε πως ό,τι και να γίνει, είτε ανοίξουν κι άλλες σχολές την ερχόμενη βδομάδα είτε όχι, θα ξαναγίνουν φοιτητικές κινητοποιήσεις. Προφανώς καταλαβαίνουμε τους φοιτητές που θέλουν να δώσουν τα μαθήματά τους, δεν τους αγνοούμε, απλά αξιολογούμε πολύ περισσότερο την ανάγκη να δοθεί τώρα ο αγώνας υπεράσπισης του δημοσίου πανεπιστημίου. Τίποτα δεν μπορεί να αναιρέσει τον αγώνα που έχει ξεκινήσει και θα πάει μέχρι τέλους.
